Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ Υπάρχουν δυνατότητες κάλυψης των λαϊκών αναγκών



Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μαζί με την ΕΕ τσάκισαν την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή της χώρας και μεγέθυναν το πρόβλημα της διατροφικής αυτάρκειας


Η ολέθρια πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οδήγησε τη χώρα στο θλιβερό σημείο να μην μπορεί να παράγει ούτε το ψωμί της! Το ψωμί ξεπουλήθηκε και αυτό στα κέρδη των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Η ένταξη της χώρας στην ΕΕ αποδεικνύεται καταστροφική σε όλα τα επίπεδα. Η αγροτική παραγωγή και η αγροτιά υπήρξαν ένα από τα μεγάλα θύματά της.

Η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της ΕΕ, της ΚΑΠ και του ΠΟΕ συνέθλιψαν την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Η συρρίκνωση της βιομηχανίας στον αγροτικό τομέα έγινε το βασικό χαρακτηριστικό τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ότι έκλεισαν τα δύο από τα πέντε εργοστάσια της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (φωτ.) το 2007 και τώρα τα άλλα τρία οδηγούνται στο ξεπούλημα   Μέχρι το 1981 το εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο ήταν πλεονασματικό. Τι σημαίνει αυτό; Οτι με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων όχι μόνο καλύπτονταν οι εγχώριες ανάγκες κατανάλωσης, αλλά ήμασταν σε θέση να κάνουμε και εξαγωγές. Από την ένταξη στην ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων άρχισαν να αυξάνουν και οι εξαγωγές να πέφτουν και η Ελλάδα άρχισε να αποκτά έλλειμμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο. Η αγορά των 300 εκατομμυρίων, που θα «καταβρόχθιζε» την παραγωγή των αγροτών της χώρας, αποδείχτηκε μια μεγάλη πλάνη. Το 2009 το έλλειμμα στο αγροτικό ισοζύγιο έφτασε να είναι 2,3 δισ. ευρώ. Εφτασαν οι εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων το 2010 να είναι 6,3 δισ. ευρώ! Και τώρα βγαίνουν αυτοί που οδήγησαν την αγροτική παραγωγή, τους μικρομεσαίους αγρότες και συνολικά τα λαϊκά στρώματα της χώρας σ' αυτό το χάλι, και εκβιάζουν ακόμα και με την τροφή του λαού! Αν δεν διευθετηθεί το χρέος, αν δεν γίνει πράξη το μνημόνιο - λένε στελέχη της κυβέρνησης - τότε δεν θα μπορούν να εισαχθούν ούτε τα απαιτούμενα τρόφιμα, γιατί η χώρα δεν έχει επάρκεια... Πρόκειται δηλαδή για απίστευτη πρόκληση, ενάντια στην κοινή λογική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του υφυπουργού της κυβέρνησης Παπανδρέου Ντ. Ρόβλια που δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό «ΑΛΤΕΡ» τη βδομάδα που πέρασε, πως αν δεν διευθετηθούν τα χρέη «δεν θα μπορούμε ν' αγοράσουμε ούτε ζάχαρη, γιατί όπως ξέρετε στην Ελλάδα δεν έχουμε επάρκεια» και επίσης αναφώνησε κάποια στιγμή πως «δεν θα μπορούμε ούτε σιτάρι να εισάγεται»... Τρομοκρατούν το λαό με τα αποτελέσματα της δικής τους ολέθριας πολιτικής!
Καταστροφική πολιτική
Η πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της ΕΕ, της ΚΑΠ και του ΠΟΕ συνέθλιψε την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή και οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους να βγουν εκτός παραγωγής. Επέβαλε ποσοστώσεις που εμπόδιζαν την ανάπτυξη της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, ενώ επίσης επιδοτούνταν οι χωματερές, δηλαδή να πετιέται η αγροτική παραγωγή με κοινοτική επιδότηση. Η ίδια πολιτική οδήγησε στο μαζικό ξεπούλημα συνεταιριστικών εργοστασίων ή και το κλείσιμό τους, ενώ ό,τι έχει απομείνει τα ξεπουλάει τώρα το μνημόνιο (π.χ. ΔΩΔΩΝΗ και ΣΕΚΑΠ). Παράλληλα διαλύθηκε η σποροπαραγωγή της χώρας, καθώς και η λιπασματοβιομηχανία, ενώ η αποβιομηχάνιση στον αγροτικό τομέα έγινε το βασικό χαρακτηριστικό τα τελευταία τριάντα χρόνια. Εφτασαν τα πράγματα σε σημείο να κλείσουν δεκάδες μεταποιητικές μονάδες στον καπνό, να κλείσουν οργανώσεις όπως η ΚΥΔΕΠ (δημητριακά) και η ΣΥΝΕΛ (λιπάσματα) και το πιο πρόσφατο τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι έκλεισαν τα δύο από τα πέντε εργοστάσια της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης» το 2007 και τώρα τα άλλα τρία οδηγούνται στο ξεπούλημα.
Η εφαρμογή της ΚΑΠ και των συμφωνιών του ΠΟΕ μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μαλακό σιτάρι. Μαλακό σιτάρι σημαίνει αλεύρι και ψωμί. Η χώρα μέχρι το 1992 είχε πλεόνασμα στο εμπορικό αγροτικό ισοζύγιο. Από την αναθεώρηση της ΚΑΠ του 1992 και όλες τις επόμενες αναθεωρήσεις έγινε ελλειμματική σε μαλακό σιτάρι. Να αναφερθεί ότι το 1981 καλλιεργήθηκαν 7.281.747 στρέμματα, το 1992 καλλιεργήθηκαν 3.267.119 στρέμματα, το 2006 τα στρέμματα που καλλιεργήθηκαν ήταν 1.650.000 και το 2010 έφτασαν τα 1.279.000. Δηλαδή το σιτάρι που χρειάζεται η χώρα για το ψωμί της εισάγεται μαζικά. Το κενό τώρα καλύπτεται με μαζικές εισαγωγές. Εξαιτίας των επιταγών της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, η Ελλάδα έγινε πλέον ελλειμματική και στη ζάχαρη. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφάρμοσαν την πολιτική της ΕΕ να περιοριστεί η παραγωγή στο 50% της εθνικής ποσόστωσης και να μειωθεί η τιμή παραγωγού κατά 36,5%. Το αποτέλεσμα ήταν η τευτλοκαλλιέργεια να συρρικνωθεί δραματικά. Το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000 στρέμματα με τεύτλα, ενώ το 2006 - πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων μέτρων της ΕΕ - καλλιεργήθηκαν 270.000 στρέμματα. Το 2007 καλλιεργήθηκαν κοντά στα 140.000 στρέμματα και έφτασαν τα πράγματα να καλλιεργηθούν το 2010 136.000 στρέμματα και φέτος μόλις 58.000 στρέμματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ενώ η παραγωγή ζάχαρης ξεπερνούσε τους 320.000 τόνους πριν το 2006 και κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας, χωρίς να χρειάζονται εισαγωγές, έφτασε φέτος να είναι μόλις 35.000 τόνοι (!) και να υπάρχει πλέον έλλειψη ζάχαρης στην ελληνική αγορά.
Από αυτήν την πολιτική κερδίζουν μόνο τα μονοπώλια και οι μεγάλες βιομηχανίες. Για παράδειγμα, στη ζάχαρη οι εισαγωγές γίνονται βασικά από τη Γαλλία, ενώ την ΕΒΖ επιδιώκουν να αγοράσουν δύο γερμανικοί όμιλοι. Από την άλλη, η κυβέρνηση ακολουθεί κατά γράμμα τις ευρωεντολές και αντί να δώσει μια τιμή που θα αφήνει ένα λογικό κέδρος στους τευτλοπαραγωγούς, προκειμένου να συνεχίσουν να καλλιεργούν, προτιμά τις εισαγωγές, που στην πράξη στοιχίζουν ακόμα πιο ακριβά! Το ίδιο ισχύει και για την κτηνοτροφία που τα τελευταία χρόνια μαστίζεται ανελέητα από την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Οι κτηνοτρόφοι έφτασαν πλέον σε σημείο να μην μπορούν να ταΐσουν τα ζώα τους. Η κτηνοτροφία επλήγη σημαντικά μετά την ένταξη της χώρας στη τότε ΕΟΚ, τώρα ΕΕ. Η αυτάρκεια της χώρας σε κρέας μειώθηκε δραστικά. Στα κοτόπουλα από 100% που ήταν το 1980 μειώθηκε στο 67%, στο βοδινό αντίστοιχα από το 66% έπεσε στο 27%, στο χοιρινό από 84% στο 41% και στο αιγοπρόβειο κρέας από 92% στο 80%.
Υπάρχει λύση
Η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο για τους αγροτοκτηνοτρόφους αν δεν υπάρξουν: Εγγυημένες τιμές παραγωγού και επιδοτήσεις που θα διασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα. Μείωση του κόστους παραγωγής. Προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές.
Αυτό σημαίνει ανάγκη αλλαγής της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Σ' αυτό το σάπιο σύστημα οι φτωχομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι δεν έχουν σωτηρία, αφού η ακολουθούμενη πολιτική στοχεύει στο ξεκλήρισμά τους προς όφελος των συμφερόντων των καπιταλιστών παραγωγών Μπορεί τα στελέχη της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου να καμώνονται τους ανήξερους για τις συνέπειες της πολιτικής που επί δεκαετίες έχουν αποδεχτεί και επιβάλει στη χώρα, αλλά οι ευθύνες τους δεν μπορούν να κρυφτούν. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει επάρκεια και αυτάρκεια στη χώρα σε σιτάρι, σε ζάχαρη, σε κρέας, σε γάλα και άλλα αγροτικά προϊόντα, είναι το αποτέλεσμα της ολέθριας πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που μετέτρεψαν την Ελλάδα από χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων σε χώρα που καταναλώνει ό,τι «σαβούρα» της σερβίρουν οι πολυεθνικές από το εξωτερικό.
Η χώρα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή της σε γεωργία και κτηνοτροφία, να αποκτήσει αυτάρκεια σε αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και μπορεί να αυξήσει τις εξαγωγές της. Μπορεί να παράγει φτηνά και υγιεινά προϊόντα σε όφελος του λαού. Τα ατού που διαθέτουμε είναι πολλά. Το εύφορο έδαφος, το κατάλληλο κλίμα, οι υπάρχουσες υποδομές και οι δυνατότητες της χώρας. Αλλά κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με τους αντιαγροτικούς κανονισμούς της ΚΑΠ, με όρους «ελεύθερης αγοράς», με τους νόμους του κέρδους, σε καθεστώς κυριαρχίας των μονοπωλίων και με τους όρους του μνημονίου.
Το συμφέρον το μικρομεσαίων αγροτών βρίσκεται στην πρόταση  για αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και γης, κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και λαϊκό έλεγχο.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι θα παράγονται οι ποσότητες που χρειάζονται, για να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες και όπου υπάρχει δυνατότητα, θα γίνονται εξαγωγές. Σημαίνει κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων, δηλαδή λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ενέργεια, μηχανήματα κλπ, αλλά και της μεταποιητικής βιομηχανίας. Μόνο έτσι τα αγροτικά εφόδια θα είναι φθηνότερα, γιατί δεν θα υπάρχει το καπιταλιστικό κέρδος.  Αυτό σημαίνει ότι κανένας μικρομεσαίος αγρότης δεν θα ξεκληριστεί. Οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν θα έχουν καμία αγωνία σε τι τιμή θα αγοράσουν σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα και άλλα, και σε τι τιμές θα πουλήσουν τα προϊόντα τους. Θα εργάζονται ανθρώπινα στον παραγωγικό συνεταιρισμό ή στο εργοστάσιο και, φυσικά, καμιά αβεβαιότητα δεν θα υπάρχει στους εργαζόμενους στα εργοστάσια, που θα είναι κοινωνικοποιημένα. Αυτός ο τρόπος παραγωγής θα σχεδιάζεται για κάθε προϊόν και κλάδο και για την κτηνοτροφία, για παραγωγή εγχώριων, φθηνών, ποιοτικών τροφίμων, καλύπτοντας τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού. Αυτός ο παραγωγικός τρόπος εξασφαλίζει δουλειά και όχι ανεργία, εγγυάται ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, δίνει προοπτική και συμφέρει τους μικρομεσαίους αγρότες, εργατοϋπάλληλους, μικροεπαγγελματίες και νέους. Η μικρομεσαία αγροτιά θα πρέπει να αντιληφθεί πως η λύση βhttp://redflyplanet.blogspot.com/2011/10/blog-post_7546.htmlρίσκεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Μικρόκοσμος ιστοριες της γειτονιας

