Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ζουρλομανιταρο η Αμανίτης Μυγοκτόνος (Amanita Muscaria). Πανέμορφο αλλά παραισθησιογόνο.


Amanita muscaria

Αμανίτης Μυγοκτόνος (Amanita Muscaria). Πανέμορφο αλλά παραισθησιογόνο
...

Πασίγνωστα από την αρχαιότητα ήταν στην χώρα μας τα μανιτάρια. Θεωρούνταν μάλιστα εκλεκτή τροφή. Διάφοροι ερευνητές ισχυρίζονται ότι η αμβροσία που ήταν το έδεσμα των θεών του Ολύμπου δεν ήταν παρά ένα μανιτάρι και μάλιστα ο αμανίτης (amanita muscaria). Το συγκεκριμένο είδος έχει παραισθησιογόνες ιδιότητες και οι πρόγονοί μας απέδιδαν σ' αυτό μαγικές δυνάμεις. Τα μανιτάρια αυτά μαζί με τα μανιτάρια του είδους (Phallus impudicus) ήταν τα μανιτάρια των Κένταυρων των Σάτυρων και των Μαινάδων της Μυθολογίας και αναπόσπαστο κομμάτι στα Διονυσιακά αλλά και στα Ελευσίνια μυστήρια.


, ο αμανίτης μυγοκτόνος, ο οποίος είναι παραισθησιογόνο και ναρκωτικό είδος γνωστό και ως "τρελομανίταρο". Χρησιμοποιείτο στη λαϊκή ιατρική τής Aνατολικής Θράκης ως φάρμακο κατά της θέρμης, του παροξυσμού και της ζούρας (καχεξίας).

Είναι από τα ωραιότερα μανιτάρια, το μανιτάρι των παραμυθιών. Όταν βγαίνει από η γη μοιάζει με μικρή μπάλα του γκολφ. Γρήγορα μεγαλώνει σχίζοντας στα δυο την λευκή παχιά μεμβράνη που το σκεπάζει και προβάλλει το ολοκόκκινο κεφάλι του διάσπαρτο με άσπρες βούλες. Έχει ιδιότητες παραισθησιογόνες και ναρκωτικές, μεθυστικές και αφροδισιακές.
Πιθανολογείται ότι αποατελούσε την βάση του "κυκεώνα" των ελευσίνιων μυστηρίων. Οπως ήταν το κύριο συστατικό των ουσιών που χρησιμοποιούντανστις τελετές των Σαμάνων.
Ο πίλος έχει διάμετρο 7-18 cm, είναι κυρτός έως επίπεδος. Η σάρκα είναι λευκή ή ωχρή, άοσμη, άγευστη. Τα ελάσματα είναι ελεύθερα, πυκνά και λευκά. Ο στύπος έχει μήκος 10-18 cm, πλάτος 1,5-2 cm, είναι λείος ή ελαφρά λεπιδωτός, ευρύς, λευκός ή κιτρινωπός.
Ο δακτύλιος είναι ευρύς μεμβρανώδεις, λευκός ή κιτρινωπός
Βόλβα με δυο ή περισσότερους σχισμένους δακτυλίους που περιτυλίσσουν τη βολβώδη βάση του στύπου.
Τα σπόρια είναι λευκά, 9-10x5-8 μ. Πιστεύεται ότι υπάρχουν δυο τουλάχιστον φυλές, η κόκκινη και η πορτοκαλιά. Είναι δηλητηριώδες και σε κάποιες περιπτώσεις θανατηφόρο
.


































Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Παγκόσμια ημέρα Δάσους

http://www.elassona-city.gr/arthrografies/genika/item/5637.html   Δελτίο Τύπου Δευτέρα, 21 Μαρτίου 2011

Παγκόσμια ημέρα Δάσους
Η ημέρα του Δάσους (21η Μαρτίου)και πρώτη μέρα της άνοιξης έχει καθιερωθεί ως ημέρα προβληματισμού γύρω από τη Δασοπονία ως έννοιας αλλά και ως θεσμού. Η Παγκόσμια οικονομική κρίση που ζούμε τελευταία αλλά και η οικολογική κρίση παράλληλα είναι οι χειρότερες  από κάθε προηγούμενο. Η λήψη δραστικών και αποτελεσματικών μέτρων λείπει δυστυχώς σχεδόν παντελώς. Στο βωμό του οικονομικού κέρδους θυσιάζονται τα πάντα. Τον 15ο μ.Χ. αιώνα τα δάση κάλυπταν τη μισή περίπου χερσαία επιφάνεια της Γης. Σήμερα βρισκόμαστε κάτω του 30% και η καταστροφή των δασών συνεχίζεται απτόητα.
Η κατανάλωση ενέργειας διευρύνεται και μάλιστα κατά εκρηκτικό τρόπο τα τελευταία χρόνια, με την εμφάνιση ισχυρών «αναπτυξιακών» τάσεων σε διάφορα κράτη της γης και δη σε πληθυσμιακούς γίγαντες. Το κλίμα του πλανήτη αλλάζει άρδην και βαίνουμε προς μία ισορροπία «τρόμου». Οι αλλαγές στον κύκλο νερού και στο υδατικό ισοζύγιο, αλλά και η συχνή εμφάνιση ακραίων καιρικών φαινομένων μας έχουν κρούσει ήδη τον κώδωνα του κινδύνου. Πολλές περιοχές της Γης, μεταξύ των οποίων και η Χώρα μας, δέχονται τις αρνητικές επιδράσεις από τη μετατόπιση των κλιματικών ζωνών  και οδηγούνται σταδιακά προς την ερημοποίηση. Η Αναζήτηση λύσεων ισορροπίας μεταξύ της οικονομικής και οικολογικής κρίσης έρχεται μέσα από το Δάσος που αποτελεί μια από τις ελπίδες αναστροφής των επιπτώσεων των κρίσεων αυτών αποτελώντας δυνητικό κρίκο της σύγχρονης ανάπτυξης. Τα Ηνωμένα Έθνη, αναγνωρίζοντας την αξία των δασών και της αειφόρου διαχείρισής τους ανακήρυξαν το έτος 2011,ως Διεθνές Έτος Δασών ,προκειμένου να τεθεί ο προβληματισμός για τα σύγχρονα αδιέξοδα. Η προστασία και επέκταση των δασικών οικοσυστημάτων σε όλα τα μέρη της γης επιβάλλεται γιατί η ζωή στον πλανήτη μας τώρα το έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι έως σήμερα χειρισμοί δυστυχώς στον τόπο μας δεν συνάδουν με την παγκόσμια προσπάθεια για διατήρηση της κλιματικής ισορροπίας στον πλανήτη μας σε σχέση με τα δάση, Η Δασική Υπηρεσία βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση από πλευράς προσωπικού, και χορήγησης πιστώσεων.
Η μείωση της βιοποικιλότητας και η υποβάθμιση και διατάραξη της ισορροπίας των δασικών οικοσυστημάτων και της άγριας ζωής αυξάνεται συνεχώς. Η ρύπανση και εκτεταμένη αλλαγή χρήσης των δασικών οικοσυστημάτων δρούν ανεξέλεγκτα. Τα χειμαρρικά φαινόμενα, οι διαβρώσεις και πλημμυρικές καταστροφές έχουν ως  συνέπεια την τεράστια βλάβη των δασικών οικοσυστημάτων και των περιουσιών στις πεδινές περιοχές.
τους, φυσικά με συνέπεια την τεράστια ζημιά για το Κοινωνικό Σύνολο, Οικονομική και Περιβαλλοντική. Οι Δασώσεις και Αναδασώσεις, βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες, ακόμα και αν αφορούν πρόσφατα καμένες εκτάσεις.  Τα έργα υποδομής για προστασία και ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων είναι τελείως ανεπαρκή έως μηδενικά (έργα αντιπυρικής οργάνωσης και προστασίας, δασοτουρισμός και δασική αναψυχή, φυσικοί βοσκότοποι, έργα υποστήριξης της άγριας ζωής, ορθολογική εκμετάλλευση δασών. Οι Περιβαλλοντικές επιπτώσεις στα δασικά οικοσυστήματα από την εκτέλεση διαφόρων έργων κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης και προστασίας και η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος θα πρέπει να  τυγχάνουν της  απαραίτητης κρατικής φροντίδας.
Γενικά θα πρέπει να υπάρξει η πολιτική βούληση για εφαρμογή γενικότερης Δασοπροστασίας και διάθεση των αναγκαίων πιστώσεων  για μελέτη και εκτέλεση έργων και υλοποίηση δασικών-περιβαλλοντικών προγραμμάτων καθώς και προσλήψεις δασολόγων και δασικού προσωπικού στις Δασικές Υπηρεσίες για την πραγματοποίηση των παραπάνω.
Εμείς από την πλευρά μας, όπως έχουμε υποχρέωση και καθήκον, κρούουμε για ακόμα μία φορά τον κώδωνα του κινδύνου, όπως το πράττουμε κάθε χρόνο, αρκετές μάλιστα φορές μέσα στο ίδιο έτος και καλούμε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για την ανασύσταση της Δασικής Υπηρεσίας, εξόχως επωφελούς για το κοινωνικό σύνολο και την επιβίωση των ορεινών πληθυσμών. Διότι Η διαχείριση των Δασικών Οικοσυστημάτων με χωρική, χρονική και ποιοτική διαφοροποίηση σε επίπεδο Χώρας (Περιφέρειες, Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Φυσικών Περιοχών, Δασικές Πυρκαγιές, Βοσκότοποι, Θήρα και Άγρια Πανίδα κλπ) επιφέρει την πολυδιάσπαση και την συνεχή απομάκρυνση από την κοινωνική ενιαία αειφορική λειτουργία.
Αφού λοιπόν ευχηθούμε το καλύτερο για τα δασικά μας οικοσυστήματα και την τύχη τους, καλούμε όλους τους πολίτες και φορείς να πάρουν υπεύθυνη και ενεργό θέση στα θέματα προστασίας τους και να αντιδράσουν με όλους τους νόμιμους τρόπους που διαθέτει η Δημοκρατία μας, γιατί μετά από λίγες δεκαετίες δυστυχώς δεν θα έχει νόημα αν θα έχουμε Δημοκρατία, αφού τότε δεν θα διαθέτουμε ζωτικό χώρο για να επιβιώσουμε.
Το μήνυμα προς όλους μας: «Αγαπήστε, προστατέψτε τα Δάση μας, είναι κομμάτι της ζωής μας».

