Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Μαλάκα έλληνα,

ΕΚΛαιΓΕΣ 2012...Και θα κλαις πάλι μ@λάκα έλληνα!!!




Μαλάκα έλληνα, 


Ξέρω ότι δεν θα καταφέρεις ούτε αυτή τη φορά, παρόλα αυτά που πέρασες τα τελευταία χρόνια, παρόλα τα ψέμματα που αποκαλύφθηκαν μπροστά σου, παρόλο τον θυμό σου, παρόλο το ξύλο που έφαγες από αυτό το σύστημα που με το ζόρι θέλουν να το αποκαλείς δημοκράτια, να αλλάξεις κάτι. 



Δεν θα καταφέρεις να αλλάξεις τίποτα. Απολύτως τίποτα. 



Ούτε στο ελάχιστο. 

Γιατί είσαι μαλάκας. 



Γιατί νομίζεις ότι το φιλότιμο βρίσκει παντού εφαρμογή. Και κοκορεύεσαι ότι αυτή η λέξη υπάρχει μόνο στα ελληνικά. Και την ξέσκισες. 



Αφέθηκες στο χαζοκούτι και μέσα σε μόλις 10 μήνες, σχεδόν τους συγχώρεσες όλους και τους έδωσες το δικαίωμα να συνεχίζουν να υπάρχουν. 



Επιτρέπεις σε όλους αυτούς που σε κατέστρεψαν, που σε μόλυναν, που σε έκλεψαν και ψηφίζοντας νόμους αυτοαθωώθηκαν, να βγαίνουν τώρα, μετά από 10 μήνες μόνο, να σου λένε ότι θα σε σώσουνε. 



Αλλά όχι μόνο τους το επιτρέπεις μαλάκα έλληνα, αλλά και τους...

πιστεύεις. 
Και είσαι τόσο μαλάκας έλληνα, που θα γυρίσεις και θα πείς "όχι, δεν θα τους ψηφίσω, θα ψηφίσω κάτι άλλο" και θα πας να ψηφίσεις ακόμα πιό ανελεύθερα κόμματα, θα πας και θα δυναμώσεις τη Χούντα. 



Αλλά είσαι μαλάκας και πιάνεσαι μιά ζωή κορόιδο. 



Σου φταίνε οι μετανάστες, που με τον στρατό σου τον ίδιο τους έδιωξες απ' την χώρα τους για να καρπωθείς τους πόρους της πατρίδας τους, κάνοντας πολέμους και ρημάζοντας τα πάντα, αλλά δεν περίμενες ότι θα έρθουν στην χώρα σου που δεν έχει πόλεμο.



Περίμενες ότι θα κάτσουν εκεί να τρώνε βόμβες μαλάκα δυτικέ έλληνα. 



Νόμιζες ότι είναι μαλάκες μαλάκα έλληνα. Και καμάρώνεις τους φασίστες που "καθαρίζουν" τις γειτονίες σου μαλάκα έλληνα. 



Και νομίζεις ότι το κάνουν επειδή είσαι όμορφος. Επειδή αγαπάνε την ελλάδα όπως κι εσύ μαλάκα έλληνα. 



Όχι επειδή είναι φασίστες, ναζιστές, καθάρματα και ο μόνος τρόπος να σε προσεγγίσουν είναι να σου το "παίξουν" καλά παιδιά. 



Και μόλις τους εμπιστευτείς μαλάκα έλληνα να σε πιάσουν και να σε γαμήσουν. 



Περιφανεύεσαι για τους αρχαίους προγόνους σου, για την ιστορία σου και δεν βλέπεις τον φασιστικό δούρειο ίππο που πάνε να σου "χαρίσουν". 



Μαλάκα έλληνα. 



Γιατί αγαπάς τα λεφτά σου πιό πολύ κι απ' τη μάνα σου. 



Γιατί ξαλάφρωνες όταν άκουγες στα δελτία ειδήσεων ότι στο τάδε αεροπορικό δυστύχημα ΔΕΝ επέβαιναν έλληνες. 



Γιατί σιγά-σιγά κατάφεραν να σε αποκτηνώσουν μαλάκα έλληνα. 



Γι' αυτό πάλι θα κάνεις μαλακία, μαλάκα έλληνα. 



Και θα κλαις πάλι μαλάκα έλληνα. 



Και θα αναρωτιέσαι γιατί ΕΚΛΑΙΓΕΣ και μετά τις ΕΚΛΟΓΕΣ.


 Μαλάκα έλληνα.. . .

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

ΑΓΡΙΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΤΟΥΡΣΙ




Ξεκινάμε με το βασικό ερώτημα ‘γιατί να κάνει κάποιος τα άγρια μανιτάρια, που με τόσο κόπο μάζεψε, τουρσί;’http://amanitagastronomie.blogspot.com/2012/05/blog-post.html

Η απάντηση είναι εύκολη ‘όταν μαζέψεις πολλά, πρέπει να βρεις έναν τρόπο να τα συντηρήσεις, για να τα απολαμβάνεις αργότερα’.

Είναι γνωστό ότι τα άγρια μανιτάρια αντέχουν στο ψυγείο 2-4 ημέρες. Μεγάλος σύμμαχος στη διατήρησή τους είναι ο καταψύκτης. Είναι όμως κάποια μανιτάρια που δεν τους αρέσει η κατάψυξη. Παράδειγμα οι κανθαρέλλες.


 Η κανθαρέλλα (Κανθαρίσκος ο βρώσιμος, Cantharellus cibarius) είναι είδος μικρό σε μέγεθος, που συνήθως φυτρώνει σε ομάδες, με αποτέλεσμα να το βρίσκουμε σε μεγάλους αριθμούς. Κορυφαία γαστρονομική στιγμή της η ομελέτα με κανθαρέλλες. Εμείς στον ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ έχουμε τη χαρά να προσφέρουμε αυτή την απόλαυση σε εκατοντάδες φιλοξενούμενους.

Αυτή τη βδομάδα, μετά τις πλούσιες βροχοπτώσεις στο μανιταροκυνήγι μας μαζέψαμε πολλές κανθαρέλλες. Όσες περίσσεψαν από τις ομελέτες του πρωινού έπρεπε να τις συντηρήσουμε. Αυτό έγινε με 2 τρόπους:

Μανιτάρια τουρσί με ξύδι.
Με τον τρόπο αυτό φτιάχνουμε ένα ορεκτικό μεζεδάκι, που το έχουμε στο ντουλάπι μας, για να συνοδέψουμε το τσιπουράκι μας.
Χρειαζόμαστε εκτός από τα μανιτάρια ξύδι, αλάτι, ζάχαρη, πιπέρι, σκόρδο και δεντρολίβανο.


 Ξεκινώντας καθαρίζουμε καλά τα μανιτάρια. Καθώς η κανθαρέλλα είναι μικρή, συχνά έχει αρκετό χώμα. Ευτυχώς είναι από τα λίγα μανιτάρια που δεν φοβάται το νερό. Την περνάμε γρήγορα κάτω από δυνατή ροή νερού (αν έχουμε ντουζάκι στη βρύση της κουζίνας ακόμη καλύτερα), ώστε να φύγουν τα χώματα. Επόμενο βήμα να τα κόψουμε σε ισομεγέθη κομμάτια.



Σε μια κατσαρόλα βάζουμε ένα μισό λίτρο ξύδι λευκό, μισό λίτρο νερό, μιάμιση κουταλιά της σούπας αλάτι χοντρό και μισή ζάχαρη. Φέρνουμε σε βρασμό και ρίχνουμε μέσα τα μανιτάρια. Βράζουμε για 4 λεπτά. Αφαιρούμε τα μανιτάρια με τρυπητή κουτάλα και τα αφήνουμε σε τρυπητό να κρυώσουν.


 Επόμενο βήμα να τα βάλουμε στα αποστειρωμένα βαζάκια μας, βάζοντας ανάμεσα ψιλοκομμένο σκόρδο, δεντρολίβανο και άκοπο πιπέρι. Γεμίζουμε τα βαζάκια με ελαιόλαδο. Σαν παραλλαγή θα μπορούσαμε να γεμίσουμε τα βάζα με το υγρό στο οποίο έβρασαν. Δεν το προτιμώ γιατί γίνονται πολύ ξινά. Με τον ίδιο τρόπο κάνω τουρσί και μικρούς βωλίτες.



Μανιτάρια σε ελαιόλαδο.
Όπως είπαμε η μεγάλη στιγμή της κανθαρέλλας είναι η συμμετοχή της στην ομελέτα. Άρα δεν μπορεί να είναι ξυδάτη.

Αφού λοιπόν την καθαρίσουμε και την κόψουμε σε ισομεγέθη κομμάτια, βάζουμε σε μια κατσαρόλα ένα λίτρο νερό με 2 κουτ. σούπας ελάτι χοντρό. Φέρνουμε σε βρασμό και ρίχνουμε μέσα τα μανιταράκια. Βράζουμε για 4 λεπτά. Βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και προσπαθούμε να στεγνώσουμε τα μανιτάρια όσο μπορούμε περισσότερο. Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας σαν βάση μια καθαρή πετσέτα κουζίνας και πιέζοντας με χαρτί κουζίνας.


Βάζουμε τα μανιτάρια σε γυάλινα αποστειρωμένα δοχεία και συμπληρώνουμε με ελαιόλαδο. Διατηρούμε τα βάζα στο ψυγείο για μεγαλύτερη ασφάλεια.


Εδώ έχουμε ένα ενδιαφέρον ‘υποπροϊόν’, το νερό, στο οποίο βράσαμε τα μανιτάρια μας. Το φιλτράρουμε και το διατηρούμε στο ψυγείο ή την κατάψυξη. Είναι ένας αρωματικός ζωμός μανιταριών, που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για ριζότο, σούπες και σάλτσες.