Μικρόκοσμος (28/11/2011)

Η τηλεόραση ακούγεται στη διαπασών – αυτός χυμένος στον καναπέ, με το τηλεκοντρόλ στο χέρι, αυτή όρθια μπροστά στη σιδερώστρα, με το σίδερο στο χέρι και μια στοίβα ρούχα δίπλα της. Τα μόνα πράγματα που ακούγονται στο δωμάτιο είναι ο συριστικός θόρυβος του ατμοσίδερου και οι ομιλούσες κεφαλές του δελτίου των 8. «Και τι σημαίνει, Γιάννη, κούρεμα των ομολόγων χωρίς πιστωτικό γεγονός;». «Αυτό ας μην το θεωρούμε καθόλου βέβαιο, Όλγα…». «Κλείσ’ το», λέει αυτή, χωρίς να σηκώνει τα μάτια απ’ τη μπλούζα που σιδερώνει, «δεν μπορώ να τους ακούω άλλο… Βάλε Star καλύτερα». Αυτός υπακούει απρόθυμα. Αλλάζει κανάλι, χαμηλώνει τον ήχο. «Πήγες για εκείνη τη δουλειά;», διακόπτει αυτή το ρεπορτάζ για το ριάλιτι της Βίσση. «Δεν υπάρχει τίποτε ακόμη», απαντά αυτός μέσα απ’ τα δόντια του. «Θα πληρώσουμε τη δεύτερη δόση;», ξαναρωτάει αυτή. «Με τι;». «Έβαλαν και πετρέλαιο, χρωστάμε κοινόχρηστα», επιμένει αυτή και συνεχίζει, υψώνοντας τον τόνο της φωνής για να καλύψει τα ναζιάρικα σχόλια της ρεπόρτερ για τη Βίσση. «Γιατί δεν ξαναπερνάς από την τράπεζα να δεις αν γίνεται διακανονισμός για το δάνειο; Κάθεσαι που κάθεσαι…». Αυτός εκτοξεύει στον τοίχο το τηλεκοντρόλ – το τηλεκοντρόλ περνά ξυστά από την τηλεόραση πριν πέσει κάτω, ξεκοιλιασμένο από τις μπαταρίες του, σαν χυμένα σωθικά. Εξαφανίζεται στην κρεβατοκάμαρα. Αργότερα, την ώρα του ύπνου, θα μεταφερθεί με μια κουβέρτα στο σαλόνι.
***
Γυρίζοντας απ’ τη δουλειά στο σπίτι, βγαίνοντας από το ασανσέρ στον όροφό της, αισθάνεται την ψύχρα του κλιμακοστάσιου. Ασυναίσθητα, ακουμπά το χέρι στους χοντρούς κεντρικούς σωλήνες του καλοριφέρ. «Κανείς δεν άναψε ούτε σήμερα», σκέφτεται. Θυμάται πως συνήθως, τέτοιο καιρό και μ’ αυτή τη θερμοκρασία, κάθε φορά που γύριζε τέτοια ώρα απ’ τη δουλειά αισθανόταν τη θαλπωρή του κλιμακοστάσιου και τους σωλήνες καυτούς κάτω απ’ την παλάμη της. Βάζει το κλειδί στην πόρτα, δεν έχει κλειδωνιά, το παιδί έχει γυρίσει απ’ το σχολείο. «Έφαγες;» ρωτάει απότομα την κόρη της, ενώ ένα κύμα θυμού κοκκινίζει το πρόσωπό της καθώς τη βλέπει ξαπλωμένη στον καναπέ, να χαζεύει τηλεόραση. «Διάβασες; Τι χαζολογάς; Έχεις και φροντιστήριο σήμερα». Η κόρη της δεν αντιδρά, έχει συνηθίσει το σχεδόν μόνιμα νευρικό ύφος της μάνας τον τελευταίο καιρό. «Θα διαβάσω… Να χαλαρώσω λίγο. Να σου πω και τα ευχάριστα. Θαύμα, θαύμα, πήραμε άλλα δύο βιβλία σήμερα. Μαθηματικά και ιστορία». Η μητέρα της προσπαθεί να θυμηθεί τον εαυτό της μαθήτρια, σχεδόν τρεις δεκαετίες πριν. Τέλη Οκτώβρη χωρίς βιβλία, πάντως, δεν είχε μείνει ποτέ. «Δηλαδή, αυτό σε εμπόδιζε να διαβάσεις μέχρι τώρα;», της λέει με εριστικό ύφος. «Κλείσ’ την τηλεόραση τώρα και στο δωμάτιό σου αμέσως. Δεν θα ξεπατώνομαι τζάμπα εγώ για να χαζεύεις. Θα σ’ το κόψω το φροντιστήριο». Η μάνα ξαφνιάζεται με τον εαυτό της. Θυμάται πως πάντα, αυτή την ώρα, αυτή η συνάντηση με την κόρη της έκλεινε με μια αγκαλιά κι ένα φιλί.
***
«Βρε καλώς τον πρωτευουσιάνο…». Ο Γ. ξέρει ότι αυτή η υποδοχή από τους χωριανούς, κάθε πρωί που μπαίνει στο καφενείο, έχει κυρίως έναν σαρκασμό. Αλλά δεν δίνει σημασία. Δεν τον παίρνει, άλλωστε. Τις σπάνιες φορές που ερχόταν παλιότερα στο χωριό ο πατέρας του τού επεφύλασσε ένα γύρο του θριάμβου, με αναλυτική παρουσίαση κάθε καινούργιας επιτυχίας του γιου του: η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, το πτυχίο, το μεταπτυχιακό στην Αγγλία που κόστισε δυο χωράφια, η πρώτη δουλειά, η πρώτη καλοπληρωμένη μεταγραφή, η πρώτη προαγωγή, η πρώτη θέση στελέχους… Υπήρχε πάντα μια πρωτιά να επιδειχθεί. Μέχρι που ήρθε η πρώτη απόλυση. Άντεξε την ανεργία ένα χρόνο στην Αθήνα, κι ύστερα τα μάζεψε και γύρισε στο χωριό, τριανταπεντάρης και νεόκοπος καφενόβιος, ανάμεσα σε συνταξιούχους, αλλά και κάποιους συνομήλικους θαμώνες που δίνουν νέα ζωή στα παρηκμασμένα καφενεία των χωριών. «Βρε καλώς τον πρωτευουσιάνο…». Υπάρχει και μια πιο ταπεινωτική παραλλαγή σ’ αυτή την υποδοχή που την αποδέχεται απλώς σαν καλοπροαίρετο χιούμορ – αν και δεν είναι: «Βρε καλώς τον Λονδρέζο…». Σ’ αυτό περιέχεται μάλλον μια μομφή για τα πεταμένα λεφτά των σπουδών. Αλλά, ο Γ. την ανέχεται περισσότερο από τα κατηφή, μελαγχολικά βλέμματα των γονιών του στο σπίτι, που μέχρι πέρσι αγωνιούσαν απλώς για το πότε θα παντρευτεί.
***
Προσπαθεί να βαδίζει πάντα στο πεζοδρόμιο, αλλά είναι αδύνατο. Οι σωροί των σκουπιδιών και τα γλοιώδη τους περιεχόμενα, χυμένα έξω από τις σακούλες, τον υποχρεώνουν να κάνει ζιγκ ζαγκ. Απ’ το πεζοδρόμιο στον δρόμο και τούμπαλιν. Την αποφορά την έχει συνηθίσει και συλλαμβάνει τον εαυτό του να μην αισθάνεται τον θυμό που του γεννούσε συνήθως μια απεργία των εργαζόμενων στην αποκομιδή. Αισθάνεται κάποια κάποιου είδους αλληλεγγύη από τότε που ο διευθυντής του ανακοίνωσε περικοπή 20% στον μισθό του. Άλλωστε, κι ο ίδιος δεν έκανε καμιά προσπάθεια αυτοσυγκράτησης με τα σκουπίδια του, δεν τα ανεχόταν ούτε λεπτό στο στενό μπαλκόνι του διαμερίσματός του, εξάλλου διαπίστωσε ότι υπήρχαν τουλάχιστον δύο άτομα που κάθε πρωί έκαναν ανασκαφές στα σκουπίδια της γειτονιάς, ψάχνοντας κάτι ενδιαφέρον. Όχι βρώσιμο, ελπίζει κανείς. Ίσως, λοιπόν, είναι περισσότερο συνενοχή παρά αλληλεγγύη αυτή η ανοχή που δείχνει. Απόδειξη, ο θυμός του όταν ανακαλύπτει ότι τα λεωφορεία έχουν πάλι σήμερα απεργία. «Πώς δεν το πήρα είδηση, ο μαλάκας; Κι αυτοί οι παπάρες το ’χουν παραχέσει», σκέφτεται, και παίρνει απ’ το κινητό στη δουλειά, να ειδοποιήσει πως θ’ αργήσει λόγω ποδαρόδρομου…
***
«Λες να πληρώσει, σήμερα;», λέει ο ψηλός της ομήγυρης που κάνει διάλειμμα για τσιγάρο στην είσοδο της επιχείρησης. Οι άλλοι γελάνε λες κι είπε ανέκδοτο. «Αγορίνα μου, ξέρεις πόσες επιταγές τού σφραγίσανε αυτή τη βδομάδα;», τον πληροφορεί ο διπλανός του. Ένας τρίτος, χαμηλώνοντας συνωμοτικά τη φωνή, προσθέτει κρίσιμη φήμη μέσα απ’ το λογιστήριο ότι έχουν σκάσει ένα σωρό προμηθευτές που ετοιμάζονται για ασφαλιστικά και τέτοια. Κι ο τέταρτος εκμυστηρεύεται αποκλειστική πληροφορία μέσα από τη διεύθυνση ότι ετοιμάζεται και νέα λίστα απολύσεων. «Δε γαμιέται, καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια φρίκη δίχως τέλος», φιλοσοφεί ο πέμπτος. «Δεν τ’ αξίζω αυτό», σχεδόν μονολογεί ο ψηλός, ρουφώντας νευρικά το τσιγάρο, «δεν τ’ αξίζω, έχω πατήσει πολλή δουλειά σ’ αυτό το κωλοχανείο για να ’μαι απλήρωτος τρεις μήνες… Και να κινδυνεύω να μείνω χωρίς δουλειά. Δεν τ’ αξίζω…». «Γιατί, εμείς τ’ αξίζουμε;». «Ναι, ρε μαλάκες, αλλά εγώ έχω κι οικογένεια, έχω δάνειο…». «Κι εμείς, οι εργένηδες, δηλαδή, είμαστε για Καιάδα, ρε φίλε;». Ευτυχώς που το τσιγάρο τελειώνει πριν εξελιχθεί σύρραξη εργένηδων - οικογενειαρχών. Μπαίνουν στ’ ασανσέρ αμίλητοι, ψυχροί. Κι ύστερα κατευθύνονται σκυθρωποί καθένας στο γραφείο του.
***
Είναι προετοιμασμένος, σχεδόν έχει προβάρει στον καθρέφτη τα λόγια που θα της πει, αλλά την κρίσιμη στιγμή κωλώνει. Την αγαπάει; Ναι, μάλλον την αγαπάει. Τουλάχιστον τόσο ώστε να μη θέλει να την πληγώσει. Αλλά, πώς να της το πει; Ξεχνάει όλα τα λόγια που έχει προβάρει. «Μπορούμε να τελειώνουμε μ’ αυτό το μυστήριο; Λέγε, τι θέλεις να μου πεις; Θες να χωρίσουμε;». Ο τρόπος που τον αιφνιδιάζει αυτή βαραίνει την ατμόσφαιρα. «Δεν είναι αυτό που νομίζεις…». «Δεν ήρθα εδώ ν’ ακούσω ηλίθιες ατάκες από ελληνικές ταινίες. Πες το στα ίσια. Θα τ’ αντέξω. Μας αναλογεί παραπάνω από ένας γκόμενος στη ζωή. Απλώς… Νόμιζα ότι θα καταλήγαμε κάπου οι δυο μας». «Φεύγω». «Κι αφήνεις πίσω σου συντρίμμια… Ποια είναι; Την ξέρω;». «Φεύγω από εδώ. Απ’ την Ελλάδα». Αυτή σιωπά, αιφνιδιασμένη από την τροπή της κουβέντας. «Πάω Καναδά. Είναι ο αδελφός της μάνας μου εκεί, σου ’χω πει. Δουλειά υπάρχει, τη γλώσσα την έχω, μου το περιγράφουν μάλλον εύκολο, αν αντέξω το κλίμα… Δεν μπορώ στα 32 μου να με ταΐζει η μάνα μου, με μια σύνταξη 800 ευρώ». Αυτή κλαίει αθόρυβα, μ’ ένα μείγμα ανακούφισης κι απελπισίας. «Κι άμα δω πως με σηκώνει το κλίμα, θα σε περιμένω να ζήσουμε εκεί». «Μη λες μαλακίες», τον διακόπτει με λυγμούς αυτή, «αφού το ξέρεις…Δεν πρόκειται να ξαναβρεθούμε». Πέφτει στην αγκαλιά του, αδιαφορώντας για τις έτσι κι αλλιώς αδιάφορες παρέες στα γύρω τραπέζια. Όταν αποτραβιέται, ένας χάρτης από δάκρυα έχει ζωγραφιστεί στο πουκάμισό του. Μοιάζει με τον χάρτη του Καναδά.
***
Το χειρότερο με τη χρεοκοπία δεν είναι που μας κάνει φτωχότερους, είπε ο Γιώργος. Το χειρότερο είναι που γαμάει τις ζωές των ανθρώπων. Σαν σαράκι που κατατρώει τις σχέσεις τους. http://kibi-blog.blogspot.com/2011/10/28112011.html