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
 

ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Ν.  ΛΑΡΙΣΑΣ


Η Πρόεδρος,          Ο  Γεν. Γραμματέας,

Φτίκα  Ζωή           Θεοχάρης Σταύρος

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Πρόβατα και γιδια













Πρόβατο




Το οικόσιτο πρόβατο (Ovis aries), το πιο κοινό μέλος της οικογένειας των προβάτων (Ovis), είναι ένα μηρυκαστικό, τετράποδο ζώο, που πιθανότατα κατάγεται από τα άγρια πρόβατα mouflon της Νότιας και Νοτιοδυτικής Ασίας. Για την εξημέρωση των προβάτων υπάρχουν τεκμήρια στο Ιράκ που χρονολογούνται από το 9.000 π.Χ. Τα πρόβατα συνδέθηκαν με πολλούς πολιτισμούς, κυρίως στη Βρετανία και τη Μεσόγειο, όπου αποτελούν το πιο κοινό αντικείμενο της κτηνοτροφίας. Έχουν μεγάλη οικονομική σημασία, καθώς η απόδοση εισοδήματος που προσφέρουν σε σχέση με το κόστος της εκτροφής τους είναι γύρω στο 400%. Ο παγκόσμιος πληθυσμός των προβάτων υπολογίζεται γύρω στο ένα δισεκατομμύριο.                                  Χαρακτηριστικά
Ανάλογα με την ηλικία και το φύλο τους, ονομάζονται αρνιά μέχρι δυο μηνών, ζυγούρια μέχρι ενός έτους, κριάρια τα ώριμα αρσενικά και προβατίνες τα θηλυκά. Έχουν μέτριο σώμα που καλύπτεται από πυκνό τρίχωμα, απαλό στην αφή, σγουρό ή ίσιο, μακρύ ή κοντό, λευκό, μαύρο, καστανό ή γκρίζο. Ζουν 10 έως 14 χρόνια, ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσής τους. Τρέφονται με νωπά χόρτα, τα οποία καταπίνουν σχεδόν αμάσητα, ώστε να εξασφαλιστούν κατά τη διάρκεια της ημερήσιας βοσκής οι μεγάλες ποσότητες που απαιτούνται - αργότερα όταν αναπαύονται, η τροφή επανέρχεται στο στόμα και αναμασάται.

Κοπάδι προβάτων που βόσκει σε χωράφι σπαρμένο με βρώμη.                               Εγκυμοσύνη
Τα πρόβατα θεωρούνται πολυγαμικά ζώα. Έτσι, στο κοπάδι, σε κάθε κριάρι πρέπει να αντιστοιχούν γύρω στις 30-50 προβατίνες. Η εγκυμοσύνη διαρκεί κατά μέσο όρο 150 μέρες. Τα θηλυκά γεννούν 1-2 ή σπανιότερα 3-4 μικρά, ύστερα από κύηση 5 μηνών. Οι προβατίνες γεννούν μόνο μια φορά τον χρόνο, αν και βιολογικά έχουν τη δυνατότητα να γεννούν κάθε 6-7 μήνες. Αξίζει να αναφερθεί ότι κάθε προβατίνα αναγνωρίζει το δικό της μικρό, ανάμεσα σε πλήθος άλλων, βάσει της μυρωδιάς των μικρών της. Τα πρόβατα ενηλικιώνονται σε 2 χρόνια αν είναι αρσενικά, και σε ένα χρόνο αν είναι θηλυκά.                                                                                    Φροντίδα

Συνιστάται στις αρχές του καλοκαιριού τα πρόβατα να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα, για λόγους καθαριότητας
Τα μικρά που προορίζονται για αναπαραγωγή θηλάζουν μέχρι και πέντε μήνες. Αντίθετα, εκείνα που προορίζονται για κρέας, θηλάζουν το πολύ μέχρι ένα μήνα και στη συνέχεια αρχίζει η εντατική εκτροφή τους προκειμένου να αναπτυχθούν όσο το δυνατό γρηγορότερα.
Τα πρόβατα πρέπει να κουρεύονται κυρίως στην αρχή του καλοκαιριού - συνήθως αρχές Μαϊου, όταν το μαλλί έχει το μεγαλύτερο μήκος και πριν αρχίσει να πέφτει. Το κούρεμα γίνεται με ειδικά ψαλίδια ή με κουρευτικές μηχανές, χειροκίνητες ή και ηλεκτρικές. Μετά το κούρεμα, στα πρόβατα πρέπει σε κανονικά διαστήματα να τους γίνεται μπάνιο.

Το κούρεμα των προβάτων είναι κουραστική εργασία, ειδικά όταν γίνεται με ψαλίδια αντί για ειδικές μηχανές.
Η κτηνοτροφία είναι μία από τις πιο παλιές δραστηριότητες του ανθρώπου. Ο ανθρωπος, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την απαραίτητη ποσότητα τροφης, ανακάλυψε ότι ήταν δυνατό μερικά ζώα να μην τα σκοτώνει, αλλά να τα πιάνει ζωντανά, ιδιαίτερα την εποχή που ήταν πολλά και να τα κρατά κάπου περιορισμένα, να τα τρέφει και να τα σκοτώνει όταν είχε ανάγκη. Έτσι, ο πρωτόγονος άνθρωπος άρχισε σιγά - σιγά να ασχολείται με την κτηνοτροφία. Η κτηνοτροφία είναι γνωστή σαν δραστηριότητα του ανθρώπου από τη νεολιθικη εποχη, με κέντρο ανάπτυξης τη μεση ανατολη και την ανατολική μεσογειο

Κοπάδι προβάτων
Η ανάπτυξή της τοποθετείται στην εποχή που άρχισε να αναπτύσσεται και η γεωργια Έτσι η πρωτόγονη κοινωνία χωρίστηκε σε δύο βασικές ομάδες: τους καθαρά γεωργούς και τους κτηνοτρόφους. Οι γεωργοί έμεναν συνήθως σ' ένα τόπο, ενώ οι κτηνοτρόφοι ήταν αναγκασμένοι να πηγαίνουν στα μέρη που είχε χορταρι. Ο τρόπος αυτός της κτηνοτροφίας λέγεται νομαδικός κι έχει την αρχή του στις χώρες εκείνες που δεν έχουν όλη την εποχή χορτάρι. Ο τρόπος αυτός, παρόλο που είναι τόσο παλιός, είναι ακόμη πολύ συνηθισμένος και πολύ διαδεδομένος σε πολλές χώρες. Στην Ελλάδα, ο τρόπος αυτός της κτηνοτροφίας αφορά την εκτροφή των προβάτων και των κατσικιών και μπορούμε να πούμε ότι είναι ακόμη πολύ διαδεδομένος.
Στην αρχή της η κτηνοτροφία απόβλεπε στο να εξασφαλίσει βασικά κρέας για την οικογένεια.  Τότε, ανάμεσα στις κοινωνικές αυτές ομάδες, αρχίζει μια μεγάλη ανταλλαγή των προϊόντων που ο καθένας παρήγαγε. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν χρήματα και οι ανταλλαγές γίνονταν σε είδος. Σαν βάση όμως για τις ανταλλαγές, οι άνθρωποι τότε χρησιμοποιούσαν τα ζώα. Έτσι, η αξία κάθε αντικειμένου μεταφραζόταν σε ζώα. Έλεγαν για παράδειγμα ότι η πανοπλία αυτή αξίζει 3 βόδια. Έτσι, σε πολλές χώρες και σε πολλούς λαούς, η λέξη ζώο έγινε συνώνυμη με τη λέξη χρήμα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι εκείνος που είχε πολλά ζώα μπορούσε ν' αγοράσει τα πάντα. Μπορούσε ακόμη να αποκτήσει και δύναμη πολιτική, αλλά κυρίως δύναμη οικονομική. Όσο η οργάνωση της κοινωνίας προχωρούσε, τόσο άλλαζαν και οι τρόποι της εκτροφής των ζώων. Η σταβλική κτηνοτροφία, με την πιο πρωτόγονη μορφή της, άρχισε να αναπτύσσεται, όταν πια άρχισαν να αναπτύσσονται κι οι μόνιμοι οικισμοί. Μέχρι πριν από 100 περίπου χρόνια, η κτηνοτροφία είχε σαν αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζει τα απαραίτητα κτηνοτροφικά προϊόντα στην οικογένεια και μόνο ένα μικρό μέρος από τα προϊόντα αυτά είχαν σκοπό να γίνουν εμπορεύματα και να πουληθούν στην αγορά. δεν το χρησιμοποιούσαν, αλλά ούτε και το θεωρούσαν προϊόν. Κτηνοτροφικά προϊόντα θεωρούσαν ακόμη το μαλλί και, κυρίως, τα δέρματα, από τα οποία κατασκεύαζαν ρούχα και διάφορα άλλα αντικείμενα. Η κτηνοτροφία αρχίζει να αποκτά εμπορικό χαρακτήρα με την πλήρη εγκατάσταση των ανθρώπων σε ένα μέρος και τον πλήρη χωρισμό της πρωτόγονης κοινωνίας σε αγρότες και κτηνοτρόφους κι ύστερα, με τη δημιουργία των άλλων ειδικοτήτων,