* Περισσότερα για τα προιόντα ΑΜΑΝΙΤΑ θα βρείτε στο blog 'απ' τα χέρια μας'

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

οργασμός

Απόσπασμα από εκτενές κείμενο του γνωστού αντι-ψυχίατρου David Cooper, που δημοσιεύθηκε στο 4ο τεύχος του περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη», το καλοκαίρι του 1981, http://eagainst.com/articles/%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D/
Ο  οργασμός είναι η «κατάργηση» του μυαλού στο υψηλότερο, ιερό σημείο της σεξουαλικής εμπειρίας. Στον οργασμό δεν υπάρχει πόθος, ένστικτο, πάθος, αγάπη, καθώς κατά την διάρκειά του δεν υπάρχουν 2 άτομα, μήτε καν 1. Δεν υπάρχει εμπειρία του οργασμού, διότι η στιγμή αυτή είναι η εκκένωση όλης της εμπειρίας.
Υπάρχει μία ολόκληρη μυθολογία σχετικά με τον «σύγχρονο οργασμό» ως το τελικά επιθυμητό σημείο. Αυτό είναι βέβαια κάτι που συμβαίνει κάποιες φορές ή που πολλοί υποκρίνονται από μία λανθασμένη αίσθηση γενναιοδωρίας προς τον ερωτικό σύντροφο. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι κάποιος «δίνει τον εαυτό του» (πραγματικότητα), προϋποθέτοντας ότι και ο άλλος θα κάνει το ίδιο. Πιο βασικό από αυτό είναι η ανάγκη να δει ο άλλος το στάδιο της απώλειας του εαυτού και αυτό εκφράζει μία πιο συνολική και αμοιβαία επιβεβαίωση από τον περιβόητο «σύγχρονο οργασμό». Η εμπειρία της απώλειας του εαυτού είναι η αναγνώριση της μη ύπαρξης του εαυτού και είναι το κλειδί της από-μυστικοποίησης και του περιορισμού των απογειωμένων δομών του εαυτού που συνδέει την προσωπική με την μακροπολιτική συνείδηση…
…Πριν και μετά την στιγμή του «no mind», υπάρχει σίγουρα η πιο έντονη εμπειρία, ο πιο έντονος πόθος, αλλά αυτό είναι εμπειρία στην περιφέρεια του οργασμού, όχι μέσα σε αυτόν.
Όπως και το άλλο τίποτα που ο κόσμος αποκαλεί «εαυτό», ο οργασμός υπάρχει στην Ιστορία και έχει έναν τόπο, αλλά στερείται ουσίας, καθώς καθορίζεται μόνο από τις διευθύνσεις ορισμένων ενεργειών και εμπειριών. Ο οργασμός είναι η καταλληλότερη αντικειμενοποίηση του εαυτού ως ένα ειδικό τίποτα. Έτσι δεν είναι δυνατόν, ακόμα και με τα καλύτερα διαγράμματα και σχήματα, να μιλήσει κανείς «περίπου» για τον οργασμό με ψυχαναλυτικές θεωρήσεις του «εαυτού» ως ένα είδος θήκης μέσα στην οποία τοποθετούνται ή μέσα από την οποία παίρνονται αντικείμενα, ή με την βιολογική θεώρηση, στην οποία η ανθρώπινη οντότητα περιορίζεται σε έναν ουσιαστικά οργανισμό, στον οποίο οι «ενστικτώδεις τάσεις» πρέπει να αφεθούν ελεύθερες σ’ έναν οργασμό. Όλα αυτά συνδέονται με την κοινωνική μάζα.
Στην πραγματικότητα, πρέπει να χρησιμοποιούμε την γλώσσα με έναν τέτοιον τρόπο ώστε να υπονομεύεται η γλώσσα της κανονικής συνείδησης που είναι ανοργασμική. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την γλώσσα όχι τόσο για να πληροφορίες, αλλά με έναν τρόπο που στον διάλογο οι λέξεις να υπάρχουν για να σχηματίζουν εξαίρετες σιωπές. Αυτή είναι η οργασμική γλώσσα και κατά τον ίδιο τρόπο οι οργασμικές πράξεις καταστρέφουν τον χρόνο του συστήματος, τον «κανονικό» χρόνο, ώστε να μην καταστραφούν από αυτόν.
Στην καπιταλιστική κοινωνία, η κανονικότητα ορίζεται από εκείνους που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και ορίζεται αποκλειστικά για το δικό τους ταξικό συμφέρον. Οι ορισμοί τους είναι παραδεκτοί μόνο από όσους είναι ζαλισμένοι και συγχυσμένοι από την συστηματική και, περισσότερο ή λιγότερο, πανούργα παραπληροφόρηση και από λαθεμένες κατευθύνσεις που δίνει ο ελεγχόμενος από τους καπιταλιστές Τύπος, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, αλλά και το εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα, παρ’ όλο που δεν περιέχεται στα ενδιαφέροντά τους. Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν θα επαναστατήσουν ενάντια στο καπιταλιστικό μοντέλο και στις ανάλογες σχέσεις παραγωγής, όντας πια εθισμένοι στο να δέχονται την κατασταλτική άποψη της κανονικότητας που συμβαδίζει με αυτό το σύστημα.
Μαζί με αυτή την κατασταλτική κανονικότητα έχουμε την κατασταλτική χρήση του χρόνου. Ο καπιταλιστικός χρόνος, ολοκληρωτικά προσαρμοσμένος από το παραγωγικό σύστημα στην παραγωγή κέρδους, βασισμένος στην δυνατότητα παραγωγής κέρδους από την εργασία των ανθρώπων, φυλακίζει την σεξουαλική ζωή και καταστρέφει όλες τις συνθήκες που απαιτούνται για την οργασμική δυνατότητα. Η κύρια συνθήκη για την επίτευξη του οργασμού είναι η καταστροφή του χρόνου με την έννοια του ρολογιού, για να ανακαλύψουμε ξανά τα εσωτερικά «ρολόγια» των σωμάτων μας.
Ο άνθρωπος που γυρνάει σπίτι την ίδια ώρα κάθε μέρα μετά από 8 ώρες δουλειάς – ρουτίνας και περνάει το βράδυ του με έναν επίσης ρουτινιάρικο τρόπο (κουζίνα, τηλεόραση) μαζί με την οικογένειά του και κοιμάται με την γυναίκα του, στην καλύτερη περίπτωση βράζει από νεύρα για την καταπιεστική καθημερινή ρουτίνα που σκοπεύει στην καταστροφή της προσωπικότητας και της αυτονομίας του. Στην χειρότερη περίπτωση δέχεται παθητικά την καταπίεσή του. Και στις δύο περιπτώσεις, όταν «κάνει έρωτα» μία ή δύο φορές την εβδομάδα ή το δεκαπενθήμερο ή τον μήνα για 10 λεπτά περίπου, το κάνει έχοντας ακυρώσει τις συνθήκες χρόνου για τον οργασμό. Ο άνδρας που έχει εσωτερικεύσει την μηχανική ρουτίνα της εργασίας του, την εκφράζει στην συνέχεια μέσα από το σώμα του και έχει πρόωρη εκσπερμάτωση. Ο Βίλχελμ Ράϊχ αναγνώρισε βέβαια ότι η εκσπερμάτωση δεν σημαίνει οργασμό αλλά ότι αντίθετα ο οργασμός είναι κάτι περισσότερο από μία μηχανική «κατάλληλη αποβολή των σωματικών εντάσεων». Ως εμπειρία, ο οργασμός είναι μία ανανεωτική κίνηση έξω από το παλιό και πίσω σε ένα καινούργιο μυαλό, με την παρουσία ενός άλλου ατόμου, στο οποίο μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη χωρίς να απαιτούνται ψεύτικες υποσχέσεις για ένα «μέλλον».
Η γυναίκα επίσης με την σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό παρθενική κλειτορίδα, έχει προσαρμοστεί σε τέτοιον βαθμό που δέχεται και αυτή παθητικά όλη αυτήν την ρουτίνα, δίχως και αυτή να επιχειρεί τίποτε παραπάνω. Θα μπορούσε κανείς να αντιστρέψει την «προτεσταντική» εργασιακή ηθική και να πει ότι το «νωρίς στο κρεββάτι και ξύπνημα νωρίς» κάνει τον άνθρωπο «άχρηστο, φτωχό και αργόστροφο». Υγιής, πλούσιος και έξυπνος, είναι μόνο για τον «άλλον» κόσμο.
Όλα αυτά υπηρετούν την λεγόμενη «αποδοτική σεξουαλικότητα» («procreative sexuality»), δηλαδή παραγωγή ανθρώπινου δυναμικού με την λιγότερη δυνατή ερωτική ευχαρίστηση. Παραγωγή ανδρικού δυναμικού για την αγορά εργασίας και γυναικείου για την διατήρηση του θεσμού της οικογένειας ως κύριο μεσολαβητή ανάμεσα στην κατασταλτική βία και στο άτομο που μέσα από την οικογένεια καλείται να υποταχθεί υπάκουα, να θάψει την αυτονομία του και να εγκαταλείψει κάθε όνειρο και ελπίδα. Οι καταπιεστές, αυτά τα μη παραγωγικά παράσιτα, κρύβονται πίσω από άλλα εξίσου μεσολαβητικά συστήματα καταστολής, όπως λ.χ τα νηπιαγωγεία, τα σχολεία, τους τυποποιημένους χώρους εργασίας με τους αποξενωμένους εργαζόμενους, τα τεχνολογικοποιημένα πανεπιστήμια, καθώς επίσης και πίσω από πιο εμφανείς πράκτορες της καταστολής, όπως λ.χ. γραφειοκράτες, αστυνομία, ψυχίατρους, ψυχολόγους, «ειδικούς» των ανθρωπίνων σχέσεων, σεξολόγους, εκπαιδευτικούς κ.ά. που αν και οι ίδιοι είναι θύματα της καταστολής, αποτελούν ωστόσο οργανικά και λειτουργικά μέλη της.
Η «αποδοτική σεξουαλικότητα» είναι μία πειθήνια σεξουαλικότητα που αξιωματικά έρχεται σε πλήρη ρήξη με την «οργασμική σεξουαλικότητα» («orgasmic sexuality»). Η πρώτη συνήθως εννοεί ένα ανδρικό μόριο που αυνανίζεται μέσα σε έναν γυναικείο κόλπο, του οποίου η κλειτορίδα πρακτικά μένει ανέγγιχτη. Γι’ αυτή την στερημένη μορφή σεξουαλικότητας, η κατάλληλη θέση έχει προ πολλού βρεθεί με τον άνδρα να ξαπλώνει επάνω στην γυναίκα. Ο άνδρας μπορεί έτσι να πετύχει εύκολα τον αυνανισμό του, ενώ η γυναίκα δεν μπορεί να κουνηθεί. Αντίθετα, η «οργασμική σεξουαλικότητα» δέχεται ότι υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε με δύο σώματα που έχουν μία κάποια σχέση. Η «οργασμική σεξουαλικότητα» είναι μία επαναστατική σεξουαλικότητα. Την στιγμή της έκστασης, το να απομακρύνεται κανείς από το μυαλό του και από το σύστημα του κατασταλτικού χρόνου, είναι μία επαναστατική στιγμή. Μία στιγμή που βασίζεται στην εμπιστοσύνη και είναι ένα κύριο σημείο τόσο της φύσης της αυτονομίας και της ελευθερίας στις ανθρώπινες σχέσεις, όσο και αυτής της ίδιας της επαναστατικής αλληλεγγύης. Δεν μου αρέσει η ηθική και οικονομική αλληλεξάρτηση της υποτιθέμενης «εμπιστοσύνης», η οποία στις λατινικές τουλάχιστον γλώσσες μεταφράζεται ως κάτι παραπλήσιο της πιστότητας ή της θρησκευτικής πίστης.
Η καταπίεση όσον αφορά τις υλικές ανάγκες, την τροφή, την ζεστασιά και την στέγη, δεν είναι αρκετή για να προκαλέσει την ολοκληρωτική επανάσταση. Πρέπει βέβαια να επαναστατήσουμε ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά πρώτα πρέπει να ρωτήσουμε «επανάσταση για τι ;». Και αυτό θα γίνει μόνο αφού προηγουμένως διαλύσουμε κάθε ταμπού, όλοι μαζί και με συμμετοχή όλου του κόσμου. Οι καινούργιοι απελευθερωμένοι τρόποι να απολαμβάνουμε τις σχέσεις μας, δεν δημιουργούν ωστόσο αυτόματα και μία αλλαγή στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, συνεπώς ο κατασταλτικός καπιταλιστικός χρόνος πρέπει επίσης να διαλυθεί, να καταστραφεί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην «Κομμούνα του Παρισιού», το 1871, οι κομμουνάροι ενστικτωδώς πυροβολούσαν τα ρολόγια, που στα μάτια τους αντιπροσώπευαν τον καπιταλιστικό χρόνο…
…Με το να παράγουμε για τον εαυτό μας και όχι για να δημιουργήσουμε υπεραξία, δημιουργούμε χρόνο για τον εαυτό μας, χρόνο που μας χρειάζεται για να γνωριστούμε, να ζήσουμε, να παίξουμε και να δημιουργήσουμε σχέσεις, χωρίς την καταστολή της ώρας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πολύ περισσότερα αγαθά παράγονται για να εξαπατήσουν τους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν στην «παραίσθηση της ευτυχία», παρά για να υπηρετήσουν τις ελεύθερες και ειλικρινείς σχέσεις. Και όπως ακριβώς υπάρχει αυτός ο παραλογισμός των άχρηστων καταναλωτικών προϊόντων, έτσι υπάρχει και ο παραλογισμός των εκατομμυρίων εργαζομένων στα μεγάλα εμπορικά υπερκαταστήματα, στην διαφήμιση, στις τράπεζες και σε πολλούς άλλους ατελείωτους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους, που δεν παράγουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ εκτός από κέρδη για τους εργοδότες και επίσης τρόπους διαιώνισης της κερδοφορίας αυτής.