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ο γαιδαρος μια κατοπιστικη ιστορια


Η κρίση των γαϊδάρων: Μία ιστορία για την Ελλάδα που αξίζει να διαβαστεί

Μια μέρα εμφανίσθηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα...
Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη...
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο. Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!…
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.http://24wro.blogspot.com/2011/10/blog-post_3499.html
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν . με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ;


Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Goji Berry Καλλιέργεια στην Ελλάδα.

Καλλιέργεια Goji Berry στην Ελλάδα.


Καλλιέργεια Goji berry στην Ελλάδα; Γιατί όχι;

       

 Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο συχνά ακούμε για καινούριες καλλιέργειες στον αγροτικό τομέα. Ύστερα λοιπόν από την εχινάτσια, την στέβια και το ιπποφαές, μήπως ήρθε ο καιρός να σκεφτούμε για κάτι το εντελώς καινούριο; Ο λόγος για την υπερτροφή-το θαύμα της φύσης, τα Goji berry!

Για τους πολλούς είναι εντελώς άγνωστα τα Goji berry. Στον χώρο της υγιεινής διατροφής όμως, τα τελευταία χρόνια, θα έλεγα ότι είναι από τα πιο αγαπημένα φρουτάκια. Κυρίως οι αθλητές και αθλούμενοι, αλλά και γενικότερα οι άνθρωποι που ακολουθούν υγιεινή διατροφή, τα χρησιμοποιούν παρά την αυξημένη τιμή τους. Αυτό μου έδωσε την ώθηση να ψάξω για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το φυτό και την καλλιέργειά του. Παράλληλα, παραγγείλαμε  σπόρο από το εξωτερικό και τα σπείραμε για δοκιμή.

 

 Ήδη φαίνεται να υπάρχει αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον. Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να φυτέψουν 2-3 φυτά στις γλάστρες ή στον κήπο τους, ενώ υπάρχουν και   μερικοί τολμηροί αγρότες που ενδιαφέρθηκαν να τα καλλιεργήσουν επαγγελματικά.

Τα μικρά σπορόφυτα μεγαλώνουν πολύ αργά τον χειμώνα. Μόλις όμως ζεστάνει ο καιρός, και μεταφυτευτούν σε γλαστράκια, η ανάπτυξή τους είναι ταχύτατη. Και όταν η ρίζα του φυτού γεμίσει το γλαστράκι, το φυτό είναι έτοιμο να μεταφυτευτεί σε μεγάλη γλάστρα ή στον κήπο. Από το πρώτο κιόλας καλοκαίρι-φθινόπωρο θα έχουμε λίγα δείγματα φρούτου Goji από αυτά τα φυτά, ενώ σε κανονική παραγωγή αναμένεται να φτάσουν στον 3 χρόνο.

Προς το παρών, τα στοιχεία που έχουμε μας λένε ότι μπορεί να καλλιεργηθεί και στην Ελλάδα, καθότι το φυτό αντέχει σε θερμοκρασίες  από -20 έως 40 βαθμούς Κελσίου, θέλει αρκετό ήλιο και σχετικά αλκαλικά εδάφη που να έχουν καλή στράγγιση.  Και λέω προς το παρών, γιατί το εγχείρημα αυτό δεν το αφήσαμε στην τύχη. Συνεργαστήκαμε με τη Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή,  η οποία προθυμοποιήθηκε να μας βοηθήσει και να κάνει την έρευνα-πείραμα σχετικά με την καλλιέργεια του φυτού Goji. Ο σπουδαστής Ι. Ε. του Perrotis College της Αμερικάνικής Γεωργικής Σχολής ανέλαβε να φέρει εις πέρας το πείραμα αυτό κάτω από την καθοδήγηση και τις συμβουλές του Δρ. Αθανάσιου Γκέρτση, καθηγητή του Perrotis College και υπεύθυνου του εργαστηρίου Οργανικής Γεωργίας Lindsay Laboratory For Organic Agriculture. Το πείραμα αυτό θα διαρκέσει 3 χρόνια, ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα  του φυτού και της καλλιέργειάς του.

Πολύ σύντομα λοιπόν, θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες για την καλλιέργεια των Goji berries στην Ελλάδα, και ειδικότερα τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του φυτού όσον αφορά τις συνθήκες υγρασίας, θερμοκρασίας, θρέψης, κλαδέματος για μεγαλύτερη παραγωγή, συγκομιδής, αποξήρανσης και διατήρησης του φρούτου.

Ήδη στην Κρήτη, Πελοπόννησο και Αττική έχουν καλλιεργηθεί μερικά φυτά Goji Berry, σε εντελώς ερασιτεχνικό επίπεδο και από μεμονωμένα άτομα που έχουν αγάπη και μεράκι για τα φυτά. Μας έχουν παραχωρήσει μερικές από τις φωτογραφίες τους:

Αυτά τα δέντρα Goji δεν είναι ούτε ενός έτους.  Η σπορά τους έγινε Οκτώβρη-Νοέμβρη του 2009.

                

Καρποφώρησαν για πρώτη φορά τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 2010.

Το γεγονός ότι στα μέρη που ευδοκιμεί το φυτό υπάρχουν μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας ανάμεσα στη νύχτα και την ημέρα, μας κάνει αισιόδοξους ότι στη βόρεια Ελλάδα ίσως και να έχει ακόμα καλύτερη προσαρμογή.

Στην πατρίδα τους, τα Goji berry τρώγονται ωμά κατά την εποχή παραγωγής τους και μετά αποξηραμένα. Εκτός από τα φρούτα όμως, καταναλώνονται και τα φύλλα τους ως λαχανικά σε φαγητά και σαλάτες. Επίσης, τα φύλλα και ο φλοιός των δέντρων γίνονται αφέψημα.

Στην Ελληνική αγορά, λόγω του ότι τα φρέσκα φρούτα είναι πολύ ευαίσθητα, τα Goji κυκλοφορούν σε αποξηραμένη μορφή και σε μορφή χυμού και ταμπλετών. Χάνουν όμως μεγάλο μέρος των θρεπτικών συστατικών τους κατά την επεξεργασία τους για την παραγωγή χυμού και ταμπλετών, γι αυτό  και είναι καλύτερα να καταναλώνονται σαν αποξηραμένα φρούτα.

 Σ’ αυτήν την μορφή μπορούν να καταναλωθούν σκέτα, όπως οι σταφίδες, είτε να μπουν σε διάφορα φαγητά και σαλάτες. Τα προσθέτουν επίσης σε ανάμικτους ξηρούς καρπούς, στα μούσλι και τα κορν φλέικς ή τα κάνουν χυμό στο μπλέντερ με την προσθήκη νερού.

   Αν καλλιεργηθούν όμως στην Ελλάδα, θα ξέρουμε τον βαθμό ευαισθησίας τους, καθώς και αν και για πόσο μπορεί να διατηρηθούν στη φυσική τους μορφή. Και που ξέρετε, ίσως να είμαστε από τους λίγους τυχερούς που θα καταναλώνουμε τα Goji Berries φρέσκα!

Φυτά Goji Berry διατίθενται από το κατάστημα Βιο-μπαξές. Τηλ. επικοινωνίας 23320 23932. Γίνονται αποστολές σε όλη την Ελλάδα.

Παναγιώτου Ελένη

Τεχνολόγος Γεωπόνος.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό BIOnews Μαϊου 2011

04/05/2011

 Τα μέχρι τώρα μηνύματα που παίρνουμε από πολλούς ανθρώπους που καλλιέργησαν τα Goji berry, είναι παραπάνω από ενθαρρυντικά.  Όλα δείχνουν ότι τα φυτά αυτά έχουν πάρα πολύ καλή προσαρμοστικότητα στην Ελλάδα και αναπτύσσονται πολύ γρήγορα μόλις μεταφυτευτούν στο χωράφι! Όσον αφορά τις αποστάσεις φύτευσης των δενδρυλλίων, αυτές κυμαίνονται  μεταξύ 1,2 μ και 2,0μ., αναλόγως πως θα διαμορφωθεί το σχήμα των δένδρων με το κλάδεμα.

Επιπλέον, μάθαμε ότι στις Σέρρες ετοιμάζεται μονάδα συλλογής, αποξήρανσης και τυποποίησης πολλών berries, μεταξύ των οποίων και των Goji Berry. Το στήσιμο της μονάδας αυτής άρχισε πέρυσι και θα ολοκληρωθεί σύντομα. Από κει θα γίνεται και η διακίνηση των τυποποιημένων προϊόντων, με κύριο στόχο την εξαγωγή.

Επίσης, επικοινώνησε μαζί μας παραγωγός από την Κοζάνη (από την ομάδα παραγωγών του Ιπποφαές) και μας ενημέρωσε ότι κι εκεί  κάνουν μελέτες για να κατασκευάσουν παρόμοια μονάδα.