Μια από τις πρώτες χώρες, που στη νεότερη Ιστορία ανάπτυξε σημαντικά την κτηνοτροφία, ήταν και η Αγγλία. Μετά τη μεγάλη βιομηχανική επανάσταση που έγινε στη χώρα αυτή, όπου όλο και περισσότερος πληθυσμός άρχισε να εγκαταλείπει τις παραδοσιακές ασχολίες του και να δουλεύει στα εργοστάσια, άρχισε να δημιουργείται μεγάλη ζήτηση από διάφορα τρόφιμα και φυσικά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται οι φάρμες, που είχαν σαν αποκλειστική αποστολή την εκτροφή των ζώων και την παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων. Σε λίγα χρόνια, με την ανάπτυξη της βιομηχανίας στην υπόλοιπη Ευρώπη, άρχισαν παντού να δημιουργούνται τέτοιες φάρμες. Έτσι αρχίζει μια καινούρια εποχή για την κτηνοτροφία. Ο παλιός, παραδοσιακός τρόπος εκτροφής άρχισε να μην είναι καθόλου αποδοτικός. Άρχισαν λοιπόν οι αναζητήσεις και οι έρευνες για τον εκσυγχρονισμό της κτηνοτροφικής παραγωγής.
Σήμερα η κτηνοτροφία αποτελεί έναν από τους πιο δυναμικούς παραγωγικούς τομείς της χώρας. Πλέον η άσκηση της κτηνοτροφίας, απαιτεί διαρκή και άμεση υποστήριξη από επιστήμονες (γεωπόνους ζωϊκής παραγωγής και κτηνιάτρους). Η σημερινή κτηνοτροφική παραγωγή βασίζεται τόσο στην αύξηση τον αριθμού των ζώων όσο και στην αύξηση της παραγωγικότητας και της απόδοσης των ζώων.

Πως διαλέγουμε τα πρόβατα και πως δοκιμάζουμε τα θηλυκά και τα αρσενικά
Οι καλύτερες προβατίνες είναι όσες έχουν πολλά μαλλιά και μαλακά και οι τολούπες των μαλλιών τους είναι βαθιές και πυκνές σε όλο το σώμα, κυρίως όμως στο λαιμό και το σβέρκο. Και όταν η κοιλιά τους είναι πυκνά μαλλιασμένη και έχει πολλά μαλακά και
μονόχρωμα μαλλιά.
Οι προβατίνες πρέπει να έχουν καλοδεμένο κορμί, να είναι όμορφα, να έχουν ζωηρά μάτια και μακριά πόδια και κέρατα. Αυτές δε είναι οι καλύτερες για να κάνουν αρνιά.
Τα κριάρια πρέπει να έχουν καλοδεμένο κορμί, να είναι όμορφα, να έχουν ζωηρά μάτια, μαλλιασμένο πρόσωπο, όμορφα και μικρά κέρατα, τα αυτιά τους να είναι σκεπασμένα από πυκνό μαλλί, να έχουν πλατιά οπίσθια, μεγάλα γεννητικά όργανα και να είναι μονόχρωμα.
Η κατάλληλη ηλικία για τα κριάρια και τις προβατίνες είναι όταν φτάσουν τριών χρονών. Ένα κριάρι μπορεί να γκαστρώσει 50 προβατίνες. Ένας βοσκός είναι αρκετός για να φυλάει και να φροντίζει 120 πρόβατα όταν έχει και ένα παιδί να τον βοηθάει. Το πρόβατο εγκυμονεί 5 μήνες. Τα καλύτερα πρόβατα είναι όσα έχουν απλωτά μαλλιά. Όσα έχουν σγουρά μαλλιά, είναι αδύνατα, καθώς το βεβαιώνουν.

Πως περιποιούμαστε τα πρόβατα
Τα μαντριά πρέπει να είναι πολλά και ευρύχωρα και να είναι ζεστά και στεγνά. Το έδαφός πρέπει να είναι πλαγιαστό και να το ισάζουμε στρώνοντας πέτρες. Στο ψηλότερο μέρος του μαντριού βάζουμε τα παχνιά και από πάνω βάζουμε σκάλες για να μην μπορούν τα πρόβατα όταν παίρνουν τροφή να πηδούν από επάνω.
Το καλοκαίρι τα πρόβατα τρέφονται και μαντρίζονται και στην ύπαιθρο. Αλλά όταν καίει πολύ ο ήλιος τα πηγαίνουμε στον ίσκιο ΄΄σταλλο'. Όχι όμως και όταν δεν καίει γιατί τα βλάπτει πολύ το κρύο. ΒΟΣΚΗΣΗ
  Τα άχυρα γίνονται καλύτερα όταν στο αλώνι τα ραντίζουμε με άλμη. Κατάλληλα επίσης για τροφή των προβάτων είναι τα πεσμένα αγριόσυκα και τα ξερά φύλλα. Στη βοσκή τα βγάζουμε το καλοκαίρι πριν βγει ο ήλιος, όταν ο τόπος έχει ακόμα δροσιά. Το χειμώνα όταν η πάχνη και η δροσιά έχει φύγει. Πρέπει να προσέχουμε να έχουν τον ήλιο πάντοτε από πίσω. Των προβάτων ο αριθμός πρέπει να είναι μονός, γιατί ο μονός αριθμός έχει κάποια απόκρυφη δύναμη να διατηρεί και να σώζει τα κοπάδια.

Πως ζευγαρώνουν και πως γεννούν τα πρόβατα
Τα κριάρια πρέπει να τα χωρίζουμε 2 μήνες πριν το ζευγάρωμα και να τους δίνουμε περισσότερο να τρώνε. Όταν παχύνουν και μαζέψουν δύναμη τα αφήνουμε να πάνε στα θηλυκά. Η κατάλληλη ηλικία για ζευγάρωμα στα κριάρια είναι από 2 χρονών έως 8. Το ίδιο δε και στις προβατίνες. Πρέπει να ξέρουμε ότι τα κριάρια κυνηγούν πρώτα τις μεγαλύτερες προβατίνες που βατεύονται γρηγορότερα και έπειτα τις νέες. Σε μεγαλύτερη ηλικία δεν πρέπει να βατεύονται τα πρόβατα γιατί βλάπτονται. Μερικοί για να έχουν αρνιά και γάλα όλο το χρόνο βάνουν τα πρόβατα να ζευγαρώνουν σε διάφορες εποχές της χρονιάς.
Τα κριάρια γίνονται δυνατά για το βάτεμα όταν ανακατέψουμε στην τροφή τους κρεμμύδια και πολυγόνατο, το οποίο και για τα άλλα ζώα που βόσκουν είναι διεγερτικό.
Πρέπει δε να τα ποτίζουμε με το ίδιο νερό και όχι με νερό που δεν έχουν συνηθίσει.
Τα αρνιά μόλις γεννηθούν, αφού χορτάσουν γάλα τα μαντρίζουμε χωριστά. Γιατί όταν μαντρίζονται μαζί με τις προβατίνες ποδοπατούνται. Ως τους 2 μήνες δεν πρέπει να αρμέγουμε το γάλα. Καλύτερα δε είναι αν δεν το αρμέξουμε καθόλου. Και έτσι γίνονται πολύ παχιά τα αρνιά. Τα πρωτότοκα αρνιά τα ξεκάνουμε γιατί είναι ακατάλληλα για να τα κρατήσουμε.

Για να ακολουθούν τα πρόβατα
Βουλώνουμε τα αυτιά των προβάτων με μαλλί.

Για να μην εκτίθεται το κριάρι
Τρυπάμε τα κέρατα του κριαριού κοντά στα αυτιά του.

Για να μην αρρωσταίνουν τα αρνιά
Βάζουμε το αρνί να βοσκήσει κισσό επί 7 ημέρες και έτσι δεν αρρωσταίνει.