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Οι πιασάρικες λέξεις των ημερών και η σημασία τους


Με το βλέμμα στραμμένο...στις λέξεις
http://anarhogatoulis.blogspot.com/2012/05/blog-post_25.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FGNOKa+%28%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%9F%CE%93%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%97%CE%A3%29
Τι είναι σώσιμο


Μην είναι οι τρείς αυτοκτονίες ανά διήμερο;

Μην είναι ο μισθός των 400 ευρώ;
Μην είναι οι 1.200.000 άνεργοι;
Μην είναι οι χιλιάδες νέοι μετανάστες στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Σουηδία;
Μην είναι να είσαι ανασφάλιστος και έκπτωτος από το σύστημα υγείας;
Μην είναι τα νοσοκομεία χωρίς φάρμακα και γιατρούς;
Μην είναι οι φωτοτυπίες αντί βιβλίου στα σχολεία;
Μην είναι να στέκεις στην ουρά για συσσίτιο;
Μην είναι να κοιμάσαι στο παγκάκι της πλατείας;
Μην είναι να ζείς χωρίς όνειρα;


Τι είναι ευθύνη


Ευθύνη είναι να φροντίζεις τη δόση του δανείου σου πριν από το φαί των παιδιών σου.

Ευθύνη είναι να μην τρομάξουν τα χρηματιστήρια και οι αγορές.
Ευθύνη είναι να ανακεφαλαιώσεις τις τράπεζες.
Ευθύνη είναι να μην θυμώσει ο Σόιμπλε.
Ευθύνη είναι να διατηρείς στρατό στο Αφγανιστάν την ώρα πού η χώρα σου καίγεται.
Ευθύνη είναι να μην φορολογείς τον πλούσιο γιατί αγχώνεται.
Ευθύνη είναι να συνεχίζεις να αγοράζεις όπλα από την Γαλλία και την Γερμανία, για να στηρίξεις τις πιό δυνατές οικονομίες της Ευρώπης, την ίδια ώρα πού δεν μπορείς να πληρώσεις υγειονομικό υλικό για τα νοσοκομεία.
Ευθύνη είναι να φορολογείς την σύνταξη των 500 ευρώ.
Ευθύνη είναι να αφήνεις ήσυχους τους επενδυτές και να κυνηγάς διαδηλωτές και εξαθλιωμένους μετανάστες.
Ευθύνη είναι να στηρίξεις με την ψήφο σου, τα κόμματα πού φρόντισαν για όλα αυτά.
 
Είναι σοβαρή η ευθύνη πού ανέλαβε ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς με την υπογραφή των μνημονίων.
Να μην τους εκθέσουμε
Και προσοχή.
Μην πυροβολείτε τους μνημονιακούς. Είναι ανήθικο να πυροβολείς νεκρούς.
Πυροβολείτε τους αριστερούς πού είναι ξεροκέφαλοι και επιμένουν στην κοινωνική δικαιοσύνη.

Ειρήνη Νταουντάκη

 http://tiskondispsolistisftaineoitrixes.blogspot.com/

Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Ενα "τσογλανι" χρειαζεται αυτη η χωρα



http://anarhogatoulis.blogspot.com/2012/05/blog-post_2851.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FGNOKa+%28%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A1%CE%A7%CE%9F%CE%93%CE%91%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%97%CE%A3%29
Ποτε δεν θα έγραφα ποτέ «μπράβο Αλέξη», γιατί δεν τον νιώθω και δικό μου άνθρωπο. Αλλά το «Μπράβο Τσίπρα», το λέω εντελώς σοβαρά όπως θα το έλεγα για κάποιον ποδοσφαιριστή που έβαλε ωραίο γκολ σ’ ένα αγώνα ποδοσφαίρου που τον παρακολουθώ επειδή δεν έχω να κάνω κάτι καλύτερο.

Έχω βαρεθεί τα «καλά παιδιά». Τα «υπάκουα παιδιά». Τα «ξενέρωτα παιδιά». Μακάρι χίλιες φορές να αποδειχθεί ότι ο Τσίπρας είναι το τσογλάνι που λένε ότι είναι. Έναν τσόγλανο χρειάζεται αυτή η χώρα.

Τον χρειαζόμαστε για να αναστατώνει τους μ@λ@κοπίτουρες σαν τον Σκανδαλίδη, τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά. Βγήκαν οι λουλούδες και οι τριπλοσάγονοι να δηλώσουν τον αποτροπιασμό τους για...
τους χαρακτηρισμούς Τσίπρα στον Ολάντ «και μάλιστα μέσα στο ίδιο του το σπίτι».

Ξέχασαν όλοι αυτοί οι άθλιοι γυμνοσάλιαγκες που σήμερα μιλούν για «αγενή, αφελή και επικίνδυνο Τσίπρα», ότι επέτρεψαν στον Όλι Ρεν και στον Στρος Καν να μπουν μέσα στο σαλόνι του δικού μας σπιτιού, τη Βουλή, και να μας μιλήσουν με τον πλέον ταπεινωτικό τρόπο.

Ξέχασαν ότι αυτές οι δουλάρες του πολιτικού υποκόσμου έφεραν το ΔΝΤ στην Ευρώπη να δίνει εντολές και να κουμαντάρει καταστάσεις. Ξέχασαν αυτές παρθενοπιπίνες ότι άφησαν τους κλητήρες της Τρόικας να μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και να δίνουν διαταγές.

Τότε, ούτε ο Σκανδαλίδης, ούτε ο Σαμαράς, ούτε ο Βενιζέλος ένιωθαν θιγμένοι. Θίχτηκαν επειδή ο Τσίπρας είπε ότι ΙΣΩΣ ο Ολάντ να γίνει Ολαντρέου κι επειδή αποκάλεσε μαντάμ τη Μέρκελ. Σιγά ρε σκλάβες της Αυλής! Η Μέρκελ, όσο και να τη γλείφετε για να σας στηρίξει με τρομοκρατικές δηλώσεις και απειλές εναντίον μας, όλοι ξέρουμε ότι είναι πιο απωθητική κι από βουβωνοκήλη.