 

Στο  περιοδικό «Γεωργία-Κτηνοτροφία» των εκδόσεων Αγρο Τύπος, στο τεύχος Μαΐου-Ιουνίου 2011, που θα κυκλοφορήσει τέλη του μήνα, θα υπάρχει αφιέρωμα στα Goji Berry, βασισμένο στις παραπάνω πληροφορίες μας!

Τους ευχαριστούμε!

Παναγιώτου Ελένη
Τεχνολόγος Γεωπόνος.

Βιο-μπαξές

Βιολογικά και Παραδοσιακά προϊόντα

Στουγιαννάκη 8,  Νάουσα

τηλ. 23320 23932http://biobaxes.wordpress.com/2011/03/29/445/

Πληροφορίες για τις ιδιότητες των φρούτων Goji:

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Τα μανιτάρια στο Νομό Γρεβενών

Τα μανιτάρια στο Νομό Γρεβενών
                                                                     
Στα δάση, τους θαμνότοπους, τα λιβάδια και τις όχθες των ποταμών του Νομού Γρεβενών εμφανίζονται εκατοντάδες είδη μανιταριών. Από το 1989 έως σήμερα κατέγραψα, φωτογράφισα και μελέτησα περισσότερα από 2500 είδη στην έκταση του νομού. Από αυτά ταυτοποίησα έως τώρα τα 1200 περίπου. Πολλά από αυτά αποτελούν πρώτες πανελλήνιες καταγραφές, αρκετά θεωρούνται είδη σπάνια στην Ευρώπη και ορισμένα αναφέρονται ως είδη που έχουν εξαφανιστεί ή που απειλούνται με εξαφάνιση. Η περιοχή με τα περισσότερα μανιτάρια εμπορικού ενδιαφέροντος είναι η περιοχή του Βοΐου, στο βόρειο τμήμα του Νομού, ενώ η μεγαλύτερη ποικιλία απαντάται στην ανατολική πλευρά του Όρλιακα, στη Βάλια Κάλντα και στις Μπάλτσες.
Η κατανομή των μυκήτων στο Νομό Γρεβενών
Ημιορεινή ζώνη
Στα δρυοδάση που κυριαρχούν στην ημιορεινή ζώνη, εμφανίζονται τα είδη του γένους Boletus (Καλογεράκια, Βασιλικά και Σ(ι)νάκια), τα Ζαρκαδίσια ή Αδραχτίτσας (Macrolepiota procera var. procera), τα Χτενάκια (είδη του γένους Ramaria), τα Αρνάκια ή Αρνίτσας (Hericium erinaceus) τα Κοράλλια (Hericium coralloides), οι Κιτρινούσκες (Cantharellus cibarius ), δεκάδες είδη που ανήκουν στα γένη Cortinarius, Lactarius, Russulla, Mycena, Gymnopus, Marasmius, Tricholoma, Psathyrella, Conocybe, Entoloma, Pluteus, Hygrocybe και πολλά είδη του γένους Amanita όπως οι πανέμορφες και πεντανόστιμες Κοκκινούσκες (Amanita caesarea) αλλά και τα θανατηφόρα Amanita phalloides, Amanita verna, Amanita verna var. decipiens και Amanita pantherina.
Ορεινή ζώνη
 Όσο ανεβαίνουμε υψομετρικά προς την ορεινή ζώνη, τη θέση της βελανιδιάς παίρνουν οι οξιές, τα μαύρα πεύκα, τα έλατα, οι καστανιές, οι οστριές, οι γαύροι, τα σφεντάμια και τα ρόμπολα. Εκατοντάδες είδη μανιταριών εμφανίζονται στις βροχερές περιόδους, συχνά σε μεγάλες ποσότητες. Την άνοιξη υποδέχονται κατά κοπάδια τα μικρόσωμα μανιτάρια του είδους Στροβίλουρος ο δυσαπόσπαστος (Strοbilurus tenacellus) που αναπτύσσονται επάνω σε παραχωμένα κουκουνάρια πεύκου και ακολουθούν οι θανατηφόρες Γυρομίτρες (Gyromitra esculenta και Gyromitra gigas), ο Κούκνος (Sarcospaera coronaria), η Καλοσκύφη η λαμπερή (Caloscypha fulgens), τα είδη του γένους Geopora, Discina, Plectania, Helvella και άλλοι Ασκομύκητες. Οι τυχεροί μπορεί να βρουν και τα περιζήτητα Μουρτσέκια, Μουρτσάρια ή Κοιλίας (Morchella elata, Morchella esculenta, Morchella rigida και Morchella deliciosa) ή τον πρώιμο Υγροφόρο το μαρτιάτικο (Hygrophorus marzuolus). To καλοκαίρι και το φθινόπωρο εμφανίζονται τα δασόβια είδη του γένους Agaricus (A. silvicola, A. silvaticus, A. semotus, A.moelleri και A. augustus), Σουΐλλοι (S. granulatus, S. luteus, S. collinitus, S. variegatus και S. bellinii) και δεκάδες είδη που ανήκουν στα γένη Lactarius (L. deliciosus, L. detterimus, L. salmonicolor, L. sanguifluus, L. Semisanguifluus. L. intermedius κ.λ.π.), Russulla, Cortinarius, Macrolepiota, Lepiota, Mycena, Gymnopus, Marasmius, Tricholoma, Coprinus, Psathyrella, Ramaria, Conocybe, Hygrophorus, Hygrocybe, Laccaria, Otidea, Lycoperdon, Geastrum, Hydnum, Hydnellum, Phellodon, Pholiota, Pluteus κ.λ.π. Στις  ρίζες του ρόμπολου παρασιτεί η Σπάραξη η σγουρή (Sparassis crispa). Στα δάση με τις οξιές απαντώνται δεκάδες είδη μανιταριών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα περιζήτητα Boletus edulis (Βασιλικά της οξιάς) που ευνοούνται από βροχερά καλοκαίρια, το παραμυθένιο Ζουρλομάνταρο (Amanita muscaria var. muscaria) με την γνωστή παραισθησιογόνα δράση και το Βρομομανίταρο (Phallus impudicus).
Λιβάδια και βοσκοτόπια
Στα λιβάδια, τα βοσκοτόπια, τους θαμνότοπους και τα ξέφωτα των δασών, αφθονούν στις βροχερές περιόδους της άνοιξης τα Μοσχομανίταρα (Calocybe gambosa) και τα Αγαρικά, που είναι γνωστά ως Πρόβεια, Προβατομάνταρα, Γούβες ή Κουκουβάκια (A. campestris, A. pampeanus, A. urinascens var. urinascens, A. arvensis, A. romagnesii και A. litoralis). Άλλα είδη των λιβαδιών είναι τα Καουτσούκια (Leucopaxillus lepistoides), οι Αλεποπορδές, Πόπορδες, Ποπορδαίοι ή Φουσκίτας (Handkea utriformis, Vascellum pratense), οι Λεπιώτες (Lepiota oreadiformis και Lepiota erminea), το Marasmius oreades που σχηματίζει «κύκλους της μάγισσας» και είδη που ανήκουν στα γένη Hygrocybe.
Όχθες ποταμών
Στις όχθες του Αλιάκμονα, του Βενέτικου και των παραποτάμων τους, αναπτύσσονται δεκάδες είδη που ευνοούνται από την αυξημένη υγρασία και την παρουσία των υδροχαρών δέντρων. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φαγώσιμα είδη του γένους Morchella (Μουρτσέκια,  Μουρτσάρια ή Κοιλίας), Ptychoverpa και Mitrophora (Ψευτομουρτσέκια) που εμφανίζονται την άνοιξη -κυρίως σε εδάφη που έχουν πλημμυρίσει- ο Πλευρωτός ο οστρεώδης (Pleurotus ostreatus), η Αγροκύβη η κυλινδρική (Agrocybe cylindracea) και η Φολιώτα η λευκαδίσια (Pholiota populnea) που προτιμούν το ξύλο λεύκης, η Φλαμμουλίνη η βελουδόποδη (Flammulina velutipes) που αναπτύσσεται κυρίως το χειμώνα πάνω σε κορμούς ιτιάς, το Αφτί του Ιούδα (Auricularia auricula-judae) που προτιμά ξύλο κουφοξυλιάς αλλά και πλατάνου και δρυός, το Κοτόπουλο του δάσους ή Καλομάνταρο (Laetiporus sulphureus), το ελαφρώς τοξικό Αγαρικό του Moeller (Agaricus moelleri), η Αγροκύβη η ελώδης (Agrocybe paludosa), ο Μουτίνος ο κυνικός (Mutinus caninus), Λεπιώτες (Lepiota cristata, Lepiota aspera, Lepiota pseudolilacea, Lepiota subgracilis, Lepiota gramgei, Lepiota griseovirens), Αστράκια (είδη του γένους Geastrum), Πολύποροι (Polyporus badius και Polyporus squamosus), Λεντίνοι (Lentinus tigrinus και Neolentinus cyathiformis), Ελβέλλες (Helvella spp.), είδη του γένους Κοπρίνοψη (Coprinopsis atramentaria και Coprinopsis romagnesiana), Σαρκοσκύφες (Sarcoscypha coccinea και Sarcoscypha dudleyi), Πεζίζες (Peziza spp.), Ψαθυρίσκοι (Psathyrela spp.), Φελλίνοι (Phellinus spp.), Τραμέτες (Trametes spp.), Εξιδίες (Exidia spp.), πολλοί ξυλοβόροι μύκητες με μορφή μεμβράνης ή γεισωμάτων και αρκετοί Μυξομύκητες. Στους βιότοπους του σκλήθρου εμφανίζεται ο Γυρόδων ο πελιδνός (Gyrοdοn lividus), ο τοξικός Πάξιλλος ο υπέρυθρος (Paxillus rubicuntulus) και στα ορεινά ο βιολετής Κορτινάριος (Cortinarius violaceus).
Κοπρόφιλα μανιτάρια
Στα κοπρισμένα γρέκια βρίσκουμε τα νοστιμότατα Κοπρομάνταρα (Agaricus bisporus), Μακρολεπιώτες (Macrolepiota procera var. procera, Macrolepiota excoriata και Macrolepiota mastoidea) και άλλα κοπρόφιλα είδη όπως τα Lepista nuda, Chlorophyllum rachodes,Chlorophyllum agaricoides, Mycenastrum corium, Bolbitius vitellinus, Bovista plumpea, Conocybe rickenii. Melanoleuca excissa, Coprinopsis nivea, Leucoagaricus leucothites, Panaeolus papilionaceus, Stropharia semiglobata, Stropharia coronilla Peziza vesiculosa κ.ά.
Υπόγεια μανιτάρια
Στο Νομό Γρεβενών έχω καταγράψει 26 είδη υπόγειων μυκήτων, ανάμεσα τους και είδη του γένους Tuber (τρούφες).
Πηγή:manitari.gr

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Κέντρωμα δέντρων

Κέντρωμα δέντρων πως και πότε να γίνεται

Τρεις τρόποι είναι που κεντρώνονται όλα τα δέντρα και ημερώνονται. Ο πρώτος λέγετε εγκεντρισμός, ο δεύτερος εμφλοισμός και ο τρίτος ενοφθαλμισμός.
Όσα δέντρα λοιπόν έχουν την φλούδα τους παχιά και ζουμερή όπως η συκιά, η κερασιά και μερικές ελιές αυτά στην φλούδα κεντρώνονται αλλά θέλουν επιδέξια.
Έχε από πριν ένα ξύλο πελεκημένο σαν παλούκι μικρό από σκληρό ξύλο και αυτό βάνε στη φλούδα σιγά σιγά με πολύ επιμέλεια να μην σχιστεί. Έπειτα έχε το κεντρί έτοιμο και όταν βγάλεις το ξύλο βάλε το κεντρί, αυτός ο τρόπος λέγετε εμφλοισμός.