Πως γιατρεύονται τα πρόβατα
Πρέπει να προνοήσουμε ώστε τα πρόβατα να μην τα πειράξει καθόλου λοιμική αρρώστια. Για αυτό λοιπόν όταν αρχίζει η άνοιξη ανακατεύουμε για 14 ημέρες στο νερό τους φασκομηλιά βουνίσια και ασπροπρασιά μαζί κοπανισμένα. Το ίδιο γίνεται και το φθινόπωρο άλλες τόσες ημέρες. Και όταν τα πειράξει η αρρώστια το ίδιο φάρμακο χρησιμοποιούμε. Επίσης τα ωφελεί και το χορτάρι από το τριφυλλόκλαδο όταν το τρώνε και οι τρυφερές ρίζες από σκληρό καλάμι μουσκεμένες στο νερό. Όσα είναι άρρωστα πρέπει να τα πάμε σε άλλο μέρος, για να μην ανακατεύονται μαζί τους και τα γερά. Και τα άρρωστα δε όταν αλλάζουν αέρα και νερό δυναμώνουν.

Οι διάφορες αρρώστιες
Αν ο ήλιος κάψει τα πρόβατα και τα βλάψει και πέφτουν συχνά κάτω και δεν τρώνε, βράζουμε το χυλό από άγριο σέσκλο και τον χύνουμε στο στόμα τους, τα αναγκάζουμε δε να τρώνε και σέσκλα. Αν τα πρόβατα έχουν δύσπνοια κάνουμε τομή στα αυτιά τους με μαχαίρι και τα μεταφέρουμε σε άλλο μέρος. Αν βήχουν καθαρίζουμε και κοπανίζουμε μύγδαλα, τα ανακατεύουμε με 40 δράμια κρασί και τα χύνουμε μέσα στα ρουθούνια τους. Αν βοσκήσουν βλαβερό χορτάρι και πρησθεί η κοιλιά τους τα γιατρεύουμε παίρνοντας αίμα. Κεντούμε τις φλέβες που είναι πάνω στα χείλη και κάτω από την ουρά. Χύνουμε δε και στο στόμα τους 120 δράμια κάτουρο ανθρώπινο. Το ίδιο γίνεται και όταν φάνε σκουλήκια μαζί με τη χλόη. Αν έχουν βδέλλες τους χύνουμε στο στόμα ξύδι αψύ ζεστό ή λάδι. Αν έχουν απόστημα στο δέρμα τους, το σχίζουμε και στη πληγή βάζουμε καβουρδισμένο αλάτι μαζί με υγρή πίσσα. Αν τα δαγκώσει ή τα χτυπήσει κανένα ερπετό τους δίνουμε μαυροκούκκι με κρασί . Οι λύκοι δεν πειράζουν το κοπάδι, αν κρεμάσουμε στο γκεσέμι για φυλαχτό σκιλλοκρεμμύδα.

Πότε και πως πρέπει να κουρεύουμε τα πρόβατα
Τα πρόβατα πρέπει να τα κουρεύουμε όταν δεν κάνει πια κρύο, ούτε όμως και το καλοκαίρι, αλλά στα μέσα της άνοιξης. Τις πληγές που θα πάθει το πρόβατο στο κούρεμα τις αλείφουμε με υγρή πίσσα, το άλλο δε μέρος του σώματος με λάδι ανακατεμένο με κρασί ή με χυλό από βρασμένα πικρά λούπινα. Προτιμότερο όμως είναι να ανακατέψουμε μούργα και άλλο τόσο κρασί ή λάδι και άσπρο κρασί με κερί και με ξύγκι και τα αλείφουμε. Και έτσι με το φάρμακο αυτό ούτε το μαλλί γίνεται βλαβερό, ούτε παθαίνουν ψώρα τα πρόβατα, ούτε αφορμίζει το μέρος που πληγώθηκε το πρόβατο. Πρέπει δε να προσέχουμε να κουρεύουμε τα πρόβατα όταν έχουν στεγνώσει καλά, μια ώρα ημέρα ώστε να έχει ξεραθεί η δροσιά που έπεσε τη νύχτα στα μαλλιά και να τα βγάζουμε μάλλον στον ήλιο. Γιατί καθώς ιδρώνει το πρόβατο που κουρεύουμε, τον ιδρώτα του τον τραβούν τα μαλλιά και έτσι παίρνουν καλύτερο χρώμα και γίνονται μαλακότερα.

Η ψώρα
Η ψώρα δεν θα πειράζει καθόλου τα πρόβατα αν αλείψουμε ύστερα από το κούρεμα με τα φάρμακα που είπαμε παραπάνω. Αν όμως συμβεί να παραμελήσουμε να τα αλείψουμε και πάθουν ψώρα, θα τα γιατρέψουμε ως εξής. Σουρώνουμε μούργα ανάλατη και ανακατεύουμε άλλο τόσο νερό όπου έχουν μουσκέψει πικρά λούπινα και άλλη τόση τρυγιά από λευκό κρασί σε ένα δοχείο και τα ζεσταίνουμε. Με το μίγμα αυτό αλείφουμε το πρόβατο και το αφήνουμε έτσι επί 2 μέρες και την Τρίτη το λούζουμε με θαλασσινό νερό ή με ζεστή άλμη και κατόπιν με νερό πόσιμο. Άλλοι τα ποτίζουν με κυπαρισόκοκκα μαζί με νερό. Άλλοι τα αλείφουν με θειάφι και κύπερη κοπανισμένα μαζί με στουπέτσι και βούτυρο. Καλύτερα δε κάνουν μερικοί που κουρεύουν πρώτα το ψωριασμένο μέρος και το παστρεύουν με πολυκαιρισμένο κάτουρο και κατόπιν βάζουν ένα από τα φάρμακα που είπαμε. Στην Αραβία θεωρούν αρκετό να τα αλείφουν με ρετσίνι από κέδρο όπως και τις καμήλες και τους ελέφαντες. Επίσης θεραπεύεται η ψώρα των προβάτων όταν πλύνουμε το ψωριασμένο μέρος με κάτουρο και το αλείψουμε με θειάφι ανακατωμένο με λάδι.

Τα ψειριασμένα πρόβατα
Αν τα πρόβατα έχουν ψείρες ή τσιμπούρια κοπανίζουμε ρίζες από σπερδούκλι και τις βράζουμε μαζί με νερό και αφού ξάνουμε το μαλλί από το κεφάλι έως τη ράχη, χύνουμε το νερό όταν είναι ακόμα χλιαρό ώσπου να πάει σε όλο το σώμα. Μερικοί και στη περίπτωση αυτή μεταχειρίζονται μόνο το ρετσίνι από το κέδρο. Άλλοι κάνουν το ίδιο με ρίζα από μανδραγόρα. Πρέπει όμως να προσέχουμε να μην το φάει το πρόβατα γιατί είναι επικίνδυνο. Άλλοι κάνουν αφέψημα από ρίζα κάπαρης και λούζουν με αυτό τα πρόβατα.

Με ποιο τρόπο μας δίνουν τα κοπάδια πολύ γάλα

Τα ζώα που βόσκουν μας δίνουν πάρα πολύ γάλα όταν τρώνε τριφυλλόκλαδο ή αν τους βάλουμε δίκταμο για φυλαχτό στην κοιλιά τους.
Οι γίδες και οι τράγοι
Οι γίδες ευχαριστούνται πολύ στα ορεινά μέρη. Μοιάζουν δε σε πολλά με τα πρόβατα. Ζευγαρώνουν την ίδια εποχή και εγκυμονούν 5 μήνες όπως και τα πρόβατα. Οι γίδες κάνουν συνήθως δίδυμα και τα τρέφουν και δίνουν αρκετό εισόδημα, από

το γάλα το τυρί και το κρέας, επίσης δε και από τις τρίχες. Οι τρίχες της γίδας είναι χρήσιμες για να φτιάχνουμε σκοινιά και σάκους και τα όμοια τους καθώς και για τους ναυτικούς. Γιατί τα είδη που γίνονται από τρίχα γίδας ούτε κόβονται εύκολα ούτε σαπίζουν, εκτός εάν κανείς τα παραμελήσει εντελώς.
Πρέπει να διαλέγουμε από τις γίδες όσες έχουν καλοδεμένο κορμί και είναι μεγαλόσωμες και γεμάτες μυς και το δέρμα τους είναι λείο και έχουν πυκνές τρίχες και μαστάρια μεγάλα και ογκώδη. Οι γίδες όταν είναι τέτοιες είναι καλύτερες να τις διατηρήσουμε. Γιατί το ζώο αυτό δύσκολα υποφέρει από το κρύο και αυτό φαίνεται, από το ότι εκ φύσεως έχει πάντα πυρετό και αν καμιά φορά τους λείψει ο πυρετός ψοφούν.
Από τα τραγιά διαλέγουν τα μεγαλόσωμα και όσα έχουν γερά πλευρά και μεγάλους γοφούς και είναι πυκνότριχα και έχουν μακριές και άσπρες τρίχες και σβέρκο και λαιμό κοντό και παχύ και λαρύγγι πιο μακρύ. Η καλύτερη εποχή για το βάτεμα των τράγων είναι κατά την χειμερινή τροπή. Το τραγί δεν φεύγει αν του κουρέψουμε το γένι.
Το γιδοκόπαδο
Τα γίδια τα φροντίζουμε με τον ίδιο τρόπο όπως και τα πρόβατα και στην τροφή τους και στις αρρώστιες. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε και τα δικά τους ιδιώματα. Τα γίδια δεν βόσκουν μαζί όπως τα πρόβατα, αλλά πηδούν και τρέχουν μακριά το ένα από το άλλο και βόσκουν σε μεγάλη έκταση. Ευχαριστιούνται δε σε απόκρημνα μέρη. Ότι έχει περισσότερη αντίληψη το γίδι από τα άλλα ζώα φαίνεται από το εξής. Όταν αρχίσει και χάνει το φως του, χώνεται μέσα σε βούρλα και πετιέται μόνο του και έτσι γιατρεύεται.
Για να κάνουν οι γίδες πολύ γάλα
Δίνουμε στις γίδες επί 5 ημέρες να τρώνε πεντάφυλλο πριν τις ποτίσουμε. Οι γίδες κάνουν πολύ γάλα, αν τους βάλουμε για φυλαχτό γύρω από την κοιλιά δίκταμο.