Όσο για τον Ολάντ, είναι μια μετριότητα που υπό κανονικές συνθήκες και μπροστά στα μεγέθη πραγματικών ηγετών, μοιάζει με δημαρχούκο μικρής πόλης στη γαλλική επαρχία. Επειδή τους προσκυνάτε εσείς οι κομπλεξάρες, δε σημαίνει ότι θα τους προσκυνήσουμε όλοι.

Ναι, μου αρέσει που ο Τσίπρας ανάγκασε μέχρι και την ψηλολαίμα Λαγκάρντ να χάσει την ψυχραιμία της και να προχωρήσει σε κινδυνολογικές «προειδοποιήσεις» προς τους Έλληνες σχετικά με το τι πρέπει να ψηφίσουν.

Μ’ αρέσει που ο Τζήμερος φαίνεται σα λεκές από ξερατό πάνω σε κουστούμι Armani, μπροστά στον Τσίπρα. Μ’ αρέσει που ο Κουβέλης μοιάζει σαν ο προπάππους του που λέει ιστορίες για τους Βαλκανικούς πολέμους. Μ’ αρέσει που ο Βενιζέλος χάνει την ψυχραιμία του μόλις βλέπει τον Τσίπρα κι ο Σαμαράς επιτέλους ξεβρακώθηκε και ύψωσε όλο το φασιστικό του ανάστημα για να καταλάβουμε όλοι πόσο λίγος είναι σαν αρχηγός και πόσο πουλημένος σαν πολιτικός.

Μακάρι ο Τσίπρας να μη νιώσει πάλι ενοχές επειδή αρέσει στον κόσμο αυτό το γραψ@ρχίƍικ⓪ στυλάκι του. Έτσι την πάτησε και την προηγούμενη φορά που συμμαζεύτηκε ως συνταξιούχος μικροαστός όταν τον «κατηγόρησαν» ότι συμφωνούσε με τις δυναμικές αντιδράσεις των αγανακτισμένων πολιτών.

Μακάρι να συνεχίσει μέχρι τις εκλογές και μετά τις εκλογές, έτσι άνετος και ακομπλεξάριστος να παίζει το παιχνίδι με τους δικούς του όρους. Να πηγαίνει στην Ευρώπη και να τον κάνουν ήρωα οι κακόμοιροι ηγετίσκοι αρνούμενοι να τον συναντήσουν. Διότι αν το έκαναν στο Σαμαρά και στο Βενιζέλο θα έδειχναν ότι τους φτύνουν, τους υποτιμούν. Όταν το κάνουν στον Τσίπρα, δείχνουν απλώς το φόβο τους.

Βαρέθηκα να δηλώνω ότι δεν ψηφίζω. Βαρέθηκα να εξηγώ τους λόγους. Δε γουστάρω να μου την πέφτουν οι στρατευμένοι και οι πωρωμένοι. Δε γουστάρω να απολογούμαι σε κανέναν για τους λόγους που «κράζω χωρίς να προτείνω». Τα έχουν προτείνει άλλοι τα όσα πιστεύω και το έχουν κάνει πολύ καλύτερα. Ούτε να χειραγωγήσω θέλω, έστω κι έναν άνθρωπο που με διαβάζει, ούτε να πείσω κάποιον για οτιδήποτε. Μακάρι να μπορούσα να πειστώ εγώ για πολλά πράγματα.

Κι ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς, οι κομματικοί τους στρατοί, οι στόκοι κάθε πολιτικοϊδεολογικού χώρου, υπάρχει περίπτωση να με πείσουν για κάτι. Αν συνεχίσουν όλοι μαζί να την πέφτουν στον Τσίπρα, να δείχνουν τόσο έντονα την ενόχλησή τους για την ύπαρξή του, να επιμένουν στις προβοκάτσιες εναντίον του, μπορεί να με πείσουν να πάω να τον ψηφίσω.

Κι αν το κάνω εγώ, σημαίνει ότι θα έχουν πείσει και άλλους να το κάνουν. Όχι επειδή μας αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή μας αρέσουν τα τσογλάνια που ρίχνουν κλωτσιές στα σάπια. Δε θέλει και πολύ να γυρίσει το μυαλό του ανθρώπου, ειδικά όταν τον εκνευρίζουν εκείνοι που σιχαίνεται.

Από τον kartesio μοντάζ Γρέκι 
 

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

φέτα γάλα

Η ελληνική επανάσταση στα τυριά...

φέτα


Δεν υπάρχει ελληνικό τραπέζι χωρίς αυτήν. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε αποτελεί βασική πηγή εσόδων για αρκετούς νομούς της χώρας. Τρώγεται σκέτη, μπαίνει σε πίτες, συνοδεύει τα πάντα. Ποιος δεν έχει ακόμα στο μυαλό του τη μυρωδιά από το φρεσκοκομμένο από το χέρι της γιαγιάς ψωμί με ένα κομμάτι πιπεράτη φέτα... Το... εθνικό μας τυρί δεν είναι μόνο νόστιμο. Η φέτα αποτελεί στρατηγικό προϊόν για τη χώρα μας. Το αιγοπρόβειο κρέας και το γάλα, καθώς και τα παράγωγά του (φέτα κ.ά.) είναι οι στυλοβάτες του αγροτικού εισοδήματος των κατοίκων των ορεινών και μειονεκτικών περιοχών της .
 Αναφορές για την ανάπτυξη της τυροκομίας στην Ελλάδα υπάρχουν από αρχαιοτάτων χρόνων.
  Και παρ' όλο που για μας η φέτα είναι ένα τόσο οικείο προϊόν, δεν ξέρουμε πολλά γι' αυτό. Σύμφωνα λοιπόν με την ελληνική μυθολογία, η τέχνη της τυροκομίας δόθηκε ως πολύτιμο δώρο στους θνητούς από τους θεούς του Ολύμπου. Σύμφωνα με άλλο μύθο, η ανακάλυψη του τυριού χρεώνεται στον Αριστέα, γιο του Απόλλωνα. 
Ο Ομηρος αναφέρει στην Οδύσσεια την κατασκευή τυριού από αιγοπρόβειο γάλα από τον Κύκλωπα Πολύφημο. Η αναφορά σε λευκό και μαλακό τυρί οδηγεί στην υπόθεση ότι την εποχή εκείνη παραγόταν τυρί που έμοιαζε με φέτα. 

 Η ονομασία φέτα χρονολογείται από την εποχή της Ενετοκρατίας στην Ελλάδα, το 17ο αιώνα, και πιθανά αντλεί την ετυμολογική της προέλευση από τη λατινική λέξη «fette». Η ονομασία φέτα επιβλήθηκε οριστικά το 19ο αιώνα. Η πρώτη Το τυρί ή ο τυρός στα αρχαία ελληνικά, μπορεί να προέρχεται: **Από το ρήμα τορέω, που σημαίνει διατρυπώ, τρυπώ και επομένως μπορεί να αναφέρεται στις τρύπες του προϊόντος. **
Ίσως όμως και να προέρχεται από το ρήμα τορεύω, που σημαίνει καλουπώνω επειδή μερικά τυριά απαιτούν καλούπια. Η ιστορία του τυριού σχεδόν ταυτίζεται αλλά και εξελίσσεται με αυτήν της Ευρώπης και κυρίως της νότιας πλευρά της. Πρώτη μαρτυρία διατροφής με γάλα μηρυκαστικού είναι αυτή της ελληνικής μυθολογίας. Ο Δίας κυνηγημένος από τον πατέρα του Κρόνο, κρύβεται από την μάνα του Ρέα στα δύσβατα βουνά της Κρήτης και τρέφεται αποκλειστικά με γάλα και μέλι.
 Η κατσίκα, Αμάλθεια έδινε το γάλα της στον μικρό Δία, μαζί με τη Μέλισσα και τους Κουρήτες που ήταν φύλακες του μικρού Δία οι οποίοι χόρευαν και τραγουδούσαν δυνατά για να μην ακούγονται τα κλάματα του μικρού Δία όταν αυτός έκλαιγε, βοήθησαν στο μεγάλωμα του Δία, του μεγαλύτερου των δώδεκα θεών του Ολύμπου. Και πάλι ο Δίας για να θρέψει το γιό του Ηρακλή με θεϊκό γάλα για να γίνει αθάνατος έκανε τον ουρανό να κατακλεισθεί από γάλα.
 Έκτοτε τον ουρανό γέμισαν οι Γαλαξίες.
 Ο Όμηρος στην "Οδύσσεια" περιγράφει λεπτομερώς τον βοσκό και τυροκόμο "Πολύφημο" και δίνει περιγραφές των τυριών που ωρίμαζαν μέσα στην σπηλιά του. Ο Αριστοτέλης και ο Διοσκουρίδης έδωσαν τις πρώτες συνταγές για την παραγωγή τυριού και από αυτούς γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι για να πήξουν το γάλα χρησιμοποιούσαν το άσπρο υγρό που βγάζουν οι συκιές στα κοτσάνια των φύλλων και στα άγουρα σύκα τους. Αναφέρεται ως 'τυρός' από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, από τον Ευρυπίδη στον 'Κύκλωπα' και από τον Αριστοφάνη στους 'Βάτραχους'.
 Στην αγορά των Αθηνών υπήρχε χώρος ειδικά αφιερωμένος στα τυριά. Στην αρχαία Σπάρτη υπήρχε ολόκληρη τελετουργική γιορτή με επίκεντρο την κλοπή τυριών για να δείξουν το ταλέντο τους στον κλεφτοπόλεμο οι νεαροί Σπαρτιάτες. Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στον Ελληνικό χώρο η τυροκομία ήταν πολύ εκτεταμένη. 
Οι λίγες μαρτυρίες που έχουμε ομιλούν για το βλάχικο τυρί, τις μυζήθρες (απ' όπου πήρε το όνομά του και ο Μυζηθράς - Μιστράς). Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας στα βουνά της Ηπειρωτικής Ελλάδας και των νησιών, η παράδοση συνεχίστηκε αμείωτα.