Τα δε δέντρα που δε έχουν υγρότητα στην φλούδα τους αλλά είναι λεπτή και άνυδρη, όπως η κιτριά, το κλίμα και άλλα ίδια, αυτά σχίζε το ξύλο και βάλε το κέντρωμα, αυτός ο τρόπος λέγεται εγκεντρισμός.
Το δε κεντρί που θέλεις να βάλεις παίρνε το από δέντρο καλό και πολύκαρπο και κόβε το ίσο από το βόρειο μέρος του δέντρου, να έχει απαλά μάτια και τρεις κορυφές ή δύο το λιγότερο. Και ας είναι χοντρό όπως το μικρό σου δάχτυλο και δύο χρονών, γιατί αν είναι ενός, γίνετε γρήγορα αλλά δεν καρπίζει. Έχε το καλά πελεκημένο με κοφτερό μαχαίρι στο κάτω μέρος από τη μία μεριά λεπτό και πρόσεξε να μην βλάψεις την ψίχα του.
Το κόψιμο του φυτού ας είναι ίσα με το σχίσιμο δηλαδή ίσο με δύο δάκτυλα.
Βάλε το ίσα, την φλούδα προς την φλούδα και το ξύλο προς το ξύλο.
Και αφού το κεντρώσεις μη κόψεις πλέον τίποτα από το δέντρο, μόνο σκέπασε το καλά στο κόψιμο με άσπρο πηλό να μη σκάσει.
Όχι μόνο τα άγρια και μεγάλα δέντρα κεντρώνονται αλλά και τα ήμερα και γίνονται χοντρότερα και καλύτερα.
Μάθε δε και αυτό ως αναγκαίο, ότι δεν προκόφτουν τα κεντριά να τα βάλεις την ώρα όπου τα κόψεις από το δέντρο, αλλά πριν από δέκα ημέρες κόφτα στης δεκαέξι του φεγγαριού.
Όταν τα κόψεις από το δέντρο βάλε τα σε ένα σταμνί ή ένα δοχείο πήλινο να μην έχει νερό, μόνο σκέπασέ το καλά να μην ξεθυμαίνουν. Στις 26-27 του φεγγαριού τότε κέντρισέ τα να γίνουν μεγάλα και καρπερά.
Μη κεντρώνεις όταν φυσάει ο βοριάς, αλλά όταν φυσάει ο νοτιάς.
Στο κέντρωμα του ξύλου ωφελεί η βροχή αλλά στη φλούδα κάνει ζημιά.
Ο καιρός του κεντρώματος είναι από τις 15 Μαρτίου έως της 15 Ιουνίου, αλλά όχι ίδιος σε όλους τους χρόνους και τόπους, αλλά κατά τον καιρό και τη περιοχή που βρίσκεσαι.
Γιατί σε άλλο χρόνο είναι ο καιρός πρώιμος και σε άλλο όψιμος και σε άλλες περιοχές έχει πολλή ζέστη και πρέπει να κεντρώσεις γρηγορότερα όταν δακρύζει το κλήμα και τα άλλα φυτά και σε άλλους τόπους έχει ψύχρα, εάν αργήσεις δεν βλάπτει σε τίποτα.
Εάν δε τύχει και θέλεις να φέρεις τα φυτά από μακρινό τόπο, βάλε τα σε δοχείο μπηγμένα σε πηλό και κλείσε το από πάνω καλά να μην ξεθυμάνουν.

Πότε και πώς να κεντρώνεις στο μάτι
Τον Μάιο μήνα είναι καλά να κεντρώνεις στο μάτι, εγώ δε και τον Μάρτιο κέντρωσα και πέτυχα. Κάνει καλό να καθαρίσεις καλά το δέντρο, εκείνο που κεντρώνεις στο μάτι.
Κόψε όλα τα κολόριζα να μην εμποδίζουν, το ίδιο και όσα βλαστάρια βγαίνουν από το θυλίασμα και πάνω.
Το κεντρί να είναι από βλαστάρι χρονιάρικο από καλή γενιά και καρπερό. Από αυτό βγάλε το μάτι με ολόγυρα όλη τη φλούδα και το ίδιο κάνε και στο άγριο, ξεφλούδισε και κόψε τόση φλούδα όσο και η ήμερη όπου θέλεις να βάλεις.
Αλλά πρόσεξε να την ξεκολλήσεις επιδέξια, να μην πληγώσεις το ξύλο και να πέσει το ήμερο μάτι πάνω στο άγριο, γιατί αυτό χρειάζεται πολύ γιατί πιάνει αλάθητα.
Και ας είναι οι δύο φλούδες όμοιες και ίσες στο πάχος.
Όταν πιάσει το κέντρωμα βγάλε τα δέρματα και επιδέξια με πριόνι κόψε το άγριο πάνω από το κέντρωμα και όσα άλλα βλαστάρια φυτρώσουν από το άγριο δέντρο.


Ποια ήμερα δέντρα κεντρώνονται με άλλα στην φλούδα και στο ξύλο τους
Η συκιά κεντρώνεται στη μουριά και στο πλάτανο
Η μουριά στην καστανιά και βελανιδιά
Η αχλαδιά στη ροδιά, στη μουριά, στην αμυγδαλιά και κουκορεβυθιά και όταν κεντρώσεις την αχλαδιά στη μουριά γίνονται τα αχλάδια κόκκινα
Η μηλιά κεντρώνεται στη κυδωνιά και γίνονται τα μήλα πολύ καλά, είναι εκείνα που λένε στην Αθήνα μελίμηλα. Κεντρώνεται και στη δαμασκηνιά
Η δαμασκηνιά στην αχλαδιά και τον πλάτανο, στον οποίο ομοίως γίνονται τα μήλα κόκκινα
Η καρυδιά και η λεπτοκαρυδιά κεντρώνονται στην κουμαριά και η τριανταφυλλιά στην ιτιά
Η ροδακινιά στην φλούδα της δαμασκηνιάς και της αμυγδαλιάς, η δαμασκηνιά στην μηλιά και κυδωνιά και η κερασιά στην κουκορεβυθιά
Η ροδακινιά που κάνει τα κλειστά ροδάκινα στην κερασιά, η κιτριά σε άλλη κιτριά και σε μηλιά και κάνει κιτρόμηλα και σε μουριά και κάνει τα κίτρα κόκκινα και σε ροδιά
Η κυδωνιά και αγριοσυκιά κάθε δέντρο δέχονται και κέντρωνε σε αυτές ότι δέντρο θέλεις και γίνεται. Η μοσχοαχλαδιά κεντρώνεται σε μηλιά
Το κλήμα κεντρώνεται στην κερασιά και κάνει τα σταφύλια το Μάιο, όταν γίνονται και τα κεράσια

Πηγή: Γεωπονικόν-Αγάπιου μοναχού του Κρητόςhttp://www.ftiaxno.gr/2009/10/blog-post_4204.html

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ο τζίτζικας, ο Αίσωπος και η αλήθεια



Ίσως να μην υπάρχει πλευρά της ελληνικής φύσης που ο ελληνικός λαός να μην την ενέταξε στις παραδόσεις του από την αρχαιότητα μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, όταν η συνέχεια της παράδοσης ήταν ακόμα πολύ δυνατή στην περιφέρεια. Στην αρχαιότητα οι παραδόσεις του ελληνικού λαού συγκρότησαν αυτό που ονομάζουμε ελληνική μυθολογία και η οποία διαδόθηκε προφορικά για εκατοντάδες χρόνια μέχρις ότου καταγράφτηκε από πολλούς συγγραφείς μετά τον 6ο-7ο αιώνα π.Χ.

Έτσι και το τζιτζίκι έχει την θέση του στην ελληνική μυθολογία, μάλλον λόγω της καλοκαιρινής φλυαρίας του. Ο Τιθωνός ήταν ένας υπέροχος που τον αγάπησε η Ηώς, θεά και προσωποποίηση της αυγής. Η Ηώς τον απήγαγε και τον πήγε στα ανάκτορα της που ήταν στην άκρη του Ωκεανού, δηλαδή στην άκρη του κόσμου. Ζήτησε από τον Δία να κάνει αθάνατο τον Τιθωνό αλλά ξέχασε να του ζητήσει να τον διατηρήσει και πάντοτε νέο. Έτσι ο Τιθωνός δεν πέθαινε αλλά γερνούσε συνεχώς και ζάρωνε, ενώ η Ηώς παρέμενε νέα και αθάνατη. Οι θεοί λυπήθηκαν τον Τιθωνό και τον μεταμόρφωσαν στο ζαρωμένο τζιτζίκι.

Στην μυθολογία ήρθε να προστεθεί στην κλασική εποχή ο Αίσωπος, που έγραψε ένα διδακτικό παραμύθι το οποίο όμως αδικεί κατάφωρα τον τζίτζικα. Η ιστορία του Αισώπου «Τέττιξ και μύρμηκες» διηγείται ότι ζούσαν σ' ένα δέντρο τζίτζικες και μυρμήγκια. Οι τζίτζικες τραγουδούσαν όλο το καλοκαίρι και τα μυρμήγκια μάζευαν με περισσή εργατικότητα σπόρους και τροφή. Όταν ήρθε ο χειμώνας τα μυρμήγκια απολάμβαναν να ακούνε την βροχή τρώγοντας τα τρόφιμα που είχαν μαζέψει. Οι τζίτζικες δεν είχαν να φάνε και τα μυρμήγκια όταν τους ζήτησαν βοήθεια τους απάντησαν ψυχρά ότι όλο το καλοκαίρι τραγουδούσαν, ε τώρα τον χειμώνα ήρθε ο καιρός να... χορέψουν. Συμπέρασμα; Αυτό που λέει και η νεότερη παράδοση: «ο καλός ο νοικοκύρης πριν πεινάσει μαγειρεύει».

Η ιστορία του Αισώπου αδικεί τον τζίτζικα. Στην πραγματικότητα σ' όλη του την ζωή βρίσκεται μέσα στο έδαφος, με την μορφή προνύμφης (ας πούμε σκουληκιού) και τρέφεται από τις ρίζες. Ύστερα από πολλά χρόνια και ανάλογα με την τροφή που παίρνουν, οι προνύμφες ξεπετιούνται από το έδαφος την άνοιξη, αναρριχώνται στα δέντρα και μεταμορφώνονται σε τέλεια έντομα. Η φωτογραφία επάνω από τον Υμηττό δείχνει τι έμεινε από ένα τζιτζίκι, όταν μεταμορφώθηκε σε έντομο και μετά βγήκε από το περίβλημά του για να μεγαλώσει και να βγάλει φτερά.

Μοναδικός σκοπός των τζιτζικιών στην υπέργεια ζωή τους είναι να ζευγαρώσουν, δηλαδή το σεξ. Τα αρσενικά τραγουδούν όλη την μέρα για να προσελκύσουν τα θηλυκά, βγάζοντας τον γνωστό ήχο που μας συνοδεύει όλο το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Και βέβαια δεν τραγουδούν μόνο, όπως θέλει ο Αίσωπος, αλλά τρέφονται από τους χυμούς των βλαστών των δέντρων. Τρυπάνε με το ρύγχος τους τον τρυφερό βλαστό και ρουφάνε τον χυμό. Σταγόνες χυμού τρέχουν κάτω από τα κλαδιά που είναι ο τζίτζικας και άλλα έντομα πάνε εκεί που έπεσαν οι σταγόνες για να τραφούν.

Όταν ζευγαρώσει το θηλυκό (που δεν έχει ηχητικά όργανα) γεννά τα αυγά του σε σχισμές των δέντρων. Ύστερα από μερικές εβδομάδες, οι προνύμφες βγαίνουν και πέφτουν στο έδαφος. Με τα μπροστινά, δυνατά και πλατιά πόδια τους σκάβουν το έδαφος και μπαίνουν μέσα για να τραφούν. Θα παραμείνουν εκεί για πολλά χρόνια. Στην Ελλάδα συνήθως παραμένουν για 3-4 χρόνια, ανάλογα με την διαθέσιμη τροφή. Σε άλλες χώρες μένουν μέχρι και 17 χρόνια, μέχρι να αισθανθούν δυνατές και έτοιμες να βγουν στην επιφάνεια, να ζευγαρώσουν, να γεννήσουν και αμέσως μετά να πεθάνουν. Σε πολλά είδη (έντομα, ψάρια, κ.α.) το σεξ αποτελεί τον προθάλαμο του θανάτου.