ψυχολογική φάση της άρνησης

Η ψυχολογική φάση της άρνησης

Του Γρηγόρη Νικολόπουλου
Έχουμε ώς χώρα, αλλά και ώς άτομα, επενδύσει πολλές προσδοκίες στις ευνοικές αοφάσεις των πιστωτών μας για τη σωτηρία της οικονομίας μας. Αντίθετα, εμείς οι ίδιοι, δεν προσπαθούμε αρκετά.
Αν ρωτούσαμε έναν ψυχίατρο για την κατάσταση μας θα μας έλεγε οτι βρισκόμαστε στη φάση της άρνησης. Denial λέγεται αυτή η φάση στην διεθνή ψυχιατρική ορολογία. Είναι η φάση κατά την οποία ο ασθενής δεν αποδέχεται την κατάσταση του. Έτσι και εμείς, δεν αποδεχόμαστε την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας. Δεν αποδεχόμαστε οτι ζούμε με δανεικά και όχι με χρήματα που παράγουμε. Δεν αποδεχόμαστε οτι δεν αρκούν οι ώρες και το αποτέλεσμα της εργασίας μας για να ορθοποδήσουμε. Δεν αποδεχόμαστε οτι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το 60% όσων ξοδεύουμε σήμερα. Δεν αποδεχόμαστε οτι το πάρτι τελείωσε και οτι οι ξένοι θα σταματήσουν να μας προσφέρουν ελεημοσύνη για να διασκεδάζουμε.
Οι λόγοι για τους οποίους δεν το αποδεχόμαστε είναι πολλοί. Ένας είναι οτι έτσι μάθαμε, έτσι συνηθίσαμε, έτσι πορευόμαστε τριάντα τουλάχιστον χρόνια τώρα και είναι δύσκολο να αλλάξουμε.
Ένας άλλος είναι οτι οι πολιτικές μας ηγεσίες «κερδοσκοπούν» με το ψέμα. Μας παραμυθιάζουν όλοι και μας χαιδεύουν τα αυτιά για να κερδίζουν ψήφους. Για να μη μας στεναχωρήσουν. Λένε διαρκώς οτι βλέπουν φώς στην άκρη του τούνελ, ενώ δεν είμαστε σε τούνελ αλλά σε αδιέξοδη σπηλιά. Κάποιοι καλούν το λαό να ξεηκωθεί και να τα κάψει όλα. Για να κερδίσει τι; Τη φτώχεια και τη μιζέρια.
Άλλοι, παληκαράδες μιλάνε για επαναδιαπραγματεύσεις με τους πιστωτές. Δεν υπάρχει τέτοια δυνατότης. Η μόνη δυνατότης διαπραγμάτευσης που υπάρχει είναι να τους πούμε εμείς οτι θα πτωχεύσουμε και δεν θα πληρώσουμε τα χρέη μας. Και εκείνοι θα μας αφήσουν στην τύχη μας, να παλεύουμε με τα ελλείμματα μας μέχρι να φάμε ο ένας τον άλλο. Θα μας κρατήσουν μέσα στην ΟΝΕ και στο ευρώ και εμείς θα προσπαθούμε να μοιράσουμε τα ευρώ που ...λείπουν. Φυσικά δεν θα μας δανείζει κανείς και οι μισθοί και οι αξίες θα καταρρεύσουν, το κράτος θα πληρώνει τις συντάξεις με ομόλογα και οι περιουσίες μας θα απαξιωθούν. Η Αργεντινοποίηση λοιπόν θα είναι το αποτέλεσμα των λεονταρισμών.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν οτι πρέπει να γυρίσουμε στη δραχμή. Αυτή θα είναι η ολική καταστροφή, μια καταστροφή που εξυπηρετεί μόνο κάποιους εξαγωγείς και εφοπλιστές. Οι υπόλοιποι θα περάσουμε αυτόματα στον τρίτο κόσμο. Η δραχμή την πρώτη μέρα που θα αντικαταστήσει το ευρώ θα υποτιμηθεί. Τα χιλιάρικα θα γίνουν όπως τα κατοχικά χαρτονομίσματα. Οι πωλητές δεν θα δέχονται το νόμισμα στις συναλλαγές και θα ζητάνε ευρώ. Θα μπούνε συναλλαγματικοί περιορισμοί για να μη φύγουν τα λεφτά απο τη χώρα. Δεν θα μπορούμε να σηκώσουμε πάνω απο ορσμένα λεφτά την ημέρα απο τις τράπεζες. Και μια και το έφερε η κουβέντα... ποιές τράπεζες; Όλες θα γίνουν κρατικές χωρίς πρόσβαση χρηματοδότησης στις διεθνείς αγορές και χωρίς να μπορούν να χρηματοδοτήσουν κανέναν εδώ. Το τραπεζικό σύστημα δεν θα λειτουργεί και εμείς θα θαυμάζουμε τα οικονομικά επιτεύγματα της ...Παλαιστίνης. Αυτή θα είναι η κατάσταση μας αν γυρίσουμε στη δραχμή.
Οι πολιτικές ηγεσίες λοιπόν ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τα παραμύθια που μας πουλάνε και εμείς ευθυνόμαστε που τους ακούμε ενώ έχουμε τρανές αποδείξεις οτι οι άνθρωποι μόνο για την πάρτη τους ενδιαφέρονται και ποσώς τους ενδιαφέρει αν πτωχεύσει η χώρα και πεθάνουμε όλοι της πείνας.
Και τώρα ζούμε περιμένοντας τις αποφάσεις των ευρωπαίων, ελπίζουμε στην παρέμβαση των αμερικανών υπέρ μας και αδρανούμε αρνούμενοι να προσπαθήσουμε. Τι περιμένουμε; Θα μας επιμηκύνουν το χρέος; Ναι. Θα μας μειώσουν το επιτόκιο; Ναι. Και λοιπόν; Αυτά θα φέρουν μια μείωση του βάρους της οικονομίας στο μέλλον, ΑΝ και μόνο ΑΝ στο μεταξύ εμείς μειώσουμε τις δαπάνες μας. Αυτό ακριβώς είναι που δεν θέλουμε να κάνουμε. Θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε όπως μάθαμε, αρνούμενοι την πραγματικότητα. Αυτό δεν γίνεται όμως. Η πραγματικότητα είναι εδώ και θα παραμείνει, εκτός αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν να μας δώσουν άλλα 100 δις – που και αυτό αναβολή της πτώχευσης θα είναι αν εμείς δεν συμμαζευτούμε. Και δεν φαίνεται και πολύ πιθανό ούτε να μας δώσουν επιπλέον 100 δις, ούτε να συμμαζευτούμε.
http://red-pep.blogspot.com/

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

κοτοπουλα και φτιαξιμο κοτετσιου

Για να αναπτυχθεί η εκμετάλλευση της κότας στις γεωργικές οικογένειες και για να γίνει μια αληθινή πηγή κέρδους για την γεωργική τάξη, πρέπει αυτοί που θέλουν να κάμουν κότες να έχουν υπόψη τους τα εξής :
1)Η κότα θέλει υγιεινό κοτέτσι και καθαριότητα στο φαγητό και στο νερό.
2)Πρέπει να κρατάμε τις κότες που μας γεννάνε τακτικά, δηλ. όχι κάτω από 120 αυγά το χρόνο και από αυτές να βάζουμε αυγά στις κλώσες για πουλιά.
3)Μόλις βλέπουμε ότι μια κότα στέκεται μαζεμένη, δεν τρώει με όρεξη και μαυρίζει το λειρί της ή τρέχει η μύτη της, αμέσως πρέπει να την βάζουμε χώρια και το καλύτερο να την σφάζουμε και να απολυμαίνουμε το κοτέτσι.                                   
4)Πρέπει απαραιτήτως οι κότες μας να έχουν όλο τον χρόνο πράσινο.   
Α’.Και τώρα τι εννοούμε με το υγιεινό κοτέτσι
Όλοι ξέρουμε πως οι κότες στα χωριά κοιμούνται ή μέσα στους στάβλους, για ζέστη το χειμώνα, ή κάτω από της σκάλες, ή στο υπόγειο, όχι πάντως σε ξεχωριστό μέρος.
Έτσι πρώτα πρώτα κοιμούνται σε μία ατμόσφαιρα, η οποία είναι ανθυγιεινή, δεύτερο δεν καθαρίζονται τακτικά οι κοτσουλιές και τρίτον το σπουδαιότερο εάν παρουσιαστή μία ασθένεια στο κοτέτσι δεν μπορούμε να την κυνηγήσουμε όπως πρέπει. Πολλές φορές είναι ανάγκη να βάλουμε φωτιά στο κοτέτσι πράγμα που δεν μπορούμε να κάνουμε σήμερα, γιατί θα κάψουμε το στάβλο ή το σπίτι.[καταστροφη στις κοτοψυρρες]