Στο τέλος του 19ου αιώνα, το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με τους υπουργούς του και ιδιαίτερα του Εμμανουήλ Μπενάκη, αντελήφθη την οικονομική σημασία της κτηνοτροφίας και κάλεσε τον ελληνικής καταγωγής διαπρεπή τυροκόμο Ραϋμόνδο Δημητριάδη να εκπαιδεύσει τους νέους τυροκόμους της χώρας. Σ' αυτόν οφείλουμε άλλωστε την κατασκευή της γραβιέρας στην Ελλάδα.
 Αργότερα οι επίσης μεγάλοι τυροκόμοι Ζυγούρης και Πολυχρονιάδης συνέχισαν το έργο του, διασχίζοντας τη χώρα και εκπαιδεύοντας νέους στην τέχνη. Αργότερα συγκροτήθηκε η Εθνική Επιτροπή Γάλακτος η οποία και προωθεί με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των τυροκόμων

ΤΟ ΓΆΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ...

Προσοχή στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
Από τις πιο αγνές και χαριτωμένες είναι συνήθως οι διαφημίσεις για το . Με πρωταγωνιστές παιδιά, που κατά κανόνα πίνουν το νόστιμο γάλα της εταιρείας «Χ» και μεγαλώνουν εντυπωσιακά γρήγορα· γίνονται όμορφα, ψηλά, έξυπνα, επιτυχημένα σε μαθήματα και αθλήματα και κυρίως γερά· το όνειρο κάθε γονιού. Είναι όντως έτσι;
 Η παραμυθένια εικόνα του αγνού γάλακτος, που έρχεται συνήθως απ' ευθείας από τα ζωντανά τού παππού στο λιβάδι, απέχει κατά κανόνα αρκετά από την πραγματικότητα. Μολονότι το γάλα, μητρικό ή όχι, είναι η πρώτη τροφή που απολαμβάνει κάθε Ελληνας από κούνια, ελάχιστα γνωρίζουμε για το τι αγοράζουμε, ακόμη και για το πώς θα πρέπει να το διατηρούμε, ώστε να μη χάνει τις θρεπτικές του ουσίες.
Σημείο-κλειδί στη διατήρηση των θρεπτικών χαρακτηριστικών του είναι η μέθοδος με την οποία παράγεται, αλλά και πώς θα το θερμάνουμε για να το πιούμε ή να το χρησιμοποιήσουμε στην παρασκευή φαγητών, γλυκών ή ποτών.
 Το γάλα που κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά είναι ελαφρώς παστεριωμένο (φρέσκο), υψηλής παστερίωσης, σκόνη, ζαχαρούχο, εβαπορέ και μικροφιλτραρισμένο. Σκόνη Γάλα σκόνη κυκλοφορεί νόμιμα στην αγορά μόνο για τα μωρά και τα νήπια, ενώ χρησιμοποιείται κατ' εξοχήν στη ζαχαροπλαστική και την παρασκευή γιαουρτιών. Το γάλα σκόνη απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο ν' ανακατευτεί με άλλα είδη γάλακτος. Το γάλα σκόνη χρησιμοποιείται κατ' εξοχήν για τα μωρά, κυρίως γιατί είναι εμπλουτισμένο με διάφορα συστατικά. Αφορά και κατηγορίες του πληθυσμού που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να καταναλώσουν φρέσκο γάλα (π.χ. ναυτικοί, φαντάροι, ορειβάτες) ή έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας που τους εμποδίζει να πιουν το γάλα με όλα τα λιπαρά του. Γάλα σκόνη μπορεί να χορηγηθεί ως ζωοτροφή για τα οικόσιτα ζώα με θήλαστρο: αρνιά, κατσίκια, μοσχάρια. 
Η βασική ιδέα για το γάλο σκόνη είναι η αφαίρεση του νερού (30% στερεό-70% νερό), ώστε να μπορεί να μεταφερθεί πιο εύκολα κι εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες στον καταναλωτή να το επανεμπλουτίσει με νερό για να το πιει. 

Παστερίωση Κατά καιρούς έχουν ακουστεί πολλά για εισαγωγές γάλακτος σκόνη από το εξωτερικό, που ανακατεύεται με ελληνικό παστεριωμένο (φρέσκο) γάλα, δηλαδή γάλα χαμηλής παστερίωσης, που έχει διάρκεια ζωής 5 ημερών εντός ψυγείου. 

Το γάλα χαμηλής παστερίωσης θεωρείται το καλύτερο από άποψη θερμιδικής αξίας. Με τη μικρή επεξεργασία λόγω παστερίωσης, προστατεύεται και ο καταναλωτής από ασθένειες. 5 ημέρες Στην Ελλάδα η διάρκεια παστερίωσης για να μην ενεργοποιηθούν τα μικρόβια είναι 5 ημέρες, βάσει του νόμου, γεγονός που είναι αντικείμενο διαμάχης με τις βιομηχανίες που θέλουν να φέρνουν οδικώς απ' έξω παστεριωμένο γάλα, το οποίο έχει δεκαήμερη προθεσμία λήξης. Μια τέτοια απόφαση θα ήταν ολέθρια για τους Ελληνες παραγωγούς, ενώ οι καταναλωτές θα ωφελούνταν ενδεχομένως μόνο από άποψη τιμής και όχι από πλευράς ποιότητας. Οι ειδικοί, εφόσον δεν υπάρχει γαστρεντερολογικό πρόβλημα, συστήνουν φρέσκο παστεριωμένο γάλα.

Τι είναι φρέσκο «Ο κόσμος πίνει συνήθως το φρέσκο γάλα, αυτό που λέμε απλό παστεριωμένο γάλα, το οποίο θερμαίνεται συνήθως στους 75 βαθμούς», εξηγεί ο πρόεδρος του ΕΛΟΓΑΚ, Ανδρέας-Ιωσήφ Γεωργούδης. «Σ' αυτό το σημείο θέρμανσης αδρανοποιούνται οι επιβλαβείς μικροοργανισμοί, δηλαδή το μικρόβιο της φυματίωσης και η βρουκέλλα, που είθισται να ονομάζουμε μελιταίο πυρετό. Οταν όμως αντί να το ζεστάνουμε, αρχίζει και κοχλάζει, μαζί με τις υψηλές θερμοκρασίες σκοτώνονται οι μικροοργανισμοί, αλλά καταστρέφονται και οι περισσότερες βιταμίνες. Πρέπει να πούμε ότι πάντα υπάρχει ο πειρασμός από τις εταιρείες για χρήση γάλακτος σκόνη, αλλά δεν έχει ίδια γεύση και νοστιμιά με το φρέσκο. Το γάλα σκόνη δεν είναι ούτε κακό ούτε ανθυγιεινό, αλλά σαφέστατα δεν είναι πλήρες γάλα. Στην Ελλάδα επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί για τα μωρά, για ζωοτροφή, για χρήση στη ζαχαροπλαστική ή σε μερικά σκευάσματα». Το 83,3% παράγεται από αγελάδες Το γάλα είναι από τις πιο σημαντικές τροφές της ζωής μας, παρ' ότι αυτό δεν ισχύει για όλους τους λαούς. Ενώ οι Σκανδιναβοί συνοδεύουν με γάλα ακόμη και το φαγητό τους στο μεσημεριανό τραπέζι, οι Κινέζοι μόλις τα τελευταία χρόνια αγάπησαν τη γεύση του, ανοίγοντας δρόμο στους Αυστραλούς-Νεοζηλανδούς παραγωγούς για την αγορά γάλακτος και στους Ευρωπαίους για τα τυριά.
Μελέτη Σύμφωνα με μελέτη των Μπερνάρντ Φέι και Γκαουκχάρ Κονούσπεγια, ενώ στις στέπες της Κεντρικής Ασίας οι κάτοικοι απολαμβάνουν αλογίσιο και γάλα γιακ, στη Νότια Αμερική υπάρχει η επιλογή για γάλα από προβατοκάμηλο (λάμα), που σιγά σιγά εκλείπει. Οσες φυλές ζουν στις πολύ ψυχρές περιοχές της Ευρασίας υπάρχει και το γάλα ταράνδου. Το γάλα των φτωχών θεωρείται το κατσικίσιο, ενώ οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι έχουν αδυναμία στο αγελαδινό. Για τις φυλές που ζουν στην έρημο, η καμήλα δεν αποτελεί μόνο σημαντικό μέσο μεταφοράς αλλά δίνει και το πολύτιμο γάλα της. Το αγελαδινό γάλα καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος στην παγκόσμια αγορά, δηλαδή 83,3%. Αμέσως μετά, μερίδιο στην παγκόσμια κατάταξη στην κατανάλωση έχει το βουβαλίσιο (από δύο βασικά είδη βουβαλιών), έπειτα το κατσικίσιο, το πρόβειο και ακολουθεί το γάλα καμήλας!
Η Ελλάδα παράγει πρόβειο, γίδινο και αγελαδινό γάλα και ελάχιστο βουβαλίσιο. Εισάγει μεγάλες ποσότητες συμπυκνωμένου αγελαδινού γάλακτος από την Ολλανδία και τη Γερμανία, αφού το ελληνικό δεν αρκεί για να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες. Ζωοτροφές Η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος έχει πέσει σε τέτοιο βαθμό, λόγω και της δραματικής ανόδου των τιμών των ζωοτροφών, ώστε να μην πιάνουμε ως χώρα ούτε το στόχο της ποσόστωσης. Η αρχική ποσόστωση που μας δόθηκε από την Ε.Ε. για το αγελαδινό γάλα ήταν 650.000 τόνοι, η οποία αυξήθηκε σταδιακά στους 845.000 τόνους, ενώ σήμερα παράγουμε μόλις 660.000 τόνους. Παρά τα προβλήματα στην κτηνοτροφία η χώρα μας εξακολουθεί να κατέχει ηγετική θέση στην Ε.Ε. στην παραγωγή αιγοπρόβειου γάλακτος.