Στον πλανήτη μας υπάρχουν περίπου 1.500 είδη τζιτζικιών. Στην Ελλάδα το πιο γνωστό είδος είναι ο Τέττιξ ο κοινός (Cicada cicada). To αρχαίο «τέττιξ» και το νεότερο «τζίτζικας-τζιτζίκι» είναι ονοματοποιημένες λέξεις από τον ήχο που βγάζουν τα αρσενικά τζιτζίκια.

Καλός ο Αίσωπος αλλά η διδακτική ιστορία του βασίστηκε σε λάθος δεδομένα. Τα τζιτζίκια ζουν μονήρη, χωρίς βασιλιάδες βίο και στο τέλος τραγουδάνε, ερωτεύονται και κάνουν σεξ και απογόνους. Τα μυρμήγκια κάνουν ομαδική ζωή, έχουν λίγες βασίλισσες και μερικούς αρσενικούς επιβήτορες και σχεδόν όλα παραμένουν ανέραστα.




Αναρτήθηκε από nik

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Aρωματισμένο ελαιόλαδο

Aρωματισμένο ελαιόλαδο

ΠΩΣ ΠΑΡAΣKEΥΑΖΟΜΕ ΑΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

Aρωματισμένο ελαιόλαδο μπορούμε να παρασκευάσομε χρησιμοποιώντας κυρίως αρωματικά φυτά, φρέσκα ή αποξηραμένα, μπαχαρικά, σκόρδο, καυτερή πιπεριά, φλούδες εσπεριδοειδών. Τα υλικά αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνα τους ή σε συνδυασμούς.
Το ελαιόλαδο που θα χρησιμοποιήσομε πρέπει να είναι καλής ποιότητας και χαμηλής οξύτητας. Τα μπουκάλια που θα χρησιμοποιηθούν για την αποθήκευση του ελαιολάδου πρέπει να είναι καθαρά και στεγνά. Στεγνά πρέπει να είναι και τα αρωματικά φυτά που χρησιμοποιούμε.
Τα μπουκάλια με το ελαιόλαδο δεν πρέπει να μένουν εκτεθειμένα στον ήλιο, αλλά να φυλάγονται σε σκοτεινό και δροσερό σημείο.
Το αρωματισμένο ελαιόλαδο μπορεί να αποτελέσει ένα ωραιότατο προδόρπισμα σερβιρισμένο με μπουκίτσες παξιμάδι ή μικρά ψωμάκια, αλλά μπορεί επίσης να αρτύσει σαλάτες, βραστά λαχανικά, ψητά κρέατα ή ψάρια, ρύζι, πατάτες, ζυμαρικά, αλλά και να αποτελέσει βασικό συστατικό στην παρασκευή κάποιας σάλτσας. Μπορείτε να αλείψετε φέτες ψωμί με ελαιόλαδο αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή με σκόρδο ή με καυτερή πιπεριά και να το ροδίσετε στο φούρνο ή σε σχάρα.
Οι γεύσεις που προκύπτουν από το φυσικό αρωμάτισμα του ελαιολάδου είναι πολλές. μπορούμε, όμως, να πειραματιστούμε είτε με αρωματικά φυτά του τόπου μας είτε με διάφορους συνδυασμούς και να επιλέξομε τις γεύσεις και τα αρώματα που μας αρέσουν περισσότερο. Δεν είναι άσχημο να έχομε μερικά μπουκάλια με αρωματισμένα ελαιόλαδα και να χρησιμοποιούμε εκείνο που ταιριάζει περισσότερο στην κάθε περίπτωση .
Η πιο κατάλληλη περίπτωση, βέβαια, είναι η έναρξη του γεύματος, οπότε ένα μπολάκι με αρωματισμένο ελαιόλαδο μπορεί να αντικαταστήσει το βούτυρο.
Αν θέλομε να αρωματίσομε ελαιόλαδο γρήγορα και να έχομε και δυνατό άρωμα, μπορούμε να ζεστάνομε τα αρωματικά σε ένα μέρος του ελαιολάδου, στη συνέχεια να φιλτράρομε με καθαρό πανί ενώ είναι ακόμα ζεστό και να ανακατέψομε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο.
Ελαιόλαδο με αρωματικά χόρτα.
Μπορούμε να αρωματίσομε ελαιόλαδο με όλα τα αρωματικά φυτά: δενδρολίβανο, μάραθο, άνηθο, δυόσμο, βασιλικό, εστραγκόν, μαϊντανό, κόλιαντρο κ.α. Σε ένα μπουκάλι ελαιόλαδο μπορούμε να χρησιμοποιήσομε από ένα κλωναράκι από όλα αυτά τα αρωματικά η δυο-τρία μαζί.
Αν χρησιμοποιήσομε μόνο ένα απ' αυτά τα αρωματικά, βάζομε 2-3 κλωναράκια από το συγκεκριμένο αρωματικό, πλυμένα και στεγνωμένα πολύ καλά, σε ένα μπουκάλι με 2 φλιτζάνες ελαιόλαδο. Τοποθετούμε το μπουκάλι σε δροσερό και σκοτεινό μέρος και σε δέκα μέρες περίπου είναι έτοιμο να το χρησιμοποιήσομε. Μπορούμε να αφήσομε τα αρωματικά στο μπουκάλι, αφού δημιουργούν και ωραία εικόνα, αλλά όταν καταναλώσομε λίγο λάδι και αποκαλυφτεί το αρωματικό φυτό, επειδή αυτά τα φυτά χρησιμοποιούνται δροσερά, είναι εύκολο να χαλάσουν και αυτά και το ελαιόλαδο. Γι' αυτό είναι καλύτερα να τα αφαιρούμε αφού αρωματιστεί καλά το ελαιόλαδο.
Πολύ επιτυχημένο είναι το ελαιόλαδο με δυόσμο, άνηθο ή μάραθο και μαϊντανό.
Ελαιόλαδο με κανελογαρύφαλλα
Σε μπουκάλι με δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο βάζομε 2-3 ξυλάκια κανέλα και 5 - 6 καρφάκια γαρύφαλλα, φυλάμε το μπουκάλι και χρησιμοποιούμε το ελαιόλαδο αυτό μετά από λίγες μέρες, κυρίως σε γλυκά.
Ελαιόλαδο με δίκταμο.
Με το δίκταμο, το χαρακτηριστικό αυτό ( και μοναδικό ) αρωματικό φυτό της Κρήτης μπορούμε να παρασκευάσομε ένα ξεχωριστό αρωματισμένο ελαιόλαδο. Πλένομε και στεγνώνομε καλά 2 κλαδάκια δίκταμο. Τον βάζομε σε μπουκάλι με 2 φλιτζάνες ελαιόλαδο και το φυλάμε σε δροσερό και σκοτεινό μέρος. Είναι έτοιμο σε 2-3 εβδομάδες. Μπορούμε, αν δεν έχομε δροσερό δίκταμο, να χρησιμοποιήσομε και ξερά κλαδάκια του.
Ελαιόλαδο με σκόρδο και δεντρολίβανο.
Σε μπουκάλι με δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο βυθίζομε 2 σκελίδες σκόρδο ολόκληρες, 1 κλωνάρι δενδρολίβανο και 5-6 κόκκους πιπέρι. Φυλάμε σε δροσερό και σκοτεινό μέρος. Όταν αρχίσομε να χρησιμοποιούμε το ελαιόλαδο αφαιρούμε τα αρωματικά. Το αρωματισμένο με δενδρολίβανο ελαιόλαδο μπορεί να συνδυαστεί με άλλα αρώματα. Ταιριάζει πολύ με ψητές πατάτες, μελιτζάνες, αλλά και αρνί και φυσικά ο τέλειος συνδυασμός είναι σε ψάρι τηγανητό σαβόρο.
Ελαιόλαδο με κεδρόμηλα
Σε μπουκάλι με δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο βυθίζομε 5-6 κεδρόμηλα και 5-6 κόκκους πιπέρι. Σε λίγες μέρες είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί, ενώ διατηρείται αρκετά.
Ελαιόλαδο με μπαxαρικά
Μπορούμε να αρωματίσομε δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο με 5-6 κόκκους πιπέρι, 4-5 κόκκους μπαχάρι, 1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο ακοπάνιστο και 1 ξυλάκι κανέλα και θα έχομε ελαιόλαδο για ωραία πικάντικα πιάτα.
Ελαιόλαδο με σκόρδο
Αλέθομε στο μπλέντερ 4 σκελίδες σκόρδο με 4 κουταλιές ελαιόλαδο. Σουρώνομε μέσα από ύφασμα ή φίλτρο του καφέ και μεταφέρομε σε ένα μπουκάλι με 2 φλιτζάνες ελαιόλαδο επιπλέον. Διατηρείται σε δροσερό και σκοτεινό μέρος. Το αρωματισμένο με σκόρδο ελαιόλαδο ταιριάζει απόλυτα με ψωμί ροδισμένο στη σχάρα αλλά και με ζυμαρικά, όπως τα σκορδομακάρουνα, σούπες, σάλτσες, ψητά κρέατα και ψάρια, σαλάτες και ωμά λαχανικά.
Ελαιόλαδο με λεμόνι
Πλένομε και σκουπίζομε για να στεγνώσουν καλά τρία μικρά λεμόνια. Στο καθένα απ' αυτά καρφώνομε τρία γαρύφαλλα. Βάζομε τα λεμόνια με τα γαρύφαλλα σε ένα γυάλινο βάζο και προσθέτομε ένα λίτρο ελαιόλαδο. Κλείνομε το βάζο και το φυλάμε σε δροσερό και σκοτεινό μέρος. Μπορούμε να το χρησιμοποιήσομε μετά από λίγες μέρες. Ελαιόλαδο αρωματισμένο με λεμόνι παρασκευάζεται και μόνο με τη φλούδα του λεμονιού.
Ελαιόλαδο με μύρτα
Μπορούμε να παρασκευάσομε αρωματισμένο ελαιόλαδο και με μύρτα ή λουίζα. Αρκούν 2 κλωναράκια του αρωματικού φυτού για ένα μπουκάλι με δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μετά από δυο-τρεις εβδομάδες.
Ελαιόλαδο με εσπεριδοειδή
Σε μπουκάλι με δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο βάζομε φλούδες από μισό λεμόνι ή κίτρο και μισό πορτοκάλι. Αν αφαιρέσομε τις φλούδες μετά από ένα μήνα, μπορούμε να διατηρήσομε το αρωματισμένο ελαιόλαδο για περισσότερο καιρό. Το ελαιόλαδο με εσπεριδοειδή είναι θαυμάσιο σε σαλάτες, χόρτα βραστά, ψάρια ή κρέατα, όπως επίσης είναι το πιο κατάλληλο στη ζαχαροπλαστική, για να αρωματίσει πίτες και κουλουράκια. Μπορούμε να συνδυάσομε εσπεριδοειδή με αρωματικά χόρτα, όπως για παράδειγμα το λεμόνι με το μάραθο ή να συνδυάσομε εσπεριδοειδή με βότανα. Πάρα πολύ επιτυχημένο είναι το ελαιόλαδο αρωματισμένο με ρίγανη και φλούδες λεμονιού ή με θυμάρι και φλούδες λεμονιού.
Ελαιόλαδο με μάραθο.
Σε ένα μπουκάλι βάζομε δυο σκελίδες σκόρδου (προαιρετικά), δυο-τρία γαρίφαλα και τρία-τέσσερα κλωναράκια μάραθο, πλυμένο και στεγνωμένο. Ανάλογα με την εποχή μπορούμε να χρησιμοποιήσομε και μαραθόσπορο (αρκεί ένα κουταλάκι του γλυκού). Προσθέτομε ένα λίτρο ελαιόλαδο και το αφήνομε δυο βδομάδες για να αρωματιστεί.
Ελαιόλαδο με βόταvα
Σε ένα μεγάλο μπουκάλι ελαιόλαδο, δηλ. 4 φλιτζάνες, μπορούμε να βάλομε πολλά βότανα μαζί, όπως 2-3 κλαδάκια ρίγανη, 1 κουταλάκι θυμάρι, 1 κουταλάκι ξερό δυόσμο και 1 κουταλάκι ξερό βασιλικό. Το αποτέλεσμα, μετά από μερικές μέρες είναι ένα άριστο αρωματικό ελαιόλαδο για οποιαδήποτε χρήση. Τα αρωματικά μπορούμε να τα αφήσομε ή να τα αφαιρέσομε, σουρώνοντας το ελαιόλαδο μέσα από ύφασμα ή από φίλτρο του καφέ. Φυσικά να μην ξεχνάμε ότι μπορούμε να προσφέρομε αρωματικό ελαιόλαδο στην αρχή του γεύματος με ψωμί ή παξιμάδι αντί για βούτυρο. Το ελαιόλαδο τούτο είναι από τα πιο κατάλληλα.
Ελαιόλαδο με ρίγαvη
Προτιμότερο είναι να χρησιμοποιήσομε φρέσκια ρίγανη για πιο έντονο άρωμα. Παρασκευάζεται αν προσθέσομε 2-3 κλαδάκια ρίγανη σε δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο και φυσικά μπορεί να αρτύσει οτιδήποτε, από σαλάτες μέχρι κρέατα και ψάρια. Είναι όμοιο με το ελαιόλαδο το αρωματισμένο με βασιλικό, ενώ μπορεί να συμπληρωθεί με ελαιόλαδο αρωματισμένο με λεμόνι.
Ελαιόλαδο με καυτερή πιπεριά
Σε δύο φλιτζάνες ελαιόλαδο αρκούν δυο ξερές καυτερές πιπεριές τριμμένες ή άλλες τόσες φρέσκες πιπεριές ελαφριά αλεσμένες ή ακόμη και ολόκληρες για να μας δώσουν αρωματισμένο ελαιόλαδο που μπορεί να αρτύσει πολλά πιάτα. Μπορούμε να εμπλουτίσομε το ελαιόλαδο αυτό προσθέτοντας διάφορα μπαχαρικά στο μπουκάλι, όπως επίσης μπορούμε να το κάνομε περισσότερο ή λιγότερο καυτερό προσθέτοντας την κατάλληλη ποσότητα καυτερής πιπεριάς. Χρησιμοποιείται μετά από δύο εβδομάδες περίπου και διατηρείται σε δροσερό μέρος και μακριά από τις ακτίνες του ήλιου. Συνοδεύει χόρτα, κρέατα (κυρίως σχάρας), ακόμα και ομελέτες αλλά αρτύζει και σάλτσες ντομάτας που χρησιμοποιούνται σε ζυμαρικά, κρέατα ή ακόμα και όσπρια.
Ελαιόλαδο με καυτερή πιπεριά και δαφνόφυλλα
Στο παραπάνω ελαιόλαδο μπορούμε να προσθέσομε και 34 δαφνόφυλλα, πλυμένα και στεγνωμένα. Διατηρείται για αρκετό καιρό.
Λαδόξιδο
Λαδόξιδο μπορούμε να παρασκευάσομε με τα ίδια υλικά και συνδυασμούς που φτιάχνομε και το αρωματισμένο ελαιόλαδο. Η αναλογία λαδιού προς ξύδι ποικίλλει ανάλογα με το γούστο του καθενός. Συνήθως χρησιμοποιούμε τετραπλάσιο λάδι από ξύδι.
Λαδόξιδο με σκόρδο και κάπαρη
  • 1 φλιτζάνα λάδι
  • 1 φλιτζανάκι ξύδι καλό
  • 1 σκελίδα σκόρδο σε φετάκια
  • 1 κουταλιά κάπαρη
  • φλούδα μισού λεμονιού
Βάζομε σε κατσαρολάκι το ξύδι με τα αρωματικά να πάρουν μια βράση και στη συνέχεια το περνάμε μέσα από λεπτό ύφασμα ή φίλτρο καφέ. Ανακατεύομε το ξύδι με το ελαιόλαδο και αδειάζομε σε μπουκάλι. Μπορούμε επίσης να προσθέσομε τα αρωματικά (το σκόρδο, την κάπαρη και τη φλούδα), χωρίς βράσιμο, στο λαδόξιδο που έχομε ήδη βάλει σε ένα μπουκάλι. Και το λαδόξιδο διατηρείται σε δροσερό και σκοτεινό σημείο.
Ελαιόλαδο με βασιλικό
Σε ένα μπουκάλι βάζομε 3-4 κλαδιά βασιλικού που έχομε πλύνει και έχομε στεγνώσει καλά, καθώς και δυο σκελίδες σκόρδο ολόκληρες. Προσθέτομε δύο φλιτζάνες αγνό παρθένο ελαιόλαδο και κλείνομε το μπουκάλι. Το αρωματισμένο λάδι θα είναι έτοιμο σε 10 μέρες περίπου. Το ελαιόλαδο με βασιλικό πάει θαυμάσια με ωμά λαχανικά αλλά κυρίως πάνω σε ντομάτα ( φαντασθείτε φέτες ντομάτας με φέτα ή μοτσαρέλα πάνω και περιχυμένες με ελαιόλαδο αρωματισμένο με βασιλικό) ή σε σάλτσα ντομάτας και βέβαια είναι από τα πιο κατάλληλα για να βουτήξομε μπουκίτσες από ψωμί.