Ποιό πρέπει να είναι το κοτέτσι
Το κοτέτσι για να είναι υγιεινό πρέπει να είναι ανατολικό-μεσημβρινό και ευρύχωρο, υπολογίζοντας για κάθε κότα 0,20- 0,25 τ. μ. (δηλ. για 25 κότες 5-7 τ. μ.), ανάλογα με το σώμα που έχουν οι κότες,μεγαλόσωμες, τότε θα λογαριάσουμε 0,25, αν είναι  οι μαύρες βλαχόκοτες ή άλλες μικρόσωμες τότε θα λογαριάσουμε 0,20.
Πρέπει να φωτίζεται καλά και να αερίζεται, άλλα το βράδυ να κλείνει καλά. Δεν πρέπει να είναι ξύλινο αλλά να είναι χτισμένο με πέτρες, πλίθες ή τούβλα και να είναι σοφατισμένοι οι εσωτερικοί τοίχοι και το ταβάνι για να μη μπορούν να φωλιάσουν και να αναπτυχθούν τα διάφορα παράσιτα (τσιμπούρια, ψείρες κλπ.). Να είναι δε το χειμώνα ζεστό και το καλοκαίρι δροσερό.
Το πάτωμα του κοτετσιού πρέπει να είναι από μια πλάκα μπετόν αρμέ έξι (6) εκατοστών πάχους και να είναι ψηλότερα από τη γη 1 1/2 μ. Ο δε χώρος από κάτω να χρησιμοποιείται για τις φωλιές, τις ταΐστρες, ποτίστρες και για να προφυλάσσονται οι κότες από τις βροχές και τον ήλιο (εικόνα 1).
Το κοτέτσι πρέπει να είναι σκεπασμένο επίσης με μια πλάκα λεπτή από μπετόν αρμέ 0,06 μ., ώστε να μπορούμε εν ανάγκη να βάζουμε φωτιά για να καταστρέφουμε διάφορα παράσιτα ή ασθένειες και από επάνω να έχει κεραμίδια, διότι αλλιώς θα είναι το χειμώνα κρύο και το καλοκαίρι ζεστό. Η διαφορά στα έξοδα μεταξύ της ξυλείας που θα χρειαστεί για τη σκεπή με κεραμίδια και της πλάκας μπετόν αρμέ είναι μικρή και μπροστά στο κέρδος που έχουμε για την καλή απολύμανση δεν αξίζει να τη λογαριάζουμε.
Όπως βλέπετε στην εικόνα το κοτέτσι έχει μία μεγάλη πόρτα για να μπαίνουμε να το καθαρίζουμε και ένα παράθυρο για να αερίζεται το κοτέτσι τη νύκτα, το οποίο το κλείνουμε με λίγο συρματόπλεγμα. Οι κότες θα μπαίνουν και θα βγαίνουν από τη μεγάλη πόρτα την οποίαν ανοίγουμε και κλείνουμε εμείς.
Και έτσι αν είναι ανάγκη να μη βγαίνουν πρωί δεν τους ανοίγουμε την πόρτα και τις κρατάμε μέσα, ή αν θέλουμε να πιάσουμε μία κότα κλπ.
Οι κουρνιάστρες (εικόνα 2) δηλ. τα ξύλα πού κοιμούνται οι κότες πρέπει να βρίσκονται πενήντα (0,50 μ.) πόντους πάνω από το πάτωμα και να είναι από καδρόνια 4-8 πόντους πάχους, να απέχουν μεταξύ τους 40 πόντους και να είναι στο ίδιο ύψος όλα, γιατί αλλιώς θα είναι δύσκολο να μονοιάσουν οι κότες στο κούρνιασμα, γιατί όλες θέλουν να ανεβούν στο ψηλότερο μέρος. Τα καδρόνια αυτά πρέπει να τα περάσουμε με κατράμι. Τα στηρίζουμε δε επάνω σε σιδερένια τρίποδα βάζοντας στα πόδια του, ένα μικρό κουτί (από κονσέρβα) με νερό και λίγο φαινικό οξύ.

Πως θα έχουμε καθαριότητα στη τροφή και στο νερό.
Για την τροφή πρέπει να χρησιμοποιούμε την ταΐστρα (εικόνα 3 και 4).
Η ταΐστρα είναι ένα ξύλινο κουτί μήκους 1 - 1 1/2 μέτρου αναλόγως με τις κότες που πρόκειται να εξυπηρετήσει, πλάτους 10 πόντων και βάθους επτά έως οκτώ πόντων ανοιχτό, από πά­νω και στηριγμένο σε δυο πόδια ψηλά 10 πόντους. Στο επάνω μέρος κάνουμε με ψιλές βέργες, χωρίσματα σε απόσταση τόση που να μπορεί η κότα να βάζει το λαιμό της ελεύθερα. Τις βέρ­γες αυτές τις βάζουμε ή σε σχήμα Χ (εικόνα 4) ή σε στεφάνι (εικόνα 3).
Με το ίδιο σύστημα κάνουμε και τις ποτίστρες με μόνη διαφορά πώς το κουτί το κάνουμε από ντενεκέ. Και η ταΐστρα και η ποτίστρα πρέπει κάθε μέρα να καθαρίζεται.
Β'.— Πως θα μας δώσουν περισσότερο εισόδημα οι κότες   
Για να έχουμε καλό κέρδος από τις κότες πρέπει να έχουμε κότες που να μας γεννούν πολλά αυγά και να κάνουν καλό κρέας. Υπάρχουν ράτσες ξενικές και ντόπιες που μας ικανοποιούν αυτές τις απαιτήσεις μας. Από τις ξενικές είναι οι ΛΕΓΚΟΡΝ για αυγά και οι ΡΟΝΤ-ΑΊ'ΛΑΝΤ για κρέας και για αυγά, από δε τις ντόπιες είναι οι μαύρες για αυγά(βλαχόκοτες), οι λαθουράτες (περδικάτες) και οι άσπρες για κρέας και αυγά. Μία καλή κότα πρέπει να γεννά από 130 και απάνω αυγά το χρόνο (η ΛΕΓΚΟΡΝ γεννάει 160-180 καθώς και η ΡΟΝΤ-ΑΊΛΑΝΤ).
Αλλά δεν αρκεί να έχουμε κότες από την τάδε ή τάδε ρά­τσα για να έχουμε καλή παραγωγή από αυγά, γιατί και μέσα στις πιο καλές ράτσες υπάρχουν κότες που δεν δίδουν πολλά αυγά. Τις κότες αυτές πρέπει να τις σκαρτάρουμε για να μη μας τρώνε τη τροφή άδικα και για αυτό πρέπει να έχουμε τις φωλιές παγίδες (εικόνα 5). Οι φωλιές αυτές αφήνουν την κότα ελευθέρα να μπει για να γεννήσει, άλλα δεν την αφήνουν να βγει και έτσι αναγκάζεται να κακαρίσει για να την βγάλουμε εμείς. Τότε όμως βλέπουμε ποιά κότα γεννά τακτικά και ποια όχι και έτσι κρατούμε μόνον αυτές που γεννούν τακτικά. Για να ξέρουμε ασφαλώς ποιες κότες γεννούν τακτικά και ποιες όχι τους περνάμε ένα δαχτυλίδι στο πόδι που έχει αριθμό. Και έτσι γράφοντας τον αριθμόν ξέρουμε την γεννούσα κότα. Τα δαχτυλίδια αυτά είναι από αλουμίνιο και πουλιούνται στα ειδικά μαγαζιά

Τα αυγά πού θα βάλουμε στη κλώσα μας πρέπει:
α) να προέρχονται όχι μόνο από καλές γεννούσες μάνες, άλλα και από καλούς πετεινούς
β) να μη είναι από πουλάδες, δηλ. να είναι από κότες ενός έως δύο ετών. Άλλη εκδούλευση που θα κάνει η φωλιά παγίδα, γιατί θα βάζουμε στη πάντα τα αυγά από τις πουλακίδες
γ) να μη προέρχονται από κότες πλέον των τριών ετών, γιατί συνήθως είναι άσπορα
δ) να διαλέγουμε τα αυγά να είναι από κότες ήμερες με καλό σώμα, να έχουν πολλά πούπουλα κυρίως στη κοιλιά και λειρί κόκκινο
ε) να είναι όσο το δυνατό πιο φρέσκα, δηλ. το καλοκαίρι έως 8 ημερών και τον χειμώνα έως 20.