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Στην υγειά μας, με ελιά...


Μετά την «αποκρυπτογράφηση» των αιτίων της δημιουργίας αθηρωματικών πλακών στο εσωτερικό των ανθρώπινων αγγείων, που εμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος και προκαλούν καρδιαγγειακά νοσήματα με εκατομμύρια θύματα σ' όλο τον κόσμο, μια αμιγώς ελληνική ερευνητική ομάδα προχωρεί πλέον στη μελέτη και δημιουργία λειτουργικών τροφίμων, βασισμένων σε συστατικά της μεσογειακής διατροφής, τα οποία δρουν προληπτικά ή θεραπευτικά, προστατεύοντας όσους τα καταναλώνουν.http://peri-planomenos.blogspot.com/2012/05/blog-post_3148.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2Fdyyow+%28%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82%29#axzz1v3mM1y9V

Ο Κωστής Παλαμάς ξεκινάει ένα ποίημά του λέγοντας «Ω, κορωνίδα των επιστημών, θαυματουργή Χημεία, που μέσα από τα σκύβαλα στολίδια βγάζεις και πετράδια...»
Ο μεγάλος ποιητής μπορεί να μην ήταν ο ίδιος χημικός, όμως ήξερε πολύ καλά τι έλεγε και δεν το έκανε... «ποιητική αδεία».
Γιατί, όντας μια από τις βασικές επιστήμες με πάμπολλες εκφάνσεις, η Χημεία έχει αμέτρητες εφαρμογές και, ναι... μπορεί να μετατρέψει τα «σκύβαλα», τα σκουπίδια, αν όχι σε στολίδια και πετράδια (η μεταφορά είναι προφανής στο στίχο του Παλαμά), τουλάχιστον σε ουσίες ξανά χρήσιμες για τον άνθρωπο.
Αυτό ακριβώς έχει αποδείξει μια ελληνική ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή του τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, Κωνσταντίνο Δημόπουλο, τον άνθρωπο που το 1979 ανακάλυψε τη χημική δομή και κατόρθωσε να συνθέσει χημικά ένα νέο φλεμονώδη παράγοντα, τον PAF (Platelet-Activating Factor ή Παράγοντα Ενεργοποίησης Αιμοπεταλίων, στα ελληνικά).
Κι αν αναρωτιέστε τι είναι αυτός ο PAF και τι σχέση μπορεί να έχει με τα «σκύβαλα» και την αξιοποίησή τους, ελάτε να ξεφυλλίσουμε μαζί τις στατιστικές.
Ψάχνοντας τις κυριότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως και ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες χώρες, εύκολα θα δούμε ότι τα καρδιαγγειακά νοσήματα κατέχουν την πρώτη θέση συνεχώς και αδιαλείπτως από το 1900 ως τις μέρες μας, με εξαίρεση το 1918 όταν τη θλιβερή πρωτιά είχε πάρει για εκείνη μόνο τη χρονιά η επιδημία ισπανικής γρίπης, προκαλώντας εκατοντάδες χιλιάδες θανάτων.
Μάλιστα, στο 1/3 των περιπτώσεων, ο θάνατος από τα καρδιαγγειακά νοσήματα έρχεται, όπως λένε οι ίδιες στατιστικές, πριν της ώρας του, είναι πρόωρος...
Η αντιμετώπιση αυτής της μάστιγας (που έχει πλείστες κοινωνικές, αλλά και οικονομικές προεκτάσεις) αναγκαστικά περνάει από την πρόληψη, με σκοπό την αποτροπή της εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων, μ' άλλα λόγια την αποτροπή της αθηρωμάτωσης και της αθηροσκλήρωσης, που προκαλούν το σχηματισμό πλακών μέσα στα αγγεία μας, οι οποίες είτε παρεμποδίζουν την ομαλή κυκλοφορία του αίματος είτε τα φράζουν εντελώς, δημιουργώντας θρόμβους, με μοιραίες συνέπειες τις περισσότερες φορές.
Για να προλάβεις κάτι, όμως, πρέπει να ξέρεις τι το προκαλεί και η απλοϊκή άποψη ότι η χοληστερόλη και άλλα λιπαρά «κάνουν πουρί, που βουλώνει εσωτερικά τα αγγεία», δεν είναι πια αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα.
Σήμερα είναι επιβεβαιωμένο ότι η αθηρογένεση και ο σχηματισμός της αθηρωματικής πλάκας προκαλούνται από μια τοπική φλεγμονή στο εσωτερικό του αγγείου, στο πλαίσιο ενός πολύπλοκου μηχανισμού. 
image

Η αιτία του κακού...


Η ελληνική ερευνητική ομάδα ανέπτυξε μια νέα παγκοσμίως θεωρία, τη «Θεωρία της Αθηρογένεσης με Εμπλοκή του PAF» σύμφωνα με την οποία αιτία της φλεγμονής στο αγγείο είναι ο PAF και για το λόγο αυτό παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην αθηρογένεση.
Μάλιστα, ο καθηγητής Δημόπουλος έχει τιμηθεί πολλές φορές γιΆ αυτή την ανακάλυψη, ενώ επί 20 χρόνια διεξάγονταν ανά τριετία παγκόσμια συνέδρια με μόνο θέμα τον PAF και τις σχετικές με αυτόν εξελίξεις.
Η θεωρία της ελληνικής ομάδας έχει επιβεβαιωθεί τόσο με πειράματα στο εργαστήριο (in vitro, δηλ. στο δοκιμαστικό σωλήνα), όσο και σε πειραματόζωα (in vivo), από τους ίδιους και άλλους ερευνητές, όμως, σήμερα το ενδιαφέρον εστιάζεται όχι πλέον στο PAF, αλλά στους αναστολείς του, δηλαδή εκείνες τις ουσίες που παρεμποδίζουν τη δράση του, αναστέλλοντας το σχηματισμό αθηρωματικών πλακών μέσα στις αρτηρίες  ή ακόμα και διαλύοντας - ως ένα βαθμό - τις υπάρχουσες!

...και το νόστιμο «φάρμακο»!


Το «φάρμακο» που μπορεί να δώσει λύση στο μέγα πρόβλημα, όχι μόνο δεν είναι «φαρμάκι», αλλά αντίθετα είναι ιδιαίτερα νόστιμο, καθώς η ελληνική ερευνητική ομάδα κατάφερε να αποδείξει πως ιδιαίτερα δραστικοί και αποτελεσματικοί αναστολείς του PAF υπάρχουν σε τρόφιμα της μεσογειακής δίαιτας τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν ως ασπίδα για την υγεία μας, ακόμα κι αν τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα είναι υψηλά!
Αυτό εξηγεί και το παράδοξο, οι Κρητικοί (που η κουζίνα τους θεωρείται μια από τις «σημαίες» της μεσογειακής διατροφής) να παρουσιάζουν τα λιγότερα καρδιαγγειακά νοσήματα, παρότι διατηρούν υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα τους...
Κι αν η μακροζωΐα των Κρητικών ήταν εμπειρικά γνωστή από χρόνια, έρχεται πλέον η Βιοχημεία να δώσει και την επιστημονική ερμηνεία της προστατευτικής δράσης της μεσογειακής δίαιτας, επισημαίνοντας την παρουσία στα τρόφιμα που τη συναποτελούν ενώσεων λιποειδικής φύσεως, οι οποίες αναστέλλουν τη δράση του PAF και δεν επιτρέπουν τη δημιουργία αθηρωματικής πλάκας στις αρτηρίες όσων τα απολαμβάνουν, είτε βρίσκονται στην Κρήτη, είτε στη Γαλλία όπου, επίσης, παρατηρείται χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας λόγω παθήσεων της στεφανιαίας, σε σχέση με άλλες δυτικές χώρες, χάρη στην αυξημένη κατανάλωση κόκκινου κρασιού από τον τοπικό πληθυσμό!

Ελληνικό χρώμα στην έρευνα


Οι συγκεκριμένες «ευεργετικές» λιποειδικές ενώσεις έχουν εντοπισθεί, έχουν απομονωθεί και έχει αποδειχθεί η δομή τους από την αμιγώς ελληνική ερευνητική ομάδα του καθηγητή Δημόπουλου: «Στο θέμα αυτό εργάζομαι με δυο πρώην μαθητές μου, την καθηγήτρια σήμερα στο Χαροκόπειο, Σμαραγδή Αντωνοπούλου (με την οποία στήσαμε την θεωρία, το 1994, ξεκινήσαμε τη δημιουργία λειτουργικών τροφίμων και σήμερα εκείνη μελετά το φαινόμενο με διατροφική παρέμβαση σε ανθρώπους) και τον επίκουρο καθηγητή σήμερα στο ΕΚΠΑ Γιάννη Ζαμπετάκη, με τον οποίο προχωράμε από το 2000 το θέμα των λειτουργικών τροφίμων», δήλωσε στο Pathfinder ο αρχηγός της ομάδας, για να συμπληρώσει ότι «όλα αυτά τα κάναμε επικουρούμενοι κατά καιρούς από προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές μας κι άλλους Έλληνες επιστήμονες, ενώ οι μελέτες με τα πειραματόζωα γίνονται στο Εργαστήριο Πειραματικής Χειρουργικής & Χειρουργικής Έρευνας «Ν. Σ. Χρηστέας» του Πανεπιστημίου Αθηνών με τη πολύτιμη συμπαράσταση της καθηγήτριας και διευθύντριάς του, Δέσποινας Περρέα».
Όσο για τη χρηματοδότηση... «προέρχεται μόνο από τα ελληνικά Πανεπιστήμια, τη Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας και κοινά ερευνητικά προγράμματα με ελληνικές βιομηχανίες τροφίμων (όπως οι ΜΕΒΓΑΛ ΑΕ, ΝΗΡΕΑΣ ΑΕ και Φάρμα Αταλάντης-Αγροτική ΑΕ)».
Κι αν αναρωτιέστε για ποιό λόγο κάποιες μεγάλες και γνωστές βιομηχανίες τροφίμων αποφασίζουν να συνεισφέρουν στη χρηματοδότηση μιας επιστημονικής έρευνας με στόχο τον περιορισμό των καρδιαγγειακών νοσημάτων, η απάντηση βρίσκεται στις προοπτικές οι οποίες διανοίγονται σε απόλυτη εξάρτηση με τα συγκεκριμένα ερευνητικά αποτελέσματα - για την ανάπτυξη νέων λειτουργικών τροφίμων (δηλαδή, τροφίμων εμπλουτισμένων με πρόσθετα θεραπευτικά συστατικά), συμπληρωμάτων διατροφής και φαρμάκων.
Ειδικά για τα πρώτα, το μέλλον προβλέπεται λαμπρό, καθώς όλα δείχνουν πως στο (όχι πολύ μακρινό) μέλλον θα μπορούμε να προσαρμόζουμε τη δίαιτά μας στις γενετικές μας ανάγκες, ανάλογα με το DNA μας, καταναλώνοντας λειτουργικά τρόφιμα εμπλουτισμένα με ό,τι λείπει στον καθένα, στο πλαίσιο μιας εξατομικευμένης διατροφής.