Βιβλιογραφία: Βιβλιογραφία:Νίκος & Μαρία Ψιλάκη-Ηλίας Καστανάς
Ο Πολιτισμός της ελιάς-ΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

πέρδικες

http://nature-greec.blogspot.com/2011/10/blog-post.html
Υμηττός 24/05/2010 Hymittos
http://nature-greec.blogspot.com/2011/10/blog-post.html
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, οι πέρδικες αφθονούσαν στα νησιά και αποτελούσαν πηγή κρέατος για τους νησιώτες. Πολύ χαρακτηριστικές είναι οι συνεχείς αναφορές που κάνει στις νησιώτικες πέρδικες ο Γάλλος περιηγητής Πιτόν ντε Τουρνεφόρ που ταξίδεψε στο Αιγαίο το 1700. Σχεδόν από κάθε νησί των Κυκλάδων δίνει πληροφορίες για τις πέρδικες και αναφέρει ακόμα και τις τιμές τους. 


Γράφει ότι στην Μύκονο «οι πέρδικες αφθονούν και είναι φθηνές». Μεγάλη αναφορά κάνει για τις πέρδικες της Ανάφης και γράφει:


«Δεν νομίζω να υπάρχει στην Ανάφη αρκετή ξυλεία για να ψήσει κάποιος όσες πέρδικες θα μπορούσε να φάει σε αυτό το μέρος. Ο αριθμός τους είναι τεράστιος. Για να προφυλάξουν τα σπαρτά, μαζεύουν με πρόσταγμα των τοπικών αρχόντων όλα τα αυγά που βρίσκουν κατά την εποχή των εορτών του Πάσχα, τα οποία συνήθως υπολογίζονται σε 10.000 με 12.000 και πλέον. Τα βάζουν σε όλων των ειδών τις σάλτσες και ιδίως στις ομελέτες. Παρ’ όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί, ξεσηκώναμε πέρδικες σε κάθε μας βήμα. Η φυλή είναι αρχαία κι έχει προέλθει από την Αστυπάλαια. Αν πιστέψουμε στα λεγόμενα του Ηγησάνδρου, ένα κάτοικος του νησιού έφερε ένα ζευγάρι στην Ανάφη, όπου πολλαπλασιάστηκε τόσο, ώστε λίγο έλειψε να φύγουν οι κάτοικοι. Φαίνεται, λοιπόν, ότι από εκείνη την εποχή θα τους ήλθε η ιδέα να σπάζουν τα αυγά».


Του αρέσουν οι νησιώτικες πέρδικες (Alectoris chukar) του Τουρνεφόρ και δεν παραλείπει να κάνει γαστριμαργικές παρατηρήσεις. Ένα δυνατό μελτέμι ανάγκασε το πλοίο του να βρει αραξοβόλι σε ένα ερημόνησο κοντά στην Αμοργό, τη Νικουριά. Γράφει ο Τουρνεφόρ σχετικά:


«Η Νικουριά είναι ένας μαρμάρινος όγκος, στον οποίο δεν βλέπει κανείς παρά μόνον κατσίκες και κόκκινες πέρδικες, καταπληκτικής ομορφιάς, που μας αποζημίωσαν για την κακοπέραση που είχαμε στη Δονούσα. Οι Έλληνες της ακολουθίας μας έπιασαν πολλές. Αυτές οι πέρδικες ήταν κάπως σκληρές και στεγνές, αλλά μας φάνηκαν εξίσου νόστιμες με εκείνες του Περιγκόρ».


Στην μεσαιωνική Χίο, οι πέρδικες ήταν οικόσιτες και τις χρησιμοποιούσαν όπως σήμερα τις κότες. Ο Φλαμανδός περιηγητής Μπούσμπεκ, μεταφέροντας πληροφορίες ταξιδιωτών, γράφει το 1555 για τις πέρδικες της Χίου:


«Κάθε αυγή ο δημόσιος βοσκός τις κράζει με σφύριγμα. Τρέχουν τότε όλες κοπάδια-κοπάδια, μαζεύονται στο δρόμο και τον ακολουθούν, όπως τα πρόβατα, στα χωράφια όπου όλη την ημέρα βόσκουν. Και το βράδυ, πάλι μ’ ένα σφύριγμα ξαναγυρίζουν οι πέρδικες στο χωριό και πάνε να κουρνιάσουν. Και να πως αποκτούν αυτή τη συνήθεια: μόλις βγουν από τ’ αυγό, οι χωρικοί βάζουν τα πουλάκια στον κόρφο τους, τα ζεσταίνουν επί δυο μέρες και τα τρέφουν με σάλιο πλησιάζοντας το ράμφος στο στόμα τους. Έτσι ημερώνουν».

Πέρδικα με τα περδικόπουλά της. Σάμος 11/06/2006


Ο Γάλλος περιηγητής Ζαν Σενό γράφει σχετικά το 1664: «Στην Ελλάδα οι πέρδικες είναι εξημερωμένες όπως σε μας οι όρνιθες. Υπάρχουν δύο είδη: με κατακόκκινο ράμφος και με μαύρο. Τις πέρδικες τις πιάνουν μικρές και τις τρέφουν όλο το χειμώνα. Όταν μεγαλώσουν τις αφήνουν ελεύθερες στα βουνά να βοσκήσουν συντροφιά με τις άγριες. Το βράδυ έχουν σμίξει άγριες και ήμερες. Οι δούλοι τις βλέπουν από μακριά και κράζουν στις ήμερες «έλα δω, έλα δω καρδούλα μου». Και τότε κάθε μια τρέχει στο σπίτι του αφεντικού της, ενώ οι άγριες πετούν στα βουνά τους».


Και ο Γάλλος Αντουάν Μπαρς γράφει το 1674 για τις εξημερωμένες πέρδικες της Χίου: «Βάλαμε μαζί είκοσι πέρδικες που ανήκαν σε είκοσι διαφορετικά αφεντικά. Μόλις τις αφήσαμε ελεύθερες, καθένας κάλεσε τη δική του. Και τότε καθεμιά φτερούγισε αλάθευτα στον κύριό της».