Την κλώσα πριν την καθίσουμε, πρέπει να την καθαρίσουμε από ψείρες και όλο τον καιρό που κλωσά να έχει κοντά της σπόρους, πίτουρο και νερό καθαρό. Επίσης ένα κουτί πλατύ με άμμο για να κάνη αμμόλουτρο.
Στα πουλάκια, άμα βγουν, 24-36 ώρες δεν πρέπει να δώ­σουμε τίποτα. Έπειτα τους δίνουμε λίγη ξερή ψίχα ψωμιού τριμμένη, καλό είναι τη ψίχα του ψωμιού να την ανακατεύ­ουμε με λίγη καρβουνόσκονη, λίγο πίτουρο ψιλό, σουσάμι και πράσινα χόρτα, ψιλά ψιλά κομμένα.
Τις τροφές αυτές πρέπει να τις δίνουμε μέσα σε κάτι που να μοιάζει με την ταΐστρα, με στενότερα διαχωρίσματα, με βάθος και πλάτος 3-4 πόντους και χωρίς πόδια.
Κυρίως πρέπει να καταλάβουμε ότι για να έχουμε κέρδος από το κοτέτσι πρέπει να μην έχομε κότες που δεν γεννάνε ή που είναι γριές, ότι τα κοκόρια μας πρέπει να είναι 1-3 ετών και ότι καλό είναι στα 5-6 χρόνια να παίρνουμε από άλ­λους κοκόρια, δηλ. να αλλάζουμε τα δικά μας, με άλλα από την ίδια ράτσα, αλλά από ξένο κοτέτσι και να δίνουμε μεγάλη σημασία στην καθαριότητα του κοτετσιού, της ταΐστρας, της ποτίστρας καθώς και στην υγεία των κοτών.
Γ.— Πως πρέπει να τρέφουμε τις κότες μας
Οι τροφές που πρέπει να δίνουμε στις κότες μας πρέπει να είναι τέτοιες που να τις βοηθούν να είναι καλές γεννούσες. Για αυτό δεν πρέπει να τους δίνουμε πολλές αλλά ούτε και λίγες. Επειδή στα χωριά οι κότες γυρίζουν έξω, βρίσκουν μόνες τους πολλά από όσα τούς χρειάζονται. Αλλά είναι ανάγκη και εμείς να συμπληρώνουμε τις ανάγκες τους με λίγη βρώμη, κυρίως γι' αυγά, λίγο καλαμπόκι, λίγο πίτυρο με ζεστό νερό φτιαγμένο το χειμώνα και κυρίως πράσινο χορτάρι.

Εκτροφή κοτόπουλων
Τις κότες πρέπει να τις βάζουμε σε κοτέτσι θερμό καλά κλεισμένο και που να το φτάνει ο καπνός του σπιτιού. Στους τοίχους του κοτετσιού κάνουμε τις φωλιές για να γεννούν οι κότες, από σανίδες και από κάτω στρώνουμε άχυρα για να μην πέφτουν σε σκληρό μέρος τα αυγά και σπάζουν. Μπήχνουμε δε και ραβδιά στους τοίχους για να κουρνιάζουν οι κότες. Στις κότες βάζουμε να τρώνε  κεχρί ή πίτουρα ή ήρα από σιτάρι. Αυτή είναι η καλύτερη τροφή. Επίσης τους βάζουμε
 και χλωρά φύλλα από τριφυλλόκλαδο που τις κάνουν πολύ γόνιμες. Όταν κάνουν αυγά οι κότες πρέπει να προσέχουμε να μην τρώνε τσίπουρα γιατί γίνονται στείρες. Τις κότες που τρώνε τα αυγά τις ξεσυνηθίζουμε με τον εξής τρόπο. Βγάζουμε το ασπράδι του αυγού και στο κρόκο μέσα βάζουμε γύψο υγρό που θα κοκαλώσει. Και έτσι όταν λιχουδέψουν να φάνε το αυγό δεν θα βρίσκουν τίποτα και γρήγορα θα κόψουν την συνήθεια να τρώνε αυγά. Οι κότες γίνονται παχύτατες όταν τις έχουμε μέσα σε κοτέτσι σκοτεινό και ζεστό και τους μαδήσουμε τα μεγάλα φτερά. Τους δίνουμε δε να τρώνε κιθαράλευρο ζυμωμένο με νερό. Άλλοι τους δίνουν κριθάρι και αλεύρι από ήρα ή κριθάρι και σπόρο λιναριού μαζί με αλεύρι από αφρυγάνιστο κριθάρι. Άλλοι βάζουν και αλεύρι και μερικοί χύνουν και κρασί μέσα. Άλλοι μουσκεύουν σιτάλευρο σε κρασί και το δίνουν στις κότες. Οι περισσότεροι τις τρέφουν με κεχρί. Όποιος θέλει να κάνει κότες πρέπει να διαλέξει αυτές που γεννάνε πιο πολύ. Καταλαβαίνουμε τις πιο πολύγονες από την πείρα και άλλα σημάδια. Γενικά οι ξανθωπές κότες και όσες έχουν μονά δάχτυλα και μεγάλα μάτια και λειρί ορθό, καθώς και όσες έχουν μαύρα φτερά και είναι μεγαλόσωμες, μπορούν εύκολα να κρατούν τα κοκόρια από πάνω τους και γεννοβολούν καλύτερα και κάνουν μεγάλα αυγά, από τα οποία βγαίνουν και μεγάλα πουλιά. Σε κάθε σπίτι δεν πρέπει να τρέφονται περισσότερες από 50 κότες. Γιατί όταν είναι στεναχωρημένες ψοφούν. Τα κοκόρια πρέπει να είναι το 1/6 από τις κότες.


Αναπαραγωγή
Τα αυγά πρέπει να τα παίρνουμε αμέσως μόλις γεννήσουν και να τα βάζουμε σε δοχεία με πίτουρα. Όταν θέλουμε να κλωσήσει η κότα στρώνουμε καθαρά άχυρα στη φωλιά της και βάζουμε ανάμεσα και ένα σιδερένιο καρφί. Καθώς λένε τούτο την προφυλάγει από κάθε ζημιά. Στις καλές κότες βάζουμε όχι περισσότερα από 23 αυγά, στις καλύτερες λιγότερα, ανάλογα με την δύναμή τους. Πάντοτε όμως πρέπει να είναι μονός ο αριθμός των αυγών και να αρχίζει το κλώσσημα όταν μεγαλώνει το φεγγάρι, δηλαδή από την πρώτη ημέρα έως της 14 του σεληνιακού μηνός. Για κλώσσημα πρέπει να βάζουμε αυγά που έχουν γεννηθεί από την εποχή που αρχίζει να φυσάει ο ζέφυρος έως την φθινοπωρινή ισημερία. Δηλαδή από της 20 του Φεβρουαρίου έως της 5 Οκτωβρίου. Για αυτό τα αυγά που γεννιούνται αυτή την εποχή τα χωρίζουμε για να τα βάλουμε στην κλώσα. Όσα αυγά γεννιούνται πριν ή μετά την εποχή αυτή είναι ακατάλληλα για κλώσημα, όπως και όλα τα πρωτότοκα. Γιατί είναι άγονα ή είναι ατελή τα πουλιά της. Η καλύτερη εποχή για το κλώσσημα, είναι η Ανοιξιάτικη ισημερία, δηλαδή από τις 6 του Απρίλη. Πρέπει δε να βάζουμε κλώσες τις κότες που είναι προχωρημένες σε ηλικία γιατί γεννούν λιγότερο και όχι τις νέες και γερές που μπορούν να γεννούν. Οι καλύτερες για το γεννοβόλημα κότες είναι οι χρονιάρικες, ιδίως όμως οι δίχρονες. Δεν πρέπει να βάζουμε για κλώσες τις κότες που έχουν από πίσω νύχι σαν του πετεινού, γιατί τρυπούν τα αυγά. Αφού βάλουμε τα αυγά στη φωλιά, μπάζουμε μέσα και την κότα και την κλείνουμε για να τα ζεστάνει όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα. Το πρωί και το δειλινό ανοίγουμε τη φωλιά και βάνουμε στη κλώσα τη συνηθισμένη τροφή και νερό και κατόπι πάλι την κλείνουμε. Όσες κότες δεν μπαίνουν μόνες τους στη φωλιά τις αναγκάζουμε να μπουν. Τα αυγά τα καταλαβαίνουμε αν έχουν πουλί εάν τα κοιτάξουμε στον ήλιο, αφού τα κλωσήσει η κότα 4 ημέρες. Αν φαίνονται μέσα κλωστές και σαν να έχει αίμα, το αυγό θα κάνει πουλί. Αν όμως το αυγό είναι διαφανές, θα είναι άγονο και πρέπει να το αντικαταστήσουμε με άλλο. Δεν πρέπει να φοβόμαστε ότι θα χαλάσουν τα αυγά αν τα στριφογυρίσουμε σιγά-σιγά πολλές φορές. Γιατί από αυτό δεν παθαίνουν καμιά βλάβη. Την ίδια ημέρα δεν πρέπει να βάζουμε μόνο μία κότα να κλωσήσει αλλά 3 ή 4 μαζί. Και τα πουλιά που βγαίνουν πρέπει να παίρνουμε από την κάθε κλώσα και να τα δίνουμε σε εκείνη που έβγαλε λιγότερα πουλιά. Τα αυγά της τελευταίας αυτής, όσα δεν έχουν βγάλει πουλιά, τα μοιράζουμε στις άλλες κότες που κλωσάζουν ακόμη, για να ζεσταθούν μαζί με τα άλλα και να βγάλουν πουλιά. Στην κότα αυτή που έβγαλε τα λιγότερα δε πρέπει να δίνουμε περισσότερα από 30 κλωσσόπουλα. Τις κότες τις πειράζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο το κρύο. Τα αυγά τα δοκιμάζουμε αν είναι καλά με τον εξής τρόπο. Τα βάζουμε στο νερό και όσα είναι λειψά μένουν από πάνω και είναι άχρηστα, όσα δε είναι γεμάτα πάνε στον πάτο. Δεν πρέπει να κουνάμε τα αυγά για να τα δοκιμάσουμε, γιατί με το κούνημα χαλάει το έμβρυο που έχουν μέσα τους. Μερικοί βάζουν στις κότες να κλωσήσουν και ξένα αυγά. Η κότα κλωσάζει αυγά του φασιανού, όπως και τα δικά της σε 21 ημέρες. Του παγωνιού και της χήνας σε 29. Πρέπει επομένως να λογαριάζουμε, όταν βάνουμε στην κότα τέτοια αυγά ότι θα τα κλωσήσει 7 ή 8 ημέρες ύστερα από τα δικά της.