Τα λειτουργικά τρόφιμα...


Σχεδόν 20 χρόνια  μετά την πρώτη διατύπωση της θεωρίας της, η ερευνητική ομάδα του καθηγητή Δημόπουλου έχει κάνει σημαντικά βήματα στον τομέα της δημιουργίας λειτουργικών τροφίμων, με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα ως τώρα.
Αξιοποιώντας τα παραπροϊόντα (τα «σκύβαλα», που λέγαμε στην αρχή, που τις περισσότερες φορές μένουν αζήτητα, αν δεν απορρίπτονται ασύδοτα, ρυπαίνοντας το περιβάλλον...) της παραγωγής ελαιολάδου, βασικού συστατικού της μεσογειακής διατροφής, έλαβαν εκχυλίσματα ουσιών με αποδεδειγμένη αντι-αθηρωματική δράση, τα οποία προστέθηκαν στην τροφή ψαριών ιχθυοτροφείου (αλλά και σε γιαούρτι εξ ου οι συνέργιες με τις βιομηχανίες που αναφέρθηκαν προηγουμένως), με αποτέλεσμα το γιαούρτι, οι τσιπούρες και τα λαβράκια που καταλήγουν στο πιάτο μας, να προστατεύουν παράλληλα και την καρδιά μας!

...και οι προοπτικές τους


Τα πειράματα που έγιναν σε κουνέλια απέδειξαν έμπρακτα και στήριξαν με τα δεδομένα τους τη θεωρία της ελληνικής ερευνητικής ομάδας, η οποία συνεχίζει την προσπάθειά της με δοκιμές πλέον σε ανθρώπους... «Η κατανόηση του μηχανισμού της αθηρογένεσης αποτελεί το πρώτο βήμα για την πρόληψη, την αντιμετώπιση και τη θεραπεία των καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η εύρεση τρόπων αναστολής της αθηρογένεσης που έχουμε βρει, αποτελεί το δεύτερο βήμα το οποίο προδικάζει και το τρίτο, τη δημιουργία λειτουργικών τροφίμων», μου τόνισε ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος, αποχαιρετώντας με στην έξοδο του τμήματος Χημείας, στην Πανεπιστημιόπολη.
Οι βάσεις μπήκανε - μακάρι να ευοδωθούν οι νέες έρευνές τους, μήπως μπορέσουμε και γλυτώσουμε από αυτή τη μάστιγα!


Τρίτη 8 Μαΐου 2012

σπιτικο σαπουνι

homemade_shoap

Διαβάστε τα πάντα γύρω από την παρασκευή σπιτικού σαπουνιού και επιλέξτε τη μέθοδο που θα το φτιάξετε!http://olafree.blogspot.com/2012/05/blog-post_1348.html

Η συνταγή


Βασικά συστατικά σαπουνιού

Ελαιόλαδο: 500 γρ
Νερό (καλυτέρα αποσταγμένο): 150 γρ
NaOH, (υδροξείδιο του νατρίου) δηλαδή καυστική σόδα: 70 γρ
ή KOH, (υδροξείδιο του καλίου) δηλαδή καυστική ποτάσα: 70 γρ
Προαιρετικά
Βότανα: 2 με 3 κουταλιές της σούπας
Αιθέρια έλαια: 5 έως 6 σταγόνες
Χρόνος παρασκευής: 20-30 λεπτά.

Παρασκευή με την ψυχρή μέθοδο


Σε έναν ανοιχτό χώρο διαλύουμε την καυστική σόδα στο νερό και μετά ρίχνουμε το μείγμα στην λεκάνη με το λάδι (εδώ χρησιμοποιούμε γάντια και δεν εισπνέουμε τους ατμούς από το μείγμα). Προσθέτουμε το αιθέριο έλαιο και ανακατεύουμε με ένα ξύλο μέχρι το μείγμα να αρχίζει να χυλώνει και να δένει. Τοποθετούμε το μείγμα αν έχουμε σε καλούπια. Αφήνουμε το μείγμα μια ημέρα να σταθεροποιηθεί και μετά αν θέλουμε προσθέτουμε υλικά για να το διακοσμήσουμε ή και να το εμπλουτίσουμε με θρεπτικά συστατικά (όπως λιναρόσπορο, γλυκάνισο, αποξηραμένες φλούδες πορτοκαλιού, χαμομήλι). Μετά από τέσσερις ημέρες αν δεν έχουμε χρησιμοποιήσει καλούπια, το κόβουμε με το πριόνι σε πλάκες και αφήνουμε τα κομμάτια να ωριμάσουν σε χώρο μακριά από ρεύματα.


Παρασκευή με την θερμή μέθοδο


Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το νερό και το ζεσταίνουμε μέχρι να γίνει χλιαρό και να έχουν ζεσταθεί τα τοιχώματα της κατσαρόλας.

Ρίχνουμε σιγά σιγά την καυστική σόδα (ή ποτάσα) ανακατεύοντας συνέχεια με μια ξύλινη κουτάλα.
Όταν το μείγμα διαλυθεί καλά, ρίχνουμε το λάδι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα σε χαμηλή φωτιά (περίπου 10 λεπτά) μέχρι το νέο μείγμα να αρχίσει να αποκτά μεγαλύτερη πυκνότητα, δηλαδή να "δέσει" και να γίνει σαν νερουλή παιδική κρέμα.
Το βράσιμο γενικά πρέπει να γίνεται σε σιγανή φωτιά δηλαδή να μην κοχλάζει το μείγμα. Όταν το μείγμα δέσει κλείνουμε την φωτιά και αφήνουμε το μείγμα να πάρει λίγες βράσεις. Αφαιρούμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, αφήνουμε το μείγμα λίγη ώρα και το ρίχνουμε αν έχουμε σε καλούπια ή σε ένα ταψί. Μετά από λίγο προσθέτουμε αν θέλουμε τα αιθέρια έλαια και το αφήνουμε να κρυώσει. Αφήνουμε το μείγμα μια ημέρα να σταθεροποιηθεί και μετά αν θέλουμε προσθέτουμε υλικά για να το διακοσμήσουμε ή και να το εμπλουτίσουμε με θρεπτικά συστατικά (όπως λιναρόσπορο, γλυκάνισο, αποξηραμένες φλούδες πορτοκαλιού, χαμομήλι). Μετά από τέσσερις ημέρες αν δεν έχουμε χρησιμοποιήσει καλούπια, το κόβουμε με το πριόνι σε πλάκες και αφήνουμε τα κομμάτια να ωριμάσουν σε χώρο μακριά από ρεύματα.

Χρόνος ωρίμανσης


Ο χρόνος ωρίμανσης συνήθως διαρκεί 4 με 6 εβδομάδες ανάλογα με το πόσο κρύος ή ζεστός είναι ο καιρός και την υγρασία της ατμόσφαιρας. Ένα φρέσκο σαπούνι είναι ακατάλληλο για χρήση γιατί διατηρεί την οξύτητά του. Έτσι χρειάζεται να μείνει και να ωριμάσει ώστε ν' αποβάλλει τον όξινο χαρακτήρα του. Όταν τα σαπούνια ωριμάζουν, απαλλάσσονται από την καυστική σόδα (ή ποτάσα) γιατί η καυστική σόδα (ή ποτάσα) αντιδρά χημικά με το διοξείδιο του άνθρακα της ατμόσφαιρας, σχηματίζοντας στην επιφάνεια του σαπουνιού μια λευκή σκόνη. Η σκόνη αυτή είναι ανθρακικό νάτριο, (σόδα). Ο σχηματισμός αυτής της σκόνης στην επιφάνεια του σαπουνιού είναι σημάδι πως το σαπούνι είναι έτοιμο. Ωστόσο το σαπούνι γίνεται καλύτερο όσο παλιώνει.

Κατά τη διάρκεια παρασκευής του, το σαπούνι έχει χρώμα καφετί και όσο ωριμάζει. λευκαίνει. Το έτοιμο σαπούνι είναι λευκό. Είναι απαραίτητο να μείνει το σαπούνι πάνω από ένα μήνα να ωριμάσει γιατί ακόμη κι αν έχει πήξει νωρίτερα, δεν θα έχει "πέσει" το PH του και τσούζει στη χρήση.