Η εξημέρωση της πέρδικας φαίνεται ότι ήταν συνήθεια από την αρχαιότητα. Ο Αριστοτέλης στο «Περί ζώων ιστορία» παρατηρεί ότι στην εποχή του οι πέρδικες ήταν κατοικίδια πουλιά.


Στο Βυζάντιο οι πέρδικες, που από τη φωνή τους τις έλεγαν «κακκάβες», αποτελούσαν δημοφιλές κυνήγι. Ήταν εκλεκτό έδεσμα στο τραπέζι των πλουσίων. Συνήθιζαν να τις στέλνουν και σαν δώρο ενώ τις έδιναν για φαγητό σε ασθενείς. Στον «Πουλολόγο», ένα βυζαντινό ποίημα 668 στίχων, γραμμένο γύρω στα 1300 στη Ρόδο, με ήρωες πουλιά, εμφανίζεται η πέρδικα να λέει:

Εμένα πάλ’ οι βασιλείς εις γεύμαν τους με τρώουν
κι οι άρχοντες, οι ευγενείς εις πρόγευμαν και δείπνον


Οι βυζαντινοί ως καλύτερο μήνα για το κυνήγι της πέρδικας θεωρούσαν τον Δεκέμβριο. Μόλις τα σκυλιά σήκωναν τα πουλιά τα τόξευαν «στο φτερό» ή «στα πεταχτά», όπως λένε οι κυνηγοί και σήμερα.


Οι πέρδικες αφθονούσαν σε όλα τα νησιά. Ο Γάλλος Κορνέλιος Μανί επισκέφθηκε το 1674 την Αίγινα και γράφει ότι οι Αιγινήτες κάθε άνοιξη, ύστερα από εντολή των «επιτρόπων», έκαναν παγάνες για να εξοντώσουν τα κοπάδια από πέρδικες που κατέστρεφαν την παραγωγή των χωραφιών τους. Και ο Άγγλος Τζον Σάντουϊτς, πενήντα χρόνια μετά (1738) γράφει: «Οι πέρδικες μαστίζουν την Αίγινα. Πραγματικό σύννεφο, πέφτουν στα σπαρτά και τα αφανίζουν. Γι’ αυτό, κάθε άνοιξη οι κάτοικοι εξορμούν στα χωράφια και καταστρέφουν συστηματικά τα αυγά τους». Στην Αίγινα διατηρείται μέχρι σήμερα και το τοπωνύμιο Πέρδικα.


Εκτός από το χωριό της Αίγινας, με το όνομα Πέρδικα λέγονται χωριά στην Άρτα, τη Θεσπρωτία, τα Γιάννενα και τη Μαγνησία. Άλλα χωριά που η ονομασία τους σχετίζεται  με την πέρδικα είναι: Περδικάκι στη περιοχή Βάλτου της Αιτωλοκαρνανίας. Περδίκι στην Ικαρία. Περδικόβρυση στην Αιτωλοκαρνανία, την Αργολίδα και τη Μεσσηνία. Περδικονέρι στην Αρκαδία και τη Μεσσηνία. Περδικόραχη στα Τρίκαλα.


Οι άφθονες πέρδικες που υπήρχαν στην Αίγινα, τη Χίο, τα περισσότερα νησιά ακόμα και στα ερημονήσια, σήμερα αποτελούν ανάμνηση. Ο βασικός λόγος είναι η εγκατάλειψη των χωραφιών και των καλλιεργειών (και όχι μόνο  λόγω της τουριστικής ανάπτυξης) που είχε σαν αποτέλεσμα να μειωθεί η διαθέσιμη τροφή (σπόροι, σταφύλια κλπ) για τις πέρδικες και, επομένως, να μειωθεί και ο πληθυσμός τους. Για την αδυναμία της πέρδικας στα σταφύλια ένα δημοτικό τραγούδι αναφέρει:


- Που ήσουν πέρδικα γραμμένη

   κι ήλθες το πρωί βρεμένη;
- Ήμουνα στα πλάγια

   στις δροσιές και τα χορτάρια.
- Τι 'τρωγες πέρα στα πλάγια

   στις δροσιές και τα χορτάρια;
- Έτρωγα το Μάη τριφύλλι

   και τον Αύγουστο σταφύλι.


Στην εγκατάλειψη των χωραφιών στα νησιά ή την αλλαγή καλλιεργειών στην στεριανή Ελλάδα προστέθηκε και άλλη βασική αιτία: το κυνήγι ως... σπορ. Παρατηρείται μάλιστα το φαινόμενο νησιά που έχουν μεγάλο αστικό πληθυσμό (Σύρος, Πάρος, Ρόδος) να κάνουν εξαγωγή κυνηγών σε άλλα μικρότερα νησιά, με συνέπεια να αφανίζονται όσες πέρδικες έχουν απομείνει. Έτσι, η αυτοδιοίκηση ορισμένων μικρών νησιών είτε αποφάσισε την πλήρη απαγόρευση του κυνηγιού (Τήλος), είτε τον περιορισμό του σε μία μόνο καθημερινή μέρα (Κύθνoς).


Για την πιο πρόσφατη εποχή, μεγάλο ενδιαφέρον έχει ένα χρονογράφημα με τίτλο «Πέρδικες» που δημοσιεύθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1927 στην εφημερίδα «‘Έθνος». Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρονται και τα εξής:


«Απελύθησαν, λοιπόν, δέκα ζεύγη περδίκων εις τον γειτονικόν μας Υμηττόν, όπως ευδοκιμήση το κυνήγιόν των βραδύτερον εις το όρος τούτο. Προ ολίγων ακόμη χρόνων, προ τεσσάρων το πολύ, συνήντα τις πέρδικας εις τους βράχους των άνω μερών του Υμηττού. Τας εξωλόθρευσαν οι κυνηγοί, αλλά περισσότερον οι ποιμενόπαιδες, οι οποίοι αναζητούν τα ωά των εις τα αποκρημνοτέρας φωλεάς των. Και παντού της Ελλάδος, όπου υπήρχον αφθονώταται πέρδικες, εμειώθησαν πάρα πολύ, ενιαχού δε εξέλιπον εντελώς ένεκα της κακής ταύτης συνηθείας της συλλογής των ωών των. Εις πλείστας νήσους του Αιγαίου άλλοτε, ότε ήσαν οι έλληνες ολιγώτεροι, άρα όλα ήσαν ευκολώτερα, ομαλώτερα, ανθρωπινώτερα (τι τα θέλετε, ουκ εν τω πολλώ τω ευ) δεν εθήρευον τα ωά των περδίκων αλλά τας ιδίας. Χρειάζεται δε αρκετή ικανότης διά το κυνήγιον τούτο, διότι δεν είναι η πέρδικα σιταρήθρα, την οποίαν σπανίως κατορθώνουν οι κυριακάτικοι κυνηγοί να κτυπούν. Τα τελευταία έτη απηγορεύθη το κυνήγιον των περδίκων εις πλείστα μέρη της Ελλάδος, δι’ αυτό βλέπει τις τώρα πολλά από τα ωραία αυτά πτηνά. Προ ολίγων ημερών τα συνήντησα εις ομαδικάς πτήσεις εις αρκετά χιονισμένα όρη της Πελοποννήσου. Καθώς δε ανηρχόμην το Μαίναλον της Αρκαδίας τα έβλεπον ιπτάμενα και εις την χιονοθύελλαν. Ώστε μετά τινα έτη θα επανακτήση και ο Υμηττός μας περδίκας, εκτός αν εν τω μεταξύ δεν πιάσουν οι ποιμενόπαιδες με δίκτυα και τα απολυθέντα δέκα ζεύγη περδίκων, διότι και αυτή η απασχόλησις είναι αρεστή εις τους ποιμένας. Προ ημερών είδον πωλουμένας ζωντανάς μπεκάτσας εις την Μεγαλόπολιν. Μοναδικοί δε θηρευταί πτηνών διά δικτύων είναι οι ποιμένες του όρους Όλυμπος της Ευβοίας τον χειμώνα»…


Στην Ελλάδα ζουν τέσσερα είδη πέρδικας. 



  • Η καμπίσια πέρδικα (Perdix perdix) είχε μεγάλη εξάπλωση παλιότερα κι έφτανε μέχρι την Βοιωτία. Σήμερα υπάρχουν κατακερματισμένοι πληθυσμοί της στην Μακεδονία και την Θράκη και κυρίως στους νομούς Θεσσαλονίκης και Κιλκίς. Περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (εκδ. 2009). 
  •  Η πετροπέρδικα (Alectoris graeca) απαντάται κυρίως στη στεριανή Ελλάδα σε βραχώδεις πλαγιές, σε αραιά δασωμένες βουνοπλαγιές, στα όρια του δάσους και της ζώνης του χιονιού. Η κατανομή της εξαπλώνεται στα Βαλκάνια και την ιταλική χερσόνησο. Είναι καχύποπτη με τους ανθρώπους και σπάνια επιζεί σε αιχμαλωσία. Το επιστημονικό όνομα Alectoris προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό «αλέκτωρ» (πετεινός) > «αλεκτορίς» (πετεινάρι). Κινδυνεύει από το κυνήγι (αναμενόμενο) και από τον υβριδισμό με τις νησιώτικες πέρδικες που αφήνουν από εκτροφεία για... εμπλουτισμό θηραμάτων. Περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (εκδ. 2009).
  • Η νησιώτικη πέρδικα (Alectoris chukar) ζει στα νησιά του Αιγαίου, τη νοτιοανατολική Βαλκανική και τη Μικρά Ασία, σε πετρώδεις περιοχές και θαμνότοπους. Έχει αγαθό χαρακτήρα σε σχέση με τους ανθρώπους, γι’ αυτό και εξημερώνεται εύκολα όπως συνέβαινε παλιά στην Χίο. Οι πέρδικες που βλέπουμε σε αιχμαλωσία και σχεδόν όλες όσες απελευθερώνονται από εκτροφεία είναι νησιώτικες πέρδικες.
  • Η κοκκινοπέρδικα (Alectoris rufa) ζει στη δυτική Γαλλία και Ισπανία, σε πεδινές περιοχές και βοσκοτόπια και τα τελευταία χρόνια εισήχθη στην Ελλάδα, μάλλον για τις ανάγκες των κυνηγών. Ένας εισηγμένος βιώσιμος πληθυσμός της ζει στην Αλόννησο. Είναι καχύποπτη με τους ανθρώπους (και καλά κάνει).


Η λέξη πέρδιξ (γενική: πέρδικος) συσχετίζεται από πολλούς γλωσσολόγους με τον ήχο που κάνει το πουλί όταν φτερουγίζει. Στην Ρούμελη λέγανε παλιά ότι το φτερούγισμα της πέρδικας είναι τόσο δυνατό ώστε  «έσκιαζε και τον Κατσαντώνη». Μια δεύτερη γλωσσολογική προσέγγιση υποστηρίζει ότι η λέξη προέρχεται από το φτέρωμα του πουλιού και την μπλέκουν με παλαιογερμανικές λέξεις που εκφράζουν την έννοια του «παρδαλού». Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι την ετυμολογούν από το ρήμα «πέρδομαι» (=αφήνω πορδή, κλάνω), προφανώς από τον ήχο του φτερουγίσματος του πουλιού. Με το ρήμα «πέρδομαι» πάντως (αλλά και με τα γαϊδούρια) έχει πολλές σχέσεις ένα πολύ γνωστό μας φυτό: το γαϊδουράγκαθο. Αλλά γι’ αυτό περισσότερα σε κάποια μελλοντική ανάρτηση...


Υμηττός 05/01/2009 Hymittos