Πως τρέφονται τα κλωσόπουλα
Τα πουλιά μόλις βγουν τα βάζουμε μέσα σε κοφίνι και τα κρεμούμε πάνω από λίγο καπνό. Τις 2 πρώτες μέρες δεν τους δίνουμε τροφή και βουλώνουμε το δοχείο όπου βάνουμε την τροφή με σβουνιά. Στα κλωσόπουλα τις πρώτες 15 ημέρες δίνουμε την εξής τροφή. Αλεύρι με σπόρο από κάρδαμο μουσκεμένα σε κρασί και νερό. Θυμιατίζουμε δε και το κοτέτσι με ένα από τα φάρμακα που διώχνουν τα ερπετά. Έως τις 40 ημέρες τα πουλιά πρέπει να είναι πάντα κάτω από σκεπή και σε πάρα πολύ ζεστό κοτέτσι, γιατί τα πειράζει πάρα πολύ το κρύο.
Εάν δέσουμε κάτω από τις φτερούγες της κότας απήγανο δεν τις πειράζει ούτε ο αγριόγατος ούτε η αλεπού, ούτε κανένα άλλο άγριο ζώο.
πως θεραπεύονται από αρρώστιες οι κότες
Τα μάτια της κότας θεραπεύονται αν τα αλείψουμε από έξω με γυναικείο γάλα ή με χυλό αντράκλας. Η αν τα αλείψουμε με κοπανισμένο αμμωνιακό αλάτι, ή κύμινο ανακατωμένο με άλλο τόσο μέλι και κατόπιν την βάλουμε στον ίσκιο. Όταν έχουν διάρροια οι κότες τις γιατρεύουμε αν τις δώσουμε να φάνε πριν από άλλη τροφή μια χούφτα αλεύρι και άλλο τόσο κερί ανακατωμένο με κρασί. Η ζουμί από μήλα ή κυδώνια βρασμένα. Τις ωφελούν δε και τα ψητά μήλα ή κυδώνια. Για να γιατρευτούν από τις ψείρες οι κότες, τις αλείφουμε με κύμινο καβουρδισμένο και άλλα τόσα ξερά σταφύλια ανακατωμένα και κοπανισμένα μαζί, κατόπιν δε με κρασί. Έπειτα τις ξεπλένουμε με ζουμί από βρασμένα άγρια λούπινα. Οι κότες πιάνουν κόρυζα από το ακάθαρτο νερό για αυτό πρέπει να τους δίνουμε καθαρό. Τις γιατρεύουμε από την κόρυζα αν κόψουμε σε ψιλά κομμάτια σκόρδα και τα βάλουμε σε ζεστό λάδι και ξεπλύνουμε το στόμα της. Αν το φάνε το φάρμακο αυτό καλύτερα, γιατρεύονται. Επίσης τις ωφελεί η αγριοσταπίδα ανακατωμένη με ρόβι, καθώς και η σκιλλοκρεμμύδα, όταν τη φάνε καθαρισμένη και μουσκεμένη στο νερό και ανακατωμένη με αλεύρι. Αν έχουνε όμως περισσότερη κόρυζα τις χαρακώνουμε με μαχαίρι στο κατωσάγωνο και ζουλίζουμε γύρω από τα μάτια, τις πληγές δε που έγιναν τις τρίβουμε με ψιλό αλάτι. Μερικοί τις θυμιατίζουν με ρίγανη και ύσσωπο και θυμάρι, κρατώντας από πάνω από το θυμίαμα το κεφάλι τους ή μουσκεύουν ρίγανη στο νερό και τους δίνουμε να πιούν.
Μερικοί καθαρίζουν το κοτέτσι, τις φωλιές και τις ίδιες τις κότες με θειάφι και κατράμι και δαδιά. Στις φωλιές βάνουν και ένα κομμάτι σίδερο ή κεφάλι από καρφί και κλωνάρια δάφνης. Η δάφνη είναι για να μην πειράζονται οι κότες από τα αστραπόβροντα.
      
    
Οι πετεινοί
Πρέπει να διαλέγουμε τους πιο πολεμικούς πετεινούς. Τους καταλαβαίνουμε ποιοί είναι από την πείρα και από άλλα σημάδια. Οι καλύτεροι πετεινοί είναι εκείνοι που έχουν σφιχτό κορμί, κόκκινο λειρί, κοντή μύτη και είναι όμορφοι και έχουν μαύρα μάτια και σκουλαρίκια τρανταφυλλόμορφα και λαιμό δυνατό και είναι παρδαλοί και έχουν πόδια λεπιδωτά και περισσότερο παχιά παρά μακριά και τα νύχια τους είναι στερεά και σουβλερά και έχουν πυκνή και μεγάλη ουρά. Επίσης δε όταν είναι θυμώδεις και φωνακλάδες και δεν νικιούνται εύκολα όταν πιάνονται. Και όσοι δεν δίνουν αφορμή για μάχη, αλλά όταν τους επιτεθούν υπερασπίζονται με δύναμη. Ακόμα όσοι δεν φεύγουν από τα βλαβερά ζώα αλλά όταν τα ιδούν να επιτίθενται στις κότες τα εμποδίζουν. Στους πετεινούς δίνουμε τροφή σπόρο από τριφυλλόκλαδο και φύλλα χλωρά ή βρεγμένα σε νερό που τα τρέφουν όχι λιγότερο από τα χλωρά.

Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω για τα εντερικά προβλήματα των πτηνών, είναι να φυτέψετε αψιθιά, απήγανο  στην εξωτερική πλευρά του φράχτη του κοτετσιού σας. Όταν μεγαλώσουν τα φυτά που (συνήθως μέσα σε ένα χρόνο σε καλό έδαφος), τα κλαδιά τους θα διαπερνάνε το φράχτη και οι κότες θα τρώνε άνετα από αυτά.
Απλά όμως άγνωστα
Πόσο νερό πίνουν οι κότες
Κατανάλωση νερού από 100 πουλιά ανάλογα με την ηλικία
1η εβδομάδα 4 κιλά την ημέρα
2η εβδομάδα 8 κιλά την ημέρα
3η εβδομάδα 8 κιλά την ημέρα
4η εβδομάδα 8 κιλά την ημέρα
6η εβδομάδα 12 κιλά την ημέρα
8η εβδομάδα 12 κιλά την ημέρα
10η εβδομάδα 16 κιλά την ημέρα
12η εβδομάδα και πάνω 20 κιλά την ημέρα

Πόση κοπριά παράγουν οι όρνιθες
100 κότες μέσου ζωντανού βάρους 2.2 κιλών παράγουν τον χρόνο 1930 κιλά κοπριά που περιέχει 20 κιλά άζωτο, 7 κιλά κάλιο και 16 κιλά φώσφορο

Διάρκεια εκκολάψεως αυγών
Όρνιθας 21 ημέρες
Πάπιας 28 ημέρες
Πάπιας (Μοσκόβου) 35-37 ημέρες
Χήνας 28-32 ημέρες
Ινδιάνου 28 ημέρες
Φραγκόκοτας 28 ημέρες
Περιστεριού 18-20 ημέρες
Καναρινιού 14 ημέρες
Κύκνου 42 ημέρες
Φασιανού 21-24 ημέρες

Θερμοκρασία περιβάλλοντος νεοσσών
Την 1η εβδομάδα 34 βαθμούς
Την 2η εβδομάδα 32 βαθμούς
Την 3η εβδομάδα 30 βαθμούς
Την 4η εβδομάδα 28 βαθμούς

Και μετά κάθε εβδομάδα 3 βαθμούς χαμηλότερη έως τους 16 βαθμούς. Η θερμοκρασία περιβάλλοντος, όπου τρώνε και κινούνται οι νεοσσοί είναι χαμηλότερη γύρω στους:

20-18 βαθμούς τις πρώτες 2-3 εβδομάδες
16-15 βαθμούς μετά την 3η εβδομάδ
Πηγή: Η κόττα-Α. Παρασκευόπολου-Αθήναι 1949      http://www.ftiaxno.gr