Προφυλάξεις


Η καυστική σόδα και η καυστική ποτάσα, είναι βάσεις που η χρήση τους χρειάζεται μεγάλη προσοχή. (Καυστική σόδα είναι το tuboflo που χρησιμοποιούμε για να ξεβουλώσουμε αποχετεύσεις ) Μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά εγκαύματα και σε περίπτωση επαφής με το δέρμα πρέπει να το ξεπλύνουμε με άφθονο νερό. Δεν τα αγγίζουμε ποτέ με γυμνά χέρια, φοράμε πάντα χοντρά πλαστικά γάντια, ειδικά προστατευτικά γυαλιά και δεν εισπνέουμε τους ατμούς που εκλύονται κατά τη διάρκεια ανάμιξής τους με το νερό. Δεν τοποθετούμε ποτέ τις βάσεις σε γυάλινα δοχεία γιατί προσβάλουν το γυαλί, και τις προσθέτουμε σιγά σιγά στο νερό γιατί παράγεται θερμότητα (εξώθερμη αντίδραση). Προσέχουμε πάρα πολύ να μη πέσει στα μάτια μας γιατί αυτό εξαιρετικά επικίνδυνο. Φροντίζουμε να τα αναμειγνύουμε σε ανοιχτό χώρο με ένα ξύλο σε πλαστικό ή ξύλινο δοχείο ή με τον απορροφητήρα σε λειτουργία και τα παράθυρα στην κουζίνα ανοιχτά αν χρησιμοποιούμε την θερμή μέθοδο. Αποθηκεύουμε τη σόδα ή την ποτάσα πάντα σε ασφαλές μέρος απρόσιτο από μικρά παιδιά.


Παρατηρήσεις


Η καυστική σόδα (NaOH) μας δίνει σαπούνια σκληρά ενώ η καυστική ποτάσα (KOH) μαλακά. Καυστική σόδα και ανθρακική ποτάσα μπορείτε να βρείτε σε καταστήματα που πουλάνε εργαλεία, χρώματα, σιδηρικά, αγροτικά είδη λιπάσματα και φυτά. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στάχτη (αλισίβα) για την παρασκευή σαπουνιού αφού περιέχει Na και Κ (με αλισίβα παρασκεύαζαν σαπούνια στα παλαιότερα χρόνια και από την τυχαία μίξη αλισίβας με λίπος ανακαλύφτηκε το σαπούνι). Ο σωστός υπολογισμός της ποσότητας της βάσης που θα προστεθεί στο λάδι είναι το πιο κρίσιμο σημείο της παρασκευής σαπουνιού. Αν προστεθεί μικρότερη ποσότητα το σαπούνι θα περιέχει αυξημένη ποσότητα αδιάσπαστου λαδιού, θα είναι αδιαφανές, θα δίνει θολά υδατικά διαλύματα και θα έχει μειωμένη απορρυπαντική ισχύ. Αν προστεθεί μεγαλύτερη ποσότητα το σαπούνι θα έχει αυξημένο pH (>10) και δεν θα είναι ανεκτό το από το δέρμα. Το pH φυσιολογικά πρέπει να είναι από 9 έως 10. Χαμηλότερες τιμές του 9 είναι ανέφικτες για σαπούνι από ελαιόλαδο και ένα σαπούνι με υψηλό pH είναι ακατάλληλο προς χρήση.


Για καλούπια μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πλαστικά μπολάκια παγωτού μιας χρήσης που υπάρχουν σε διάφορα μεγέθη και σχήματα.


Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εκτός από ελαιόλαδο και άλλα είδη λαδιού όπως, δαφνέλαιο, λάδι καρύδας, αμυγδαλέλαιο, καστορέλαιο, αραβοσιτέλαιο, πυρηνέλαιο (για πράσινο σαπούνι), ηλιέλαιο ή και μίγματα λαδιών. Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα ήδη χρησιμοποιημένα λάδια χωρίς κανένα πρόβλημα. Η αντίδραση σαπωνοποίησης θα γίνει κανονικά γιατί τα λάδια στο μαγείρεμα διαλύουν τις λιποδιαλυτές ουσίες, (βιταμίνες, και λίπη) ενώ η αντίδραση σαπωνοποίησης δρα μόνο στα λίπη, οπότε το σαπούνι θα είναι καθαρό. Καλό είναι βέβαια να σουρώσετε το χρησιμοποιημένο λάδι προτού το χρησιμοποιήσετε για παρασκευή σαπουνιού ώστε να αφαιρέσετε οποιοδήποτε στερεό υπόλειμμα έχει μείνει από το μαγείρεμα. Θερμάνετε ελαφρά το λίπος και περάστε το από ένα σουρωτήρι.


Aιθέρια έλαια


(χαμομήλι, λεβάντα, δεντρολίβανο, τριαντάφυλλο, φασκόμηλο, μύρος, μέντα)

Τα αιθέρια έλαια που θα αγοράσετε πρέπει να είναι αγνά. Αν στάξετε μια σταγόνα από αιθέριο έλαιο σε ένα κομμάτι στυπόχαρτο θα πρέπει να αφήσει μόνο το άρωμα του χωρίς κανένα ίχνος λαδιού. Αν υπάρχει ίχνος λαδιού το έλαιο είναι νοθευμένο.


Βότανα


(χαμομήλι, λεβάντα, δεντρολίβανο, θυμάρι, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, αχιλλεία, καλέντουλα, τσουκνίδα, τζίνσενγκ, αγιόκλημα, μέντα, ιβίσκος.)

Όταν χρησιμοποιούμε βότανα χρησιμοποιούμε το έγχυμά τους (δεν προσθέτουμε δηλαδή απλά τα βότανα).
Όταν φτιάχνετε το έγχυμα βοτάνων, χρησιμοποιείτε όλο το νερό της συνταγής. Επιλέγετε το ή τα βότανα που θέλετε, φτιάχνετε το έγχυμα, το σουρώνετε και το αφήνετε να κρυώσει. Μετά εκτελείτε την βασική συνταγή του σαπουνιού.

Άλλα


Μέλι, γάλα, χοντρό αλάτι, πράσινη άργιλος, φύκια.


Χρωματισμός


Τα σαπούνια δεν έχουν φυσικό χρώμα. Μπορείτε να τα χρωματίσετε (κατά την παρασκευή τους με τεχνητά χρώματα ή φυσικά χρώματα από φρούτα (π.χ. φράουλες) ή καρυκεύματα (π.χ. κανέλα, κουρκουμάς κ.λπ.)


«Πειραγμένα» σπιτικά σαπούνια


Σαπούνι για το πρόσωπο

Ελαιόλαδο ή λάδι από αβοκάντο ή μίγμα ελαιόλαδου με καροτέλαιο
Βότανα: Χαμομήλι ή λεβάντα
Αιθέρια έλαια:
για λιπαρές επιδερμίδες: λεβάντα, lavender, δεντρολίβανο, tea-tree, vetiver
για ξηρές επιδερμίδες: ylang-ylang, γεράνι, λεβάντα, neroli, frankinsence, τριαντάφυλλο, palmarosaγια.
για καθαρισμό και θρέψη της επιδερμίδας: κόκκινος άργιλος και γιασεμί

Σαπούνι για λούσιμο

Ελαιόλαδο και δαφνέλαιο σε μείγμα ή σκέτο δαφνέλαιο
Βότανα:
για λιπαρά μαλλιά: δεντρολίβανο, θυμάρι
για πιτυρίδα: μελισσόχορτο, φασκόμηλο, αχιλλεία, δεντρολίβανο
για ξηρά μαλλιά: καλέντουλα και χαμομήλι,
για άτονα, θαμπά μαλλιά: τσουκνίδα, τζίνσενγκ.
Αιθέρια έλαια:
neroli, λεβάντα, ροδόξυλο, μύρος, τριαντάφυλλο, μέντα
για λιπαρά μαλλιά: κίτρο, κέδρος, λεμόνι, δεντρολίβανο, clary sage, μανταρίνι
για δυνάμωμα μαλλιών μίγμα με λιγότερο ελαιόλαδο και περισσότερο αμυγδαλέλαιο και δαφνέλαιο
για ταλαιπωρημένα και βαμμένα μαλλιά: ελαιόλαδο βιολογικής καλλιέργειας με λάδι αβοκάντο και αιθέριο έλαιο αγιόκλημα
για φυσικό σκούρημα του τριχωτού της κεφαλής: δαφνέλαιο και αιθέριο έλαιο δεντρολίβανου

Σαπούνι για το σώμα

Ελαιόλαδο
Βότανα: Χαμομήλι, μέντα, ιβίσκος, λεβάντα
Αιθέρια έλαια: λεμόνι, δυόσμος, λεβάντα, πορτοκάλι, ροδόξυλο, ylang-ylang
Απολέπιση και μυϊκοί πόνοι: χοντρό αλάτι
Ερωτική διάθεση: κανέλα, μοσχοκάρυδο και γαρύφαλλο (σε σκόνη)
Για βελουτέ σαπούνι: πυρηνέλαιο και ηλιέλαιο σε μίγμα
Ενίσχυση αφρού: καστορέλαιο.
Για μαλακό κρεμώδη αφρό: γάλα και μέλι
Για τόνωση και θρέψη της επιδερμίδας και έντονη ενυδάτωση: μέλι, γάλα και αιθέριο έλαιο μύρου.
Για την σύσφιξη της επιδερμίδας τοπικά: πράσινη άργιλος, φύκια και αιθέριο έλαιο λεβάντας.
Καθαρισμός σε βάθος με έντονο αφροδισιακό άρωμα: ροζ άργιλος και αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλου.

Σαπούνι για το σώμα και για λούσιμο

Για δροσιστική δράση, έντονη φρεσκάδα του δέρματος και της επιδερμίδας του κεφαλιού: εκχύλισμα αλόες και αιθέριο έλαιο μέντας.
Για ξηρές και προβληματικές επιδερμίδες και ξηρά μαλλιά: λάδι Jojoba και αιθέριο έλαιο φασκόμηλου.